«سالخوردگی جمعیت» در کشور‌های پیشرفته به‌طورتدریجی طی بیش از دو قرن گذشته رخ داده است، به همین دلیل اقتصاد و اجتماع این کشورها، زمان کافی برای برنامه‌ریزی در خصوص مواجهه با این تغییر ساختار سنی را داشته‌اند.
به گزارش تسنیم، در ایران به‌دلیل چالش‌های اقتصاد‌های نوظهور و سیاست‌های جمعیتی که در دهه ۶۰ برای تحدید جمعیت کشور اتخاذ شد، کاهش چشمگیر نرخ باروری و همچنین کاهش نرخ‌های مرگ‌ومیر، ساختار سنی طی چند دهه تغییر کرده است و این امر، کشور را مجبور به یک واکنش سریع به نیاز‌ها و تقاضا‌های متفاوت گروه‌های سنی کرده است.
براساس پیش‌بینی ها، در سال ۲۰۳۰ نیمی از جمعیت جهان سن بالای ۵۰ سال خواهند داشت، در عین حال میزان امید به زندگی نیز به‌دلیل پیشرفت‌های علمی صورت‌گرفته روند افزایشی دارد و بنابراین پیش‌بینی می‌شود که در سال‌های آینده جمعیت سالمندان کشورها افزایش بیشتری پیدا کند.
این تغییرات جمعیتی تأثیرات بسیار زیادی بر مسائلی نظیر اشتغال، ساختار خانواده‌ها، تقاضای خدمات بهداشتی و درمانی، مسکن و حملونقل و... خواهد داشت و این مسائل باعث شده است سالمند شدن جمعیت در آینده، نگرانی بسیاری از کارشناسان را برانگیزد، زیرا برآورد‌ها نشان می‌دهد که احتمالاً با پیر شدن بخش عمده جامعه، سیستم‌های اقتصادی و نظام‌های سلامت دچار فروپاشی شوند، زیرا جمعیت افراد سالمندی که نیازمند خدمات بهداشتی و درمانی می‌شوند افزایش می‌یابد و جمعیت نیروی مولدی که بتواند چرخه اقتصادی را به حرکت درآورد کاهش می‌یابد.
شواهد نشان می‌دهد که روند پیری در کشور ما وضعیت رو به شتاب بیشتری به خود گرفته است.
دکتر احمد دلبری، رئیس مرکز تحقیقات سالمندی به‌مناسبت روز جهانی سالمندان به آینده کشور در زمینه سالمندی اشاره و اظهار کرد: در زمان حاضر نزدیک به ۱۰ میلیون نفر سالمند در کشور داریم و پیش‌بینی می‌شود که جمعیت سالمندان در سال ۱۴۳۰ به بیش از ۲۵ میلیون نفر خواهد رسید.
وی افزود: مشکلی که وجود دارد این است که برخی تصور می‌کنند که با تلاش برای جوان شدن جمعیت، به رفع بحران سالمندی در آینده کمک می‌شود در حالی که این‌طور نیست و همین فرزندانی که طی سالیان اخیر متولد شده‌اند نیز در سال‌های آینده سالمند می‌شوند و به جمعیت سالمندان اضافه می‌شوند و بنابراین نیاز است که برای دوران سالمندی آنها نیز فکری به حال زیرساخت‌های مورد نیاز شود.
دلبری ادامه داد: در زمان حاضر ۴۰ درصد از خانواده‌ها، تک‌فرزند و ۴۰ درصد دیگر نیز دارای دو فرزند هستند و به‌عبارت دیگر نزدیک به ۸۰ درصد از خانواده‌ها، تنها یک یا دو فرزند دارند (!)، این یعنی در آینده عروس و داماد‌ها تک‌فرزند خواهند بود و خواهر و برادری نخواهند داشت در حالی که مادر و پدر هر کدام از این افراد، به سن سالمندی خواهند رسید و مسئولیت چهار نفر (پدر و مادر عروس و پدر و مادر داماد) تنها به‌عهده دو نفر (عروس و داماد) خواهد بود (!)، این در حالی است که وقتی یک سالمند به بیماری مزمن یا مشکلات و ناتوانی‌ها دچار شود نیاز به چندین نفر برای مراقبت دارد.
