فرارو- لوران بالستا برای عکاسی از این کوه یخی در آب زیر صفر درجه دچار آسیب‌های جبران ناپذیری در انگشتان پای خود شد.
به گزارش فرارو به نقل از گاردین، این کوه یخ در قطب جنوب آنقدر وسیع بود که لوران بالستا مجبور شد برای عکاسی از قسمت زیرین آن در آب زیر صفر درجه شیرجه بزند. او ۱۴۷ عکس از این کوه یخی ثبت کرد و سپس با استفاده از فناوری‌های کامپیوتری این عکس‌ها را به هم پیوند زد به یک عکس واحد تبدیل کرد. ده سال بعد، هنوز انگشت‌های پای این عکاس آسیب دیده باقی مانده‌اند.
لوران بالستا درباره علاقه خود به اقیانوس و شگفتی‌های آن توضیح داد: «از بچگی مجذوب مستند‌های هفتگی ژاک کوستو بودم. خانواده من در فاصله زیادی از دریا زندگی می‌کردند و نزیدک‌ترین ساحل به ما برای غواصی مناسب نبود. با این حال، من و برادرم وانمود می‌کردیم که مانند کوستو در حال کاوش در زیر امواج هستیم. پدر و مادرم به ما هشدار می‌دادند تا بلافاصله بعد از ناهار داخل آب نرویم و از خرچنگ‌ها و عروس‌های دریایی دوری کنیم. در دوران نوجوانی از علاقه نداشتن پدر و مادرم به دریا شکایت می‌کردم و فکر می‌کردم اگر جایی مانند پلی‌نزی فرانسه زندگی می‌کردیم، می‌توانستم چیز‌های بیشتری درباره عجایب اقیانوس‌ها یاد بگیرم.»
اکنون لوران بالستا خوشحال است که جایی دور از دریا بزرگ شد، زیرا معتقد است نزدیکی بیش از حد به دریا حس ماجراجویی او که هنوز او را به سوی کاوش بیشتر سوق می‌دهد را از بین می‌برد. این عکاس در حرفه کاری خود بر موجودات مرموز دریایی کمتر شناخته شده یا به کلی ناشناخته تمرکز می‌کند. اقیانوس‌ها مملو از جانوران و مکان‌های عکس‌برداری نشده هستند، اما رسیدن به آنها همواره چالشی بزرگ برای عکاسان و کاوشگران است. بالستا می‌گوید: «موجودات و مکان‌های مرموز می‌توانند بسیار خارق‌العاده‌تر از آنهایی که فقط زیبا هستند، باشند. حس اشتیاق نسبت به کشف چیز‌های عجیب و غریب یا حتی ترسناک که با عقل انسان جور درنمی‌آیند من را وادار به بازگشت به اعماق دریا می‌کند.»
در سال ۲۰۱۰، بالستا اولین غواصی بودم که از یک ماهی تهی‌خار یا همان سیلَکات زنده عکس برداری کرد. پیش از آن تصور می‌شد این گونه از ماهی‌ها در دوران دایناسور‌ها منقرض شده‌اند. بالستا این ماهی خاص را در غاری با عمق ۱۲۰ متر زیر خلیج سودوانا، در سواحل شرقی آفریقای جنوبی پیدا کرد. از آن زمان لوران بالستا از چندین گونه ماهی و کوسه دیگر در شرایط خاص مانند تخم‌ریزی یا شکار دسته جمعی و اکوسیستم‌های موجود در زیر یخ‌های قطبی عکس‌برداری کرده است.
بالستا و گروه تحقیقاتی‌اش برای کاوش در اعماق آب‌های قطب جنوب به پایگاه تحقیقاتی دومون دورویل رفتند. سالانه صد‌ها تیم تحقیقاتی برای پژوهش در این پایگاه اقدام می‌کنند؛ بنابراین پذیرفته شدن درخواست بالستا از برای اقامت در این پایگاه یک امتیاز بزرگ بود. بالستا و گروهش به مدت ۳ ماه در این پایگاه اقامت داشتند و هر روز تصاویر بی‌نظیری از تنوع زیستی در اعماق دریا ثبت می‌کردند.
قسمت پنهان کوه‌های یخ قطب جنوب یک استعاره رایج است. بالستا در هنگام اقامت خود به فکر عکس برداری و فاش کردن تصویری واقعی از این منطقه ویژه افتاد. امکان عکس‌برداری از قسمت زیرین تمام کوه‌های یخ ممکن نیست، زیرا برخی از آنها هزاران کیلومتر عمق دارند و همواره در حال حرکت هستند. کوه یخی که بالستا برای عکس‌برداری انتخاب کرد، یک کوه یخ کوچک است که به بخشی از سطح قطب جنوب گیر کرده است و حرکت نمی‌کند. علاوه بر این، بخش زیرین آن به کف اقیانوس نمی‌رسید و نور می‌توانست از زیر آن عبور کرده و امکان عکس‌برداری را فراهم کند.
اگرچه این با توجه به استاندارد‌های کوه‌های یخی این یکی بسیار کوچک بود، اما به گفته بالستا هنوز برای قرار گرفتن در قاب دوربین بسیار بزرگ بود. آماده‌سازی وسایل لازم برای این عکاسی ۲ روز طول کشید و بالستا و همکارش برای رسیدن به عمقی مناسب برای عکاسی ۳ ساعت غواص کردند. در آخر ۱۴۷ عکس گرفته شد که به کمک فناوری‌های کامپیوتری به همدیگر چسابنده شده و یک عکس کامل را تشکیل دادند. بالستا می‌گوید: «طولانی‌ترین مدت غواصی ما برای ثبت این عکس‌ها ۵ ساعت و در دمای منفی ۲ درجه سانتیگراد بود. ماه‌ها طول کشید تا درد انگشت‌های پایم بهبود پیدا کند و هنوز بعد از گذشت ۱۰ سال این آسیب به طور کامل بهبود پیدا نکرده است. با این حال، ثبت این عکس ارزش تمام سختی‌ها و درد‌ها را داشت.»