حسین راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا (س) گفت: نابرابری درآمدی به ناتوانی و نابرابری در دسترسی به خدمات سلامت روان مرتبط است. در جوامع نابرابرتر، جمعیتهای به حاشیه رانده شده و محروم با موانع بزرگتری برای دریافت خدمات سلامت روان مواجه هستند که منجر به نرخ‌های بالاتر شرایط معالجه نشده بیماری‌های روحی و بنابراین نرخ‌های بالاتر خودکشی می‌شوند. رابطه میان نابرابری، رابطه‌ای پیچیده و چند وجهی است. اما واضح است که پاسخگویی به نابرابری درآمدی و ارتقای عدالت اجتماعی، عوامل مهمی در پیشگیری از خودکشی و ارتقای بهزیستی روانی در جامعه هستند.
به گزارش جماران، وی با بیان اینکه برای مواجه با نابرابری و آسیبهای اجتماعی ناشی از آن باید با یک رویکرد چند وجهی به حل مساله بپردازیم، پاسخگویی به بی‌عدالتی‌های سیستمی، ارتقای انصاف و عدالت اجتماعی، فراهم کردن سلامت روان و منابع مورد نیاز آسیب خورده‌ها و تلاش برای ایجاد جامعه دربرگیرنده‌تر و عادلانه‌تر برای آحاد جامعه را از جمله این ضرورت‌ها دانست و افزود: پدیده جوانانی که نه تحصیل می‌کنند و نه شاغل هستند و نه مهارتی می‌آموزند، محصول سیاستهای نئولیبرال اقتصادی است که پس از جنگ تحمیلی در کشور مستقر شد و تاکنون هم هر روز گسترده‌تر شد، امروز در درون شهرها و حاشیه آنها به وفور یافت می‌شود و در سالهای اخیر و به ویژه از سال ۱۳۹۶ به بعد، شروع و ادامه شورش‌های اجتماعی نقش و حضور پررنگی داشته و خواهند داشت.
این اقتصاددان به آمار منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران در رابطه با میزان جمعیت جوانانی که در این گروه قرار می‌گیرند، اشاره کرد و توضیح داد: در انتهای سال ۱۴۰۲، از جمعیت ۱۱میلیون نفری در سن ۱۵ تا ۲۴ سال کشور، حدود ۲میلیون و ۸۲۳ هزار نفر یا معادل ۲۵.۶ درصد آنها، در گروه «نیت» قرار می‌گیرند، یعنی نه تحصیل می‌کنند و نه شاغل هستند و نه مهارتی می‌آموزند. از میان آنها ۹۲۸ هزار نفر مرد و یک میلیون و ۸۹۵ هزار نفر زن هستند. نفس دو برابر بودن زنان نسبت به مردان هم جلوه دیگری از تبعیض جنسیتی در دسترسی به فرصتهای آموزشی و شغلی است.
راغفر اضافه کرد: بر اساس آمار منتشر شده، در سال تحصیلی ۱۴۰۲، تعداد ۹۲۰ هزار نفر از واجدین تحصیل در مدارس از تحصیل بازمانده اند. این رقم در سال ۱۴۰۳، به ۷۸۰ هزار نفر می‌رسد. آمار منتشر شده از سوی دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی کشور در هشت استان نشان می‌دهد آنها در معرض ناامنی غذایی قرار دارند. در استان خوزستان، ۵۸ درصد ازخانوارها دچار تغذیه ناامن هستند. این رقم در سیستان و بلوچستان ۷۰ درصد و در استان کرمان ۷۴ درصد است. در سیستان و بلوچستان ۵۴ درصد از کودکان، دچار سوء تغذیه و کوتاه قامتی هستند و ۲۵ درصد هم دچار کم وزنی ناشی از اختلال در تغذیه هستند.