در این پروژه این سوال مطرح شد که ساختار طاق و قوسی چگونه می‌تواند به شکلی توسعه یابد که فضایی مکعب شکل را دربرگیرد؛ به عبارت دیگر چگونه می‌شود حجمی با مرزهای مکعب، به واسطۀ ساختار‌های برگرفته از چهارطاقی، هم به تفکیک فضا بپردازد و هم راه‌حلی برای سازۀ خود داشته باشد؟ آیا این ساختار‌های گنبدی شکل می‌توانند جوابی برای سبک زندگی عمومی و خصوصی در خانه داشته باشند؟ امکانات این دورگه‌گی چه چیزهاییست؟
به گزارش عصر ایران به نقل از آرکوما، در طرح خانه گویم، صفحه‌های متورم شده و تحت تأثیر سازماندهی طاق و قوسی، به حجم‌های گنبدی شکلی تبدیل می‌شوند؛ در طبقه همکف، این احجام نیم‌گنبد، فضا‌های بسته و نیم‌بسته را در درون خود جای می‌دهند؛ به صورتی که سه نیم‌گنبد پشت به پشت درون مکعبی شیشه‌ای قرار دارند و فضا‌های آشپزخانه، تعویض لباس و اتاق مهمان را شکل می‌دهند و فضای سیال بین آنها فضای عمومی داخل خانه است؛ در این طبقه همه چیز شفاف است به جز این سه ریزفضای غوطه‌ور در آن و ارتباط با حیاط به‌صورت بی‌واسطه مقدور است.
در تضاد با این شفافیت، در طبقه اول سه نیم‌گنبد روبه‌روی هم قرار می‌گیرند و محل حیاط مرکزی گودرفته‌ای را ایجاد می‌کنند که مطابق با زندگی خصوصیِ اتاق‌های خواب در این طبقه است. عملاً ارتباط با بیرون از طریق این حیاطِ نیمه محصور شکل می‌گیرد.
در نتیجه، مرز غیرقطعی و مبهمِ درون و بیرون هر کدام از طبقات به‌صورت متفاوتی شکل گرفته‌است. نیم‌گنبدهای طبقات بالا و پایین بروی هم می‌نشیند و نحوه انتقال نیرو که به اسلاف چهارطاقی نزدیک است باعث می‌شود فضایی دورگه به وجود بیاید که در مرز مکعب و فرم‌های گنبدی قرار بگیرد.