فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش
زان باده که در میکده عشق فروشند
ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش
در خرقه چو آتش زدی ای عارف سالک
جهدی کن و سرحلقه رندان جهان باش
دلدار که گفتا به توام دل نگران است
گو می‌رسم اینک به سلامت نگران باش
خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش
ای درج محبت به همان مهر و نشان باش
تا بر دلش از غصه غباری ننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش
حافظ که هوس می‌کندش جام جهان بین
گو در نظر آصف جمشید مکان باش
شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.
۱- حضرت حافظ در بیت‌های سوم تا پنجم می‌فرماید:
*ای شناسای رهرو حق، چون در خرقه تن آتش زدی و ریا و غرور را ترک کردی، اینک کوشش کن برای قلندری در محفل رندان جهان، صدرنشین باشی.
به محبوب که می‌گفت دلم نگران و منتظر تو می‌باشد، بازگو که اکنون سالم و ایمن به نزد تو می‌آیم. چشم به راه باش.
* دل من از اندوه دوری آن لب لعل سرخ رنگ، خون گردیده ای، صندوقچه محبت همچنان با مهر و نشان عشق گذشته، دست نخورده بمان.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
عمری است منتظر کسی هستی که به زندگیت سروسامانی دهد، اما حالا که نیت ایجاد یک تحول مثبت را در زندگی کرده‌ای بهتر است تردید نکنی و هرچه سریعتر به نیت خود جامه عمل بپوشانی، زیرا نگرانی تو در این موارد کاملا بیهوده است. اگر می‌خواهی به مقصود و مراد خود برسی اکنون زمان عمل رسیده. هرچه سریعتر آغاز کن که به بزرگی و عزت خواهی رسید.