مولوی تا اوایل دهه هفتاد یکی از معدود بازار‌های محلی پایتخت بود که از جان مرغ تا شیر آدمیزاد در آن خرید فروش می‌شد. مولوی در آن سال‌ها پاتوق پسر‌های کف خیابان بود که سر بر آسمان داشتند تا کفتر جَلد خود را درآبی آسمان پیدا کنند. آسمان در روزگار کفتر و کفتر بازی آبی آسمانی بودو خبری از آلودگی و هوای ناسالم نبود. مولوی در روز‌های تعطیل و به خصوص جمعه‌ها میزبان مردمان محله‌های قدیمی، چون پامنار، سنگلج، شاپور نازی آباد عارف و آهنگ بود. کاسبی به راه بود پسربچه‌ها جوجه و سار می‌فروختند و بزرگ‌تر‌ها کفترو قوش. مولوی پایین امام زاده نزدیک کاروانسرای خانات روزی رسان بسیاری ازخانواده‌های بود که دستشان به سختی به دهانشان می‌رسید. این تصاویر توسط عکاس روزنامه ایران به ثبت رسیده است.