جز خانه مستوفی که پررنگ‌ترین ردپای او در سنگلج است، مسجد مستوفی‌الممالک در خیابان پانزده خرداد، دیگر یادگار میرزایوسف مستوفی‌الممالک است که برای چند دهه عبادتگاه اهالی سنگلج بوده است.
به گزارش همشهری، اگرچه اکنون مسجد مستوفی در محاصره مغازه‌ها و واحدهای تجاری قرار گرفته، اما کاشی‌های فیروزه‌ای سردر این مسجد که با نمای آجری تلفیق شده، برای چند لحظه رهگذران را از شلوغی خیابان پانزده خرداد جدا می‌کند و با خود به قلب تاریخ تهران می‌برد.
حمیدرضا نارنجی‌نژاد، عضو انجمن سنگلج می‌گوید: «مسجد مستوفی‌الممالک بخشی از عمارت و خانه باغ بزرگ مستوفی در محله سنگلج است که در جنوب خانه‌باغ قرار گرفته است. این مسجد که سال ۱۲۹۷ شمسی بنا شد، ابتدا در دل باغ مستوفی قرار داشت اما صدراعظم قاجار تصمیم گرفت مسجد را در اختیار عموم قرار دهد و از همان دوره تا امروز مسجد مستوفی محل اقامه نماز و برگزاری مجالس مذهبی اهالی سنگلج است. مسجد مستوفی تا امروز چهار مرتبه بازسازی شده که مرحله اول آن توسط خاندان مستوفی و مرحله دوم توسط اهالی محل گذر مستوفی در سال ۱۳۴۹ شمسی انجام شد. مرحله سوم بازسازی را اعضای هیئت محبان الزهرا(س) در سال شمسی۱۳۸۲ انجام دادند و مرحله چهارم بازسازی و نوسازی هم سال شمسی۱۳۹۴ توسط آقایی به نام سرداری صورت گرفت.»
روی کاشی‌های فیروزه‌ای سردر مسجد مستوفی، نام هیئت محبان الزهرا(س) نیز به چشم می‌خورد. هیئت محبان الزهرا (س) محله پاچنار، بیش از همه یادآور نام مصطفی دادکان، معروف به مصطفی دیوونه، است؛ همان لوطی معروف که مسیر زندگی‌اش پس از بازگشت از سفر کربلا تغییر کرد و شد خادم دستگاه امام حسین (ع) و البته مدیر هیئت محبان الزهرا(س) یکی از معروف‌ترین هیئت‌های آن دوران.
نارنجی‌نژاد درباره ارتباط مسجد مستوفی با هیئت محبان الزهرا(س) می‌گوید: «هیئت محبان الزهرا(س) سال ۱۳۲۷شمسی توسط مرحوم حاج رمضان رضایی، در محله پاچنار تاسیس شد و خیلی زود جایگاه ویژه‌ای در برگزاری مراسم عزاداری اباعبدالله‌الحسین(ع) پیدا کرد. این هیئت در مسجد مستوفی مستقر شد و از چند دهه پیش تا کنون علاوه بر روزهای جمعه در ایام محرم و صفر نیز در مسجد مستوفی برپاست.»