ارتش ایالات متحده برخی از پیشرفته‌ترین هواپیما‌های جنگی را در اختیار دارد.
به گزارش روزیاتو، این هواپیما‌ها با سرعت، چابکی و چندمنظوره بودن، قابلیت‌هایی را ارائه می‌دهند که نسبت به رقبای خود برتری دارند. ما در این مطلب دوربردترین جت‌های جنگنده ارتش آمریکا را بررسی می‌کنیم.
حداکثر سرعت: ۲.۵ ماخ، ۲،۶۴۰ کیلومتر بر ساعت
برد رزمی: ۱،۲۷۲ کیلومتر
برد فرابری: ۳،۹۰۰ کیلومتر با مخازن سوخت تطبیقی و سه مخزن سوخت خارجی
F-۱۵ Strike Eagle یک هواپیمای جنگنده دو موتوره با قابلیت عملیات در تمام شرایط آب و هوایی است که برای دفاع هوایی و ماموریت‌های تهاجمی طراحی شده است. این جنگنده دارای برد فرابری ۳،۸۴۰ کیلومتر با مخازن سوخت تطبقی و سه مخزن سوخت خارجی است. مک دانل داگلاس این جنگنده دو منظوره را برای نبرد‌های هوا به هوا و ماموریت‌های هوا به زمین طراحی کرد و این جنگنده مخازن سوخت اضافی را حمل می‌کند تا برد خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
دو موتور F-۱۰۰ ساخت پرت اند ویتنی نیروی F-۱۵E را تامین می‌کنند که هر کدام ۱۴،۵۹۰ پوند (۶۵ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۲۳،۷۷۰ پوند (۱۰۶ کیلو نیوتن) با پس سوز پیشرانه تولید می‌کنند.
حداکثر سرعت: ۲.۰۵ ماخ (۲،۱۷۸ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع ۴۰،۰۰۰ فوتی
برد رزمی: ۵۴۶ کیلومتر در عملیات‌های ارتفاع بالا-پایین-بالا با ۴ بمب ۴۵۴ کیلوگرمی
برد فرابری: ۴،۲۱۷ کیلومتر با مخزن‌های سوخت اضافی
جنگنده F-۱۶ Fighting Falcon ساخت جنرال داینامیکس یکی از محبوب‌ترین جت‌های جنگنده‌ای است که توسط نزدیک به ۳۰ نیروی هوایی در سراسر جهان استفاده می‌شود. سازنده به طور مداوم طراحی خود را بهبود بخشیده است، جنگنده‌ای که برد فرابری ۳،۲۰۰ کیلومتری دارد. این هواپیمای چندمنظوره به دلیل قابلیت مانور و چندمنظوره بودن خود شناخته شده است و مأموریت‌های جنگی مختلفی را امکان پذیر می‌کند. F-۱۶ می‌تواند به مخازن سوخت خارجی برای انجام ماموریت‌های طولانی و دوربرد مجهز شود.
یک موتور F-۱۱۰-GE-۱۲۹ ساخت جنرال الکتریک نیروی مورد نیاز اف-۱۶ را تامین می‌کند، موتوری که ۱۷،۱۵۰ پوند (۷۶ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۲۹،۵۰۰ پوند (۱۳۱ کیلو نیوتن) پیشرانه را با پس سوز تولید می‌کند. این هواپیما می‌تواند به سرعت ۲.۰۵ ماخ برسد که آن را به یکی از سریع‌ترین جت‌های جنگنده جهان تبدیل می‌کند. F-۱۶ می‌تواند تا چهار بمب ۱،۰۰۰ پوندی (۴۵۴ کیلوگرمی) را حمل کند.
