به گزارش فرارو، کامالا هریس، معاون دموکرات رئیس جمهور فعلی آمریکا (جو بایدن) و دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق جمهوری خواه ایالات متحده به شدت به یکدیگر می‌تازند تا نشان دهند هر یک بر دیگری ارجحیت دارد. اما سیستم رای گیری آمریکا که مبتنی بر آراء الکترال است، با بسیاری از نقاط جهان متفاوت و در نتیجه تا لحظات آخر شگفتی ساز است. شاید به همین دلیل هم باشد که نتایج نظرسنجی‌های رسانه‌های سنتی دموکرات مثل CNN تفاوت‌های فاحشی با نظرسنجی دموکرات‌های دو آتشه مثل FOX دارد. اما با این وجود طبق اطلاعات منتشر شده توسط FiveThirtyEight، که مجموع اطلاعات روزانه نظرسنجی‌ها را نشر می‌دهد، هریس در حال حاضر در نظرسنجی‌های ملی آمریکا پیشتاز است و ۲.۱ درصد از ترامپ جلوتر است. اما این رقم اصلا نمی‌تواند متضمن موفقیت هریس در انتخابات پیش رو باشد، چون همانطور که اشاره شد، ۲ کاندیدا باید با رای گیری الکترال با هم مبارزه کنند.
ساز و کار رای گیری الکترال همانقدر که می‌تواند گیج کننده باشد ساده است: برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، یک نامزد باید ۲۷۰ رای از ۵۳۸ رای الکترال را به دست آورد. آراء کالج الکترال در بین ایالت‌ها بر اساس جمعیت نسبی آنها توزیع می‌شود. به همین دلیل است که پیش بینی آراء الکترال ساده نیست، به ویژه با توجه به این که برخی ایالت‌های آمریکا، به عنوان ایالت‌های نوسانی شناخته می‌شوند. ایالت‌های نوسانی که به عنوان ایالت‌های میدان نبرد نیز شناخته می‌شوند، می‌توانند نتیجه انتخابات سراسری را کاملا تحت تاثیر قرار دهند. یکی از ویژگی‌های تعیین کننده یک دولتف نوسان گرایش‌های سیاسی مبهم آن است که در آن هیچ حزبی از حمایت قاطع برخوردار نیست. در انتخابات امسال، ایالت‌هایی که به شدت حساس و نوسانی جلوه کرده اند عبارتند از آریزونا، جورجیا، میشیگان، نوادا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا و ویسکانسین.
در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰، جورجیا پس از تقریباً سه دهه رأی دادن به جمهوری خواهان، از قرمز جمهوری خواه به آبی دموکرات تغییر کرد و در آریزونا، دموکرات‌ها با اختلاف اندکی که حدود ۰.۳ درصد بود برنده شدند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که ترامپ و هریس در یک رقابت تنگاتنگ در ایالت‌های نوسانی با یکدیگر جدال می‌کنند. رای گیری در این ایالت‌ها در تعیین برنده مهمتر از رای گیری ملی است، زیرا این کالج الکترال است که رئیس جمهور را انتخاب می‌کند و نه رای مردمی. اگر هیچ نامزدی حداقل ۲۷۰ رای الکترال را به دست نیاورد، یک انتخابات احتمالی برگزار می‌شود که در آن مجلس نمایندگان ایالات متحده برنده را تعیین می‌کند. هیئت هر ایالت در مجلس یک رای می‌دهد و یک نامزد برای برنده شدن باید اکثریت (۲۶ از ۵۰) آرای هیئت ایالتی را کسب کند. سپس سنای ایالات متحده معاون رئیس جمهور را انتخاب می‌کند که هر سناتور یک رای و اکثریت ساده (۵۱ رای) لازم برای برنده شدن دارد. با همه این ها، هر ۲ کاندیدا امیدوارند کل آراء مورد نیاز خود را برای شکست رقیب، از طریق کمپین هاف مبارزات رسانه‌ای و تخریب یکدیگر کسب کنند و کار به تساوی نکشد.
ترامپ، چه به شکل نمایشی و چه به شکل واقعی معمولا با حواشی و مشکلات بیشتری دست به گریبان است. برای مثال، طی هفته‌ای که گذشت، در دیترویت، بزرگترین شهر میشیگان، که یکی از مهمترین ایالت‌های مدنظر جمهوریخواهان است، با مشکل باز شدن صدای میکروفون خود مواجه شد و به عبارتی، شروعی دشوار داشت. او با همان ادبیات خاص خود گفت: «من قبض این شرکت احمقی را که این مزخرفات را به ما اجاره داده است، پرداخت نمی‌کنم.» ۲۴ ساعت بعد، ترامپ در مصاحبه‌ای با فاکس، از تبلیغات منفی تلویزیونی در فاکس انتقاد کرد و گفت که از روپرت مرداک (ریاست این شبکه) می‌خواهد اطمینان حاصل کند که چنین تبلیغاتی تا روز انتخابات پخش نمی‌شود.
