دی‌آورسا پس از خبر اخراجش از لچه در ۱۱ مارس گذشته بعد از باخت در خانه مقابل ورونا، که در پایان بازی به دلیل زدن ضربه سر به هانری از زمین اخراج شد، بلافاصله دوباره شروع به کار کرد.
او در تابستان به عنوان سرمربی امپولی انتخاب شد. این مربی ۴۹ ساله در شروع این فصل بسیار خوب عمل کرده است: تیم او بعد از ۱۲ بازی اول، با ۱۵ امتیاز در رده دهم جدول قرار دارد، بسیار بالاتر از منطقه سقوط. با این حال ماه‌های اخیر برای داورسا آسان نبود. در این مدت مسائلی در زندگی خصوصی او اتفاق افتاد و چهره‌اش متفاوت از حالت عادی دیده می‌شد.
چند هفته پیش، او جلوی آینه بود: «در حال مسواک زدن بودم. شب قبل با کادر فنی در فلورانس شام خورده بودم. دهانم از دستورات پیروی نمی‌کرد. در دو روز گذشته طعم‌ها را حس نمی‌کردم، اما تست کرونا منفی بود.»
روبرتو دی‌آورسا که به فلج صورت مبتلا شده، چند روز پیش در کنفرانس قبل از بازی لچه-امپولی در این مورد صحبت کرد.
او گفت: «شب‌ها باید چشم چپم را می‌بستم چون بسته نمی‌شد. از آنجا به بعد، افکار بدی به سراغم آمد تا اینکه تشخیص داده شد به فلج صورت مبتلا شده‌ام. با دکتر امپولی تماس گرفتم، به اورژانس رفتیم و چهار ساعت منتظر آزمایش‌ها شدم و به چیزهای خیلی بد فکر می‌کردم. سپس نتیجه: فلج صورت. من هرگز زیبا نبودم، اما این‌طور... در حال حاضر روند درمانم را انجام می‌دهم، کورتون، مکمل‌های عصبی. روزهای اول واقعاً بد بودند، شب‌ها باید چشم چپم را می‌بستم چون بسته نمی‌شد. برای مدتی غیرممکن بود که بخورم و بنوشم. اکنون وقتی سعی می‌کنم دختر کوچکم را ببوسم و دهانم به سمت دیگری می‌رود، با او شوخی می‌کنم و با خنده می‌فهمم چقدر خوش‌شانس هستیم، چقدر پیشگیری مهم است و چقدر کسانی که از بدو تولد با این مشکلات روبرو هستند و ممکن است حتی مورد آزار و اذیت قرار بگیرند، رنج می‌برند.»
سرنوشت اغلب فیلمنامه‌های جالبی می‌نویسد. آخرین نتیجه امپولی او، تساوی در زمین لچه، همان تیمی که فصل پیش از آنجا اخراج شد، باعث اخراج لوکا گوتی شد که در مارس گذشته جانشین او شده بود: «خیلی برای اخراج گوتی متاسفم، او بعد از اینکه جانشین من شد، کلمات مهمی در موردم گفت.» داورسا به گاتزتا دلو اسپورت در مورد سخت‌ترین چیز بعد از زدن هانری با سر توضیح می‌دهد: «به خانه آمدن و نگاه کردن به چهره فرزندانم که در استادیوم بودند. همسرم کلودیا به مسائل اخلاقی اهمیت زیادی می‌دهد و فرزندان را با اصول و ارزش‌های مهم بزرگ کرده است. آنها به خوبی کنارم بودند و درک کردند که این یک اشتباه بود. آن حرکت در شان من نبود، کسانی که من را می‌شناسند این را می‌دانند. من فقط باید اشتباهم را می‌پذیرفتم، عذرخواهی می‌کردم و با رفتار درست حد خودم را نشان می‌دادم.»