بدون تردید حضور عیسی آل‌کثیر در ترکیب پرسپولیس در نیمه دوم بازی با الشرطه عراق، تاثیر چشمگیری روی تغییر آهنگ سرخ‌پوشان داشت. آل‌کثیر مهارت زیادی در قرار گرفتن در موقعیت‌های گلزنی دارد و با استفاده از همین هنر، به نمایش ملال‌آور قرمز‌ها رنگ و بوی دیگری بخشید. در شرایطی که شاید کل تیم در وقت اول هیچ بختی برای گلزنی نداشت، آل‌کثیر در متن بسیاری از کنش‌های تهاجمی تیم در وقت دوم قرار گرفت. او روی ریباند ضربه گولسیانی می‌توانست دروازه را باز کند که توپ به کرنر رفت، سپس در یک موقعیت عالی از مقابل دروازه ضربه سرش را بیرون زد، بعد یک گل به ثمر رساند که بعد از کلی بررسی به صورت میلی‌متری آفساید تشخیص داده شد و در نهایت پاس گل اول مسابقه را برای اوستون اورونوف ارسال کرد.
این امیدواری وجود دارد که نمایش موثر آل‌کثیر در قطر، باعث بازنگری خوان کارلوس گاریدو در مورد این بازیکن شود. حقیقت آن است که مهاجم کهنه‌کار سرخ‌پوشان، لیاقت کسب فرصتی بیش از این را دارد و اگر این موقعیت در اختیارش قرار بگیرد و اعتماد به نفس او بالاتر برود، سرانجام راه دروازه رقبا را هم پیدا خواهد کرد.