حداکثر سرعت: ۲.۲۵ ماخ، ۲،۴۱۴ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع بالا
برد: ۳،۰۰۰ کیلومتر یا بیشتر با دو مخزن سوخت خارجی
برد رزمی: ۱،۱۰۲ کیلومتر مادون صوت
برد فرابری: ۳،۲۲۰ کیلومتر
F-۲۲ Raptor یک جنگنده برتری هوایی پنهانکار با قابلیت انجام عملیات در تمام شرایط آب و هوایی است که برای حمله زمینی، جنگ الکترونیک و ماموریت‌های شناسایی طراحی شده است. این هواپیما با دو مخزن سوخت خارجی، برد فرابری بیش از ۳،۰۰۰ کیلومتری دارد. F-۲۲ که بیشتر یک جنگنده برتری هوایی با قابلیت‌های پنهانکاری است، می‌تواند برد خود را با استفاده از مخازن سوخت خارجی روی بال، برای ماموریت‌های دوربرد افزایش دهد.
دو موتور تقویت شده F-۱۱۹ ساخت پرت اند ویتنی نیروی مورد نیاز رپتور را تامین می‌کنند، موتور‌هایی که هر کدام ۲۶،۰۰۰ پوند (۱۱۶ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۳۵،۰۰۰ پوند (۱۵۶ کیلو نیوتن) با پس سوز تولید می‌کنند. این هواپیما قادر به نزدیک شدن به سرعت ۲.۲۵ ماخ است که آن را برای ماموریت‌های هوا به هوا مناسب می‌سازد.
حداکثر سرعت: ۱.۶ ماخ در ارتفاع بالا
برد: ۲،۸۰۰ کیلومتر
برد رزمی: ۱،۲۳۹ کیلومتر
جنگنده F-۳۵ Lightning II ساخت لاکهید مارتین یک هواپیمای جنگی تک موتوره و چند منظوره است که برای ماموریت‌های برتری هوایی طراحی شده است. این هواپیما دارای سه نوع اصلی است: یک نوع معمولی، F۳۵A، یک نوع برخاست و فرود کوتاه، F-۳۵B، و یک نسخه ناونشین، F-۳۵C.
برد F-۳۵ بین انواع مختلف (F-۳۵A, F-۳۵B, F-۳۵C) متفاوت است و F-۳۵A بیشترین برد را دارد. F-۳۵A دارای برد بیش از ۲،۱۶۰ کیلومتر با سوخت داخلی و سوخت گیری هوایی نامحدود است.
حداکثر سرعت: ۱.۸ ماخ
سرعت کروز: ۱،۰۶۰ کیلومتر در ساعت
برد: ۲،۰۱۷ کیلومتر
برد رزمی: ۷۴۰ کیلومتر در ماموریت‌های هوا به هوا
برد فرابری: ۳،۳۰۰ کیلومتر
جنگنده F/A-۱۸ Hornet ساخت مک دانل داگلاس یک هواپیمای دو موتوره با قابلیت عملیات از روی ناو‌های هواپیمابر است که به عنوان هواپیمای جنگنده و تهاجمی طراحی شده است، از این رو عنوان “F/A” را در نام خود دارد. برد این هواپیما ۲،۳۴۶ کیلومتر است. دو موتور F-۴۰۴-GE-۴۰۲ ساخت جنرال الکتریک نیروی این هواپیما را تامین می‌کند که هر کدام ۱۱،۰۰۰ پوند (۴۹ کیلو نیوتن) نیروی پیشرانه خشک و ۱۷،۷۵۰ پوند (۷۹ کیلونیوتن) با پس سوز تولید می‌کنند. F/A-۱۸ می‌تواند به سرعت‌های پایدار ۱.۸ ماخ در ارتفاع بالا دست یابد.
طبق گزارش موزه ملی نیروی دریایی ایالات متحده،
«طی عملیات طوفان صحرا در ژانویه ۱۹۹۱، هواپیمای هورنت تطبیق پذیری خود را با رهگیری موفقیت آمیز دو میگ-۲۱ عراقی و یک A-۶ Intruder دشمن ثابت کرد. سایر عملیات‌ها با این هواپیما، عملیات دیده بان جنوبی از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ و با پرواز‌هایی بر فراز بوسنی و کوزوو در اواسط دهه ۱۹۹۰ بوده است. هورنت‌ها در عملیات آزادی پایدار در سال ۲۰۰۱ و عملیات آزادی عراق در سال ۲۰۰۳ نیز شرکت کردند».