وقتی حرکت می‌کنیم انرژی تولید می‌کنیم، به‌ویژه انرژی جنبشی. در ژاپن یک استارت‌آپ به نام Soundpower Corporation در حال بهره‌برداری از یک منبع انرژی جدید است که هم برق تولید می‌کند و هم امیدوار است در مقابله با گرمایش جهانی نقش داشته باشد. محصول شاخص این شرکت، کف‌پوشی است که با تبدیل فشار فیزیکی به الکتریسیته کار می‌کند و دارای طیف گسترده‌ای از کاربردهای بالقوه است. بخشی از جذابیت این دستگاه عدم‌انتشار گازهای گلخانه‌ای است.
این محصول از کاشی‌هایی تشکیل شده است که ارتعاشات ناشی از عبور افراد یا خودروها را به برق تبدیل می‌کند. درون هر کاشی یک ماده کریستالی به نام عنصر پیزوالکتریک وجود دارد. هنگامی که فشار خارجی روی این عناصر وارد می‌شود، عملیات الکتریکی رخ می‌دهد و یک پتانسیل الکتریکی متناسب با مقدار نیروی اعمال شده ایجاد می‌کند.
پیازها علاوه بر اینکه اشک ما را در می‌آورد اما آب آن را می‌توان با تبدیل به متان برای تولید برق استفاده کرد. این چیزی است که در حال عملی شدن است. این روش به‌طور خاص توسط یک عمده‌فروش پیاز در کالیفرنیا ابداع شده که با استفاده از این تکنیک بیش از نیم میلیون دلار در قبض انرژی خود صرفه‌جویی کرده است.
یک شرکت حملونقل سوئدی سیستمی برای استفاده از گرمای بدن و کاهش هزینه‌های انرژی با استفاده از مبدل‌های حرارتی در سیستم‌های تهویه قطار ابداع کرده است. برای انجام این کار، سیستم‌های تهویه حرارت بدن را به آب گرم تبدیل می‌کنند، سپس از آب گرم برای گرم نگهداشتن مسافران و کارکنان استفاده می‌شود.
همچنین تحقیقاتی در مورد نحوه استفاده از عرق بدن برای شارژ مجدد وسایل الکترونیکی مانند تلفن همراه و تبلت انجام شده و حتی استانداردی برای آن ایجاد شده است.
البته همچنین می‌توانیم از مزایای پدال زدن برای اتصال دوچرخه (ترجیحاً ثابت) به ژنراتور استفاده کنیم و با برق تولید شده از پدال زدن، برق وسایل کوچک و وسایل الکترونیکی را تامین کنیم. به این ترتیب قدرتی که از دوچرخه‌سواری به‌دست می‌آوریم فقط انرژی فعالیت بدنی نیست. در واقع، نیروی انسانی که یک دوچرخه را به حرکت در می‌آورد، می‌تواند انرژی‌ای تولید کند که به اندازه 100وات تنها در یک ساعت تبدیل شود.
موجودات موسوم به ژلی فیش یا چتر دریایی درخشان در تاریکی حاوی مواد لازم برای ساخت نوع جدیدی از باتری هستند. یک پروتئین فلورسنت سبز، معروف به GFP، منشأ تولید درخشش در این موجودات است.
تیمی از دانشگاه صنعتی چالمرز در گوتنبرگ سوئد، قطره‌ای از GFP را روی الکترودهای آلومینیومی و سپس آن را در معرض نور فرابنفش قرار دادند و به پروتئین اجازه دادند الکترون آزاد کند. از این پروتئین‌ها برای ساخت پیل سوختی بیولوژیکی استفاده شده است که بدون منبع انرژی خارجی برق تولید می‌کند.
منبع: همشهری