نگاهی به فهرست هزینه‌های ترامپ هم نشان می‌دهد، او در مقایسه با این مرحله از کمپین‌های قبلی خود برای ریاست جمهوری آمریکا، پول بیشتری از صنعت نفت و گاز جمع آوری کرده است. به گزارش گاردین و بر اساس اسناد اهدایی به ترامپ، وی ۱۴.۱ میلیون دلار از صنعت نفت و گاز، دریافت کرده است، اما این بذل و بخشش ها، یک پشت صحنه مهم دارد که چیزی جز درخواست‌های فعالان این صنعت برای کاهش قوانین زیست محیطی و افزایش آزادی عمل آنها در تولید سوخت‌های فسیلی نیست.
کمپین هریس در گرند رپیدز (قلب محافظه‌کارتر غرب میشیگان) حال و هوایی دیگر دارد و گزارش شده که او استراتژی «کمپین طوفانی» خود را تغییر می‌دهد. مفهوم این تغییر استراتژی این است که کامالا می‌خواهد نقش سنتی زن سیاستمدار را تغییر دهد تا نه تنها از بین دموکرات‌ها بلکه از بین جمهوری خواهان و مردان از هر نژادی، طرفدار پیدا کند. یک نکته مهم طی کمپین هفته اخیر هریس، اشاره او به درگذشت یحیی سنوار، رهبر حماس و تاکید او بر چشم انداز صلح بود. شاید به خاطر همین سخنرانی بود که برخی از آمریکایی‌های لبنانی برجسته هریس را تأیید کردند. هر چند اینجا نباید اغراق و فراموش کنیم که شماری از آمریکایی‌های عرب تبار و مسلمانان نیز به دلیل حمایت دولت فعلی دموکرات آمریکا از اسرائیل در جنگ با حماس، حزب دموکرات را بایکوت کرده اند. با وجود همه این تحولات اخیر، بد نیست، دوباره به موضوع نظرسنجی‌ها برگردیم و بررسی کنیم آیا واقعا نظرسنجی‌ها قابل اطمینان هستند؟
نظرسنجی‌های نزدیک به کمپین ترامپ، نشان می‌دهد که بیش از یک سوم آمریکایی‌ها با هشدار ترامپ مبنی بر اینکه مهاجران غیرقانونی در آمریکا «خون آمریکا را مسموم می‌کنند» موافق هستند. همزمان یک نظرسنجی دیگر می‌گوید حضور باراک و میشل اوباما در رویداد‌های تبلیغاتی کامالا هریس، به شدت روی نتایج آراء به نفع او تاثیرگذار است. اما پرسش اساسی این است که این نظرسنجی‌ها چقدر قابل اطمینان هستند. پاسخ این است: خیلی زیاد و اصلا! درواقع اگرچه تلاش ها، کمپین ها، سخنرانی‌ها و حمایت‌ها روی آراء تاثیرگذار است و فعلا هم کامالا هریس در اغلب نظرسنجی‌های نسبتا بی طرف با اندک اختلافی از ترامپ جلوتر ایستاده است، اما نمی‌توان گفت این نظرسنجی‌ها درست هستند. فهرست بلندبالایی از ایالت‌ها در تاریخ انتخابات آمریکا وجود دارند که در آخرین لحظات رای گیری با چرخشی ناگهانی، همه را شگفت زده کرده اند. با این حال، در میان خوش بینی ها، یک نکته احتیاط برای معاون رئیس جمهور وجود دارد. برای مثال: ترامپ در دو انتخابات گذشته پیش‌بینی‌های نظرسنجی‌ها در ایالت‌های دموکرات یا به اصطلاح آبی را به طور قابل‌توجهی تغییر داد و تعداد زیادی از این ایالت‌ها را بر خلاف نظرسنجی‌ها در سال ۲۰۱۶ تصاحب کرد. نظرسنجی‌ها هرگز صد در صد دقیق نیستند. در هر دو انتخابات ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ آمریکا شاهد بودیم که نظرسنجی‌ها محبوبیت نامزد‌های جمهوری خواه را دست کم گرفتند. علیرغم اینکه نظرسنجی برای انتخابات میان دوره‌ای ۲۰۲۲ دقیق‌تر است، بسیاری هنوز در مورد نتایج نظرسنجی تردید دارند. بخشی از دلایل عدم دقت نظرسنجی‌ها در سال‌های اخیر به نوع دسترسی به رأی دهندگان مربوط می‌شود. اغلب نظرسنجی‌ها از طریق نظرسنجی‌های تلفنی انجام می‌شود. با این حال، افراد کمتری تمایل به پاسخگویی به تماس‌ها دارند. سوگیری عدم پاسخ دلیل دیگری برای عدم دقت است برای مثال، در سال‌های اخیر، رای دهندگان ترامپ ترجیح داده اند به نظرسنجی‌ها پاسخ ندهند. علاوه بر این، تغییرات در میزان مشارکت رای دهندگان بر دقت نظرسنجی‌ها تأثیر گذاشته است، به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۰ مشارکت رای دهندگان بسیار بیشتر از حد انتظار بود.
با توجه به همه این ها، یک پرسش هنوز به قوت خود باقیست: رئیس جمهور بعدی ایالات متحده چه کسی است؟ روی کاغذ و بیش از ۲ هفته مانده به آغاز انتخابات، کامالا هریس با اندکی اختلاف، پیشتاز است، اما حقیقت این است که هریس و تیم او نمی‌توانند به این امار‌ها دلخوش باشند و شانس دونالد ترامپ برای ریاست جمهوری همچنان بسیار بالا است.