«حباب» (به انگلیسی Blob) توده بزرگی از آب نسبتاً گرم در اقیانوس آرام در سواحل آمریکای شمالی است که نخستین بار اواخر سال ۲۰۱۳ شناسایی شد و در طول سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ گسترش یافت. حباب نمونه‌ای از موج گرمایش جهانی اقیانوس‌ها است.
به گزارش فرادید، اخیرا خبر یک مرگ و میر بی‌سابقه در آلاسکا اعلام شده است؛ جایی که تخمین زده میشود بیش از ۴ میلیون پرنده «سینه سفید نوک قلمی» یا مورس (Murres) در کلونی‌های سراسر ایالت از بین رفته باشند. بر اساس یک مطالعه جدید، این بدترین تلفات یک گونه جانوری در تاریخ مدرن است که توسط «حباب» انجام شده؛ توده‌ای از آب گرم در شمال اقیانوس آرام که اثری ماندگار و ویرانگر بر گونه‌های دریایی و ساحلی دارد.
تصویری از درجه حرارت در شمال شرقی اقیانوس آرام که نمایانگر وضعیت «بلاب» یا حباب است؛ یک پدیده آب گرم در سپتامبر ۲۰۱۶
مورس‌های معمولی (Uria aalge) گونه‌ای چشمگیر از پرندگان هستند که در کلونی‌های بزرگی شبیه پنگوئن‌ها زندگی می‌کنند و در امتداد صخره‌های ساحلی جمع میشوند.
بری درامِند، زیست‌شناس پرندگان دریایی پناهگاه ملی حیات وحش دریایی آلاسکا و از نویسندگان این مطالعه گفته: «ابتدا فکر میکردیم سروکله این پرندگان برای زاد و ولد پیدا نشده و سال آینده بازخواهند گشت. تیم بیولوژیکی منطقه حفاظت شده مجبور شد پروتکل‌های ما را بر اساس حضور کم و ناموفق بودن در تولیدمثل تنظیم کند. پرندگان به ندرت تخم گذاشته بودند.»
سال ۲۰۱۴ اتفاق مهمی در اقیانوس رخ داده بود. ناحیه‌ای از آب گرم غیرمعمول (Blob) ایجاد شده بود که گرمای مرگبار خود را از دریای برینگ شرقی به خلیج آلاسکا منتشر میکرد.
دو عکس که در دو زمان متفاوت از یک منطقه صخره‌ای محل جمع شدن مورس‌ها گرفته شدهاند، کاهش چشمگیر جمعیت این پرندگان را در اثر گرم شدن دریا و شکل‌گیری پدیدۀ حباب نشان می‌دهند.
حباب دو سال دوام آورد و اکوسیستم‌ها را خفه کرد، چون گونه‌های دریایی را از بین برد و شبکه‌های غذایی را مختل کرد. اثرات آن بسیار گسترده بود و حتی به مورس‌ها هم رسید، زیرا این استادان غواصی دیگر نمی‌توانستند غذای کافی برای زنده ماندن پیدا کنند.
لاشه‌های آنها در سواحل خلیج آلاسکا ظاهر شد و تا پایان سال ۲۰۱۶ بیش از ۶۲۰۰۰ مورد مرگ و میر گزارش شد. گزارشات ادامه یافت و تیم‌ها تحقیق سالانه خود را بیشتر کردند، در عین حال، میدانستند پرندگان مرده روی سواحل مُشتی نمونه خروار هستند، چون بیشتر آنها که در دریا میمیرند به خشکی باز نمی‌گردند.
همین داستان در مکان‌هایی که هزاران کیلومتر از هم جدا بودند اتفاق افتاد و کاهش گسترده جمعیت این پرندگان در هر مکان مشاهده شد. به نظر میرسد کمبود غذا تأثیر مضاعف داشته، چون هم جان پرندگانی را گرفت که دچار سوءتغذیه بودند و هم آنها که زنده مانده بودند، برای تولیدمثل بیش از حد خسته بودند.
هدر رنر، از نویسندگان این مطالعه و زیست‌شناس ناظر پناهگاه ملی حیات وحش دریایی آلاسکا گفته: «ما فوراً فهمیدیم این یک مرگ بزرگ و بی‌سابقه است. فقط نمیدانستیم حجم آن چقدر بزرگ است.»
هفت سال (۲۰۱۶-۲۰۱۴) پس از سلطه «حباب»، در هیچ یک از کلونی‌های تحت نظارت، علائم زیاد شدن جمعیت مورس‌ها مشاهده نشده است. پس از سال‌ها شمارش جمعیت، حالا محققان یافته‌هایشان را درباره این رویداد مرگ و میر منتشر کردند. بر اساس تخمین آنها، تقریباً چهار میلیون مورس در اثر حباب از گرسنگی مردند که ۵۰ درصد از جمعیت آلاسکا را تشکیل میدهد.
رنر افزود: «برای در نظر گرفتن این موضوع، مرگ مورس‌ها تقریباً پانزده برابر بیشتر از تعداد پرندگان دریایی کشته شده در جریان نشت نفت اکسون والدز بود، یک فاجعه زیست محیطی با ابعاد حماسی!».
آینده برای این پرندگان جذاب ساحلی تاریک به نظر میرسد، زیرا آنها با کاهش جمعیت، در برابر شکارچیان و فشار‌های محیطی آسیب پذیرتر میشوند و ما از زمان تلفات سال ۲۰۱۶ ناشی از حباب، شاهد رشد کم جمعیت آنها بوده‌ایم.