اگر در غرب و دوران جنگ سرد بزرگ شده باشید، به خوبی از وحشت بالقوه جنگ هسته‌ای در آن دوران آگاه هستید. فیلم‌ها، سریال‌های تلویزیونی و درگیری‌های جهانی باعث شد دانش‌آموزان آمریکایی تمرین‌های مخفی شدن و پناه گرفتن را انجام دهند، به این امید که راهی برای زنده ماندن از انفجاری هسته‌ای در همان مجاور پیدا کنند. این ترس برای کودکان بسیار بزرگ بود، اما چیزی که بزرگسالان می‌دانستند این بود که جنگ هسته‌ای محتمل نیست، زیرا سلاح‌های هسته‌ای مدرن سلاح‌هایی هستند که در صورت استفاده نشدن بهتر هستند تا استفاده شدن.
به گزارش روزیاتو، برای این منظور، ایالات متحده سیاستی به نام تخریب تضمین شده متقابل یا MAD را تصویب کرد. این سیاست اساساً حول محور سه‌گانه هسته‌ای (Nuclear Triad) می‌چرخید، سیاست استفاده از زیردریایی‌های هسته‌ای کلاس اوهایو، بمب‌افکن‌های استراتژیک مانند B-۲۱ Raider و موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) در نقاط مختلف خاک ایالات متحده و در سرزمین‌های متحد. برنامه MAD تضمین می‌کرد که اگر اتحاد جماهیر شوروی با سلاح‌های هسته‌ای به ایالات متحده حمله کند، آنها نیز همان سلاح‌های هسته‌ای را دریافت خواهند کرد، و از آنجایی که هیچ‌کس نمی‌خواست واقعاً به جهان پایان دهد، هزاران سلاح هسته‌ای بدون استفاده باقی ماندند.
این روز‌ها دیگر با همان اندازه ترس و وحشت از سلاح‌های هسته‌ای صحبت نمی‌شود، اگرچه ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه مدام به دنیا یادآوری می‌کند که این سلاح‌ها را در اختیار دارد. برای ایالات متحده، بسیاری از سیلو‌های موشک‌های بالستیک قاره پیما بسته و برچیده شدند، در حالی که سایر جنبه‌های سه گانه هسته‌ای از طریق معاهده استارت و موارد دیگر با کاهش عمدتاً کمی مواجه شده اند. این موضوع باعث شده برخی از خود بپرسند که نیروی هوایی ایالات متحده در حال حاضر چند فروند موشک بالستیک قاره پیما دارد و چه تعداد از آنها عملیاتی هستند؟ جواب کمی حیرت انگیز است، زیرا ایالات متحده در حال حاضر ۴۵۰ سیلوی موشک‌های بالستیک قاره پیما دارد که به طور ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته آماده هستند.
نیروی هوایی ایالات متحده مسئول نگهداری و عملیاتی نگه داشتن ذخایر عظیم ICBMهای پراکنده در سراسر کشور است. بیش از ۴۰۰ فروند موشک LGM-۳۰ Minuteman III در ناوگان هسته‌ای زمین پایه ایالات متحده وجود دارد که دائماً به آنها رسیدگی می‌شود تا آماده عملیات باشند، و آنها بخش عمده‌ای از نیروی هسته‌ای مستقر در زمین ارتش ایالات متحده را تشکیل می‌دهند که از سال ۱۹۵۹ بدون توقف در حال فعالیت است. این موشک‌ها توسط چندین واحد نیروی هوایی ایالات متحده نگهداری می‌شوند، اگرچه در واقع موشک‌های بیشتری وجود دارد. از آنجایی که ایالات متحده دارای ۴۵۰ سیلو ICBM است، سیلو‌هایی وجود دارند که از آنجا می‌توان آنها را مستقر و آماده پرتاب کرد.
موشک بالستیک قاره پیمای سه مرحله‌ای Minuteman III یک موشک غول پیکر با برد بیش از ۹،۶۰۰ کیلومتر است. پس از پرتاب، سرعت آنها به ۲۴،۰۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد که برابر با ۲۳ ماخ است و حداکثر سقف پرواز آن به ۱،۱۲۰ کیلومتر می‌رسد. این قابلیت‌ها باعث می‌شود که این موشک‌ها تا قبل از رهاسازی کلاهک‌های هسته‌ای خود، خارج از برد دفاع هوایی پرواز کنند. موشک‌های فعلی Minuteman III در سال ۱۹۷۰ توسعه یافته و مستقر شده و از آن زمان تاکنون در خدمت هستند.
در سال ۲۰۲۹ یک طرح نوسازی برای جایگزینی این موشک‌های تقریبا ۶۰ ساله و همزمان ارتقاء سیلو‌های محل نگهداری آنها آغاز خواهد شد. موشک‌های جدید توسط شرکت نورثروپ گرومن ساخته خواهند شد و Sentinel نام دارند. موجودی فعلی موشک‌ها در چندین سایت نگهداری می‌شوند، از جمله پایگاه نیروی هوایی وارن در وایومینگ، پایگاه نیروی هوایی مالمستروم در مونتانا و پایگاه نیروی هوایی مینوت در داکوتای شمالی. در مجموع، بیش از ۱۰۰۰۰ پرسنل ذخایر ICBMهای ایالات متحده را مدیریت می‌کنند.
ایالات متحده استفاده از موشک‌های بالستیک قاره پیمای LGM-۲۵C Titan II را در سال ۱۹۸۷ به دلیل شروع نوسازی موشک‌های هسته‌ای زمین پایه خود متوقف کرد. این موشک‌ها فوق العاده بزرگ بودند و همه سیلو‌ها به جز یک سیلو، سایت ۵۷۱-۷، تخریب شد. تنها سیلو باقی مانده به موزه موشک تایتان تبدیل شد که حاوی یک موشک واقعی Titan II است.
البته موشکی که در موزه باقی مانده است، هرگز سوخت یا کلاهک نداشت، زیرا یک موشک آموزشی بود. با این وجود کاملاً شبیه یک ICBM به نظر می‌رسد. این موزه در ۲۱ مه ۱۹۸۶ افتتاح شد و بازدیدکنندگان می‌توانند در یک عملیات شبیه سازی شده در داخل سیلو شرکت کنند یا به بالای سیلو رفته و پایین را نگاه کنند. به همین خاطر است که در‌های سیلو با شیشه جایگزین شده اند.