فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه
دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه
به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه
منم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه
ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه
به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله
شرح لغت: خجسته لقا:فرخنده دیدار
۱- از رقیبان هراسی به دل راه نده، زیرا بالاخره از میدان خارج می‌شوند. از دوستان ظاهر ساز هم بر حذر باش. از رازگویی پرهیز کن و اسرار دلت را با کسی در میان نگذار، زیرا از فردا کسی خبر ندارد.
۲- شما هنوز در ابتدای راه قرار دارید و باید فراز و نشیب‌های زیادی را طی کنید. اگر قادر به این راه نیستید، پس از همین مرحله برگردید به صلاح شماست. پس با اراده و تلاش گام بردارید که میوه درخت کامیابی در انتظار شماست.
۳- پند بزرگان را پذیرا باش و دست از لجاجت و غرور بردار. خود را برای یک امر مهم آماده کن.
ناخواسته مرتکب اشتباه بزرگی شده‌ای که اکنون از انجام آن پشیمان هستی. غصه خوردن و عذاب دادن خود دردی را دوا نمی‌کند جز آنکه جسم را رنجور و روح را بیمار می‌گرداند. به عفو او امیدوار باش و هرچه زودتر برای عذرخواهی قدم پیش بگذار و بدان او زمانی که از شدت علاقه تو نسبت به خودش آگاه شود، حتما تو را خواهد بخشید.