علاوه بر مشکلات تک‌فرزندی در آینده، یکی از معضلاتی که به‌زودی گریبانگیر جامعه ایرانی خواهد شد، تجرد قطعی است. در زمان حاضر، جمعیت زیادی از جوانان مجرد را داریم که ممکن است هیچ‌گاه ازدواج نکنند و همین امر باعث می‌شود در آینده وقتی به سن سالمندی می‌رسند، هیچ فرزندی برای کمک به انجام امور روزمره نداشته باشند و همین امر، نیاز به خدمات پرستاری و نگهداری از سالمندان را به‌شدت افزایش می‌دهد، در حالی که نیرو‌های جوان کشور نیز به‌دلیل کاهش نرخ باروری در آینده کاهش خواهند یافت و به‌عبارتی دیگر نیروی کافی برای مراقبت از سالمندان مجرد و بدون فرزند نخواهیم داشت!
رئیس مرکز تحقیقات سالمندی درباره این موضوع نیز ابراز کرد: در زمان حاضر ۸۰ هزار نفر تجرد قطعی داریم که همه این افراد طبیعتاً به سالمندی خواهند رسید؛ پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که این آمار در دهه‌های آینده به‌شدت افزایش خواهد یافت به‌طوری که در سال ۱۴۳۰ به ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر تجرد قطعی خواهد رسید!
وی گفت: در عین حال متأسفانه به‌دلیل سبک زندگی ناسالم، بسیاری از این سالمندان آینده، دوره پیری سالمی نیز نخواهند داشت.
دلبری با بیان اینکه وزارت بهداشت با ابلاغ بخشنامه ای، سن سالمندی را افزایش داده است، گفت: «وزارت بهداشت بدون مشورت انجمن‌های علمی فعال در حوزه سالمندی، یک‌شبه سن سالمندی را از ۶۰ سال به ۶۵ سال افزایش داده است در حالی که به تعویق انداختن آغاز سن سالمندی در کشور، به‌نوعی پاک کردن صورت مسئله سالمندی در کشور به‌شمار می‌رود.»
یکی دیگر از نگرانی‌هایی که درخصوص سالمندی ایران در آینده وجود دارد، موضوع نبود زیرساخت‌های مناسب برای ارائه خدمات توانبخشی به سالمندان است. گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی برآورد کرده است که نظام تأمین اجتماعی کشور در ۲۰ سال آینده، باید منتظر تأمین اجتماعی و مراقبت بهداشتی از یک جمعیت بالغ بر سه برابر وضعیت فعلی باشد، این در حالی است که کشور در زمان حاضر با معضل جدی کمبود پزشک و پرستار روبه‌روست و در عین حال، به‌گفته دلبری، مشکل جدی در ارائه خدمات توانبخشی نیز وجود دارد.
رئیس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت دراین‌باره نیز گفت: در کل کشور برای کل سالمندان، تنها ۸۰ عدد تخت توانبخشی بیمارستانی داریم و در حوزه توانبخشی و سالمندی تقریباً زیرساخت جامع و کاملی برای ارائه خدمات به سالمندان وجود ندارد!
دلبری درباره راه‌حل‌های معضل سالمندی در کشور نیز اظهار کرد: «در دنیا به سالمندی به‌عنوان یک صنعت برای سرمایه‌گذاری و فرصت کارآفرینی و اشتغال نگاه می‌شود و بیشترین اشتغال در کشوری مانند سوئد، مربوط به مسائل سالمندی و نگهداری و مراقبت از سالمندان در منزل بوده است، یعنی می‌توان برای افراد جوان، شغل مراقبت از سالمند ایجاد کرد و در عین حال به این سالمندان نیز خدمات ارائه کرد، اما از این ظرفیت استفاده نمی‌شود، در عین حال نیاز است جوانان با فرهنگ‌سازی‌ها و برنامه‌هایی که انجام می‌شود سبک زندگی سالم‌تری داشته باشند تا با سلامت بیشتری وارد سنین سالمندی شوند.»
رئیس مرکز تحقیقات سالمندی اضافه کرد: «در سه سال گذشته شورای ملی سالمندی و دبیرخانه سالمندی به‌طورکلی تعطیل شده است که نشان می‌دهد فکر جدی به حال سالمندی نمی‌شود، حتی امسال شعار روز جهانی سالمند، این است: "با عزت و کرامت پیر شدن: ارتقای مراقبت و سیستم‌های ارائه‌دهنده خدمات برای سالمندان. "، در حالی که شعاری که در کشور ما برای روز سالمند انتخاب شده این است: "سالمندان فعال، فردایی برای همه" که نشان می‌دهد حتی شعار‌ها نیز با واقعیت سالمندی موجود در کشور هیچ تناسبی ندارد!»
به‌نظر می‌رسد مسئله سالمندی جمعیت، در آینده نزدیک به‌شدت گریبانگیر نظام سلامت کشور خواهد شد؛ معضلی که اگر برای چالش‌های ذکرشده آن راه‌حلی در نظر گرفته نشود، کشور را در یک بحران جدی گرفتار خواهد کرد.