متروی شیراز قرار است از زیر حافظیه و در واقع از روی تاریخ ادبیات و فرهنگ کشور عبور کند؛ این خبر این روز‌ها به ابهام مهمی در رسانه‌ها تبدیل شده است. در حالی که مدیریت شهری به راحتی می‌توانست جزئیات ان را در اختیار رسانه‌ها قرار دهد.
به گزارش تابناک، در دوره چهارم شورای شهر شیراز، مصوب شده بود که یکی از ایستگاه‌های خط دو مترو، درست مقابل حافظیه شیراز باشد. جایی که به لحاظ تاریخی و ارزش ادبی و معنوی از آثار ارزشمند ایران محسوب می‌شود.
بر همین اساس در دوره پنجم شورا، برای جلوگیری از هرگونه آسیب احتمالی ناشی از تردد قطار‌های مترو و لرزش‌های آن، مقرر شد متروی خط دو تا یک کیلومتری حافظیه کشیده شده و همانجا متوقف شود. از آن جا به بعد حمل و نقل مسافران، از طریق خط تراموا ادامه پیدا می‌کرد و تا بافت تاریخی شیراز پیش می‌رفت. این اتفاق در همان ایام، با استقبال مواجه شد.
اما روز گذشته رسانه‌ها از رسیدن خط دوی متروی شیراز به نزدیکی حافظیه خبر دادند که بر اساس خبر‌های منتشر شده، چنین اقدامی بدون مصوبه استانداری و میراث فرهنگی انجام شده است. خبر مربوطه حتی در رسانه‌های خارجی با عناوینی همچون بی توجهی به میراث تاریخی ایران باز نشر شد.
در همین زمینه خبرنگار تابناک در شیراز، به سراغ عضو شورای شهر شیراز رفت که بر اساس اظهارات وی، ظاهرا موضوع صحت دارد و حالا اعضای شورا، بدون پرداختن به اثرات مخرب این خط مترو بر حافظیه و آثار باستانی شهر شعر ایران، صرفا به اطلاع یا عدم اطلاع اداره کل میراث فرهنگی استان فارس از این اقدام می‌پردازند. انگار، طرح مساله‌ای انحرافی در حال رخ دادن است. یعنی با این اوصاف، مساله برای مدیریت شهری شیراز، اصلا حافظ و حافظیه نیست و از نظر آنها موضوع، تمام شده است. قرار است مترو از روی حافظ عبور کند.
علیرضا اسکندری، عضو کمیسیون حمل ونقل وعمران شورای اسلامی شهر شیراز در گفتوگو با تابناک استان فارس، گفت: پروژه اجرای خط ۲ مترو شیراز با موافقت مجموعه میراث و دستگاه‌های مربوطه از سوی شهرداری در حال اجراست.
اسکندری، با اعلام اینکه چنانچه مدیریت میراث فرهنگی وگردشگری فارس نسبت به این موضوع اعلام بی اطلاعی کند جای سئوال دارد، اظهارداشت: معمولا روال بر این است اجرای هر پروژه پس از دریافت مجوز‌های لازم پروژه اجرا و به اتمام می‌رسد.
به گفته این عضو شورای اسلامی شهر شیراز برای صحت سنجی موضوع مطرح شده از سوی فعالان میراث نیاز است با استفاده از نظر تخصصی کارشناسان مربوطه موضوع مورد بررسی قرار بگیرد.
در هر حال این که بعد از انجام شدن این اقدام، و با وجود مصوبه شورای پنجم، و بعد از انتشار خبر آن در رسانه‌ها و علنی شدن ماجرا، شورای شهر شیراز بر ضرورت استفاده از نظر کارشناسان برای بررسی موضوع تاکید می‌کند، از نکات جالب داستان است. چه بسا اگر علنی سازی موضوع از سوی عضو شورای قبلی شیراز از طریق رسانه‌ها، انجام نمی‌شد، همین بررسی کارشناسانه، به بعد از راه اندازی ایستگاه و یا خراب شدن آرامگاه بر اثر لرزش‌ها و دیگر تاثیرات این خط، موکول می‌شد.
در چنین شرایطی به نظر می‌رسد انتظارات صرفا متوجه وزیر میراث فرهنگی نیست. بلکه هم از او، و هم مسئولین دیگر در دولت و هر نهاد دیگر انتظار رسیدگی جدی می‌رود.
عومل موثر در این اقدام، چگونگی عبور از مصوبه شورای شهر پنجم شیراز، اطلاع یا عدم اطلاع میراث فرهنگی، نقش فرمانداری شیراز در تائید چند نوع مصوبه متفاوت شورای شهری‌ها در باره یک موضوع، و موضوعات دیگر، ضرورتی برای بستن راه تخریب احتمالی یک اثر مهم فرهنگی است.
طبیعی است در این میان باید تدبیر اساسی برای حمل و نقل عمومی شیراز نیز اندیشیده شود تا این بار، شهروندان قربانی بی تدبیری دیگری نشوند.