هردویشان جزو بااستعدادهای دهه هشتاد بودند. الهام حمیدی متولد آذر 56 بود و نیوشا ضیغمی متولد تیرماه 59 در دهه هشتاد نشان دادن بازیگرهای بدی نیستند. الهام حمیدی با گهواره ای برای مادر و بعد هم با فیلم خیلی دور خیلی نزدیک درخشید و کاندیدا شد و جایزه گرفت . تندیس و حافظ و حتی سیمرغ. نیوشا ضیغمی هم که اگر فضای مجازی مثل یک دهه بعد بود می توانست نقش طناز طباطبایی را در تسخیر دل جوانان مملکت ایفا کند. او بازیگر خوبی بود که در فیلم هایی مثل حس پنهان و شوریده توانایی های خود را نشان داده بود و نامزد سیمرغ و تندیس شده بود.
به گزارش هفت صبح، اما از اواخر همین دهه هشتاد آنها قطب نمای خود را گم کردند. شرایط باقی ماندن در سطح اول بازیگران سینما را فراموش کردند. هنر بازیگری رادستکم رفتند و حاشیه های آن را مثل شهرت و پول و معاشرت ، جدی گرفتند. بیشتر در ایونت ها ظاهر می شدند و رستوران ها و عکس های رنگی رنگی دسته جمعی با بقیه بازیگران همرده خود و بیشتر نگران عکس هایشان بودند و نشست ها و ضیافت هایی که بازرگانان و تاجران بیشتر از سینماگران در آنها حضور داشتند و مقایسه اتومبیل هایشان و برندهایشان. این داستان به شکلی مشابه شاید برای شیلا خداداد هم تکرار شده باشد اما خداداد مدیریت هوشمندانه تری از خود نشان داد.
حاصل این شد که حالا از مارکت سینمای ایران دور شده اند. هردویشان در مصاحبه ها بخشی از این محرومیت را به مسائلی مثل ازدواج و بچه دار شدن منتسب کرده اند اما واقعیت این است که افول ستاره آنها قبل از ازدواجشان کلید خورده بود. آنها در دهه نود دیگر بازیگرهای خوبی نبودند. این واقعیتی است که نمی شود چشم بر آن بست.و مهم تر ازآن عمر است که سوار بر قطار زمان با سرعت در حال گذر است....