علیرضا استادی متولد ۱۶ تیر ۱۳۵۲ در شهر ری، بازیگر سینما و تلویزیون است. فارغ التحصیل لیسانس رشته نمایش از دانشکده هنر و معماری می‌باشد که از ۲۵ سالگی با تئاتر شروع کرد و با سریال «چک برگشتی» وارد قاب تلویزیون شد.
به گزارش گفتنی، کودکی بسیار بسیار نا آرام بودم (باخنده)، خیلی پیش فعال بودم، یادم می‌آید آن زمان‌ها پشت وانتی‌ها را می‌گرفتیم و یه مسیری را باهاشون می‌رفتیم. یه سری از راننده‌ها هم لطف داشتند و یه سری الفاظ به کار می‌برند که عزیزم بیا پایین نبود! ولی مترادف اینا خیلی چیزا‌ها بود!
در شروع ایام نوجوانی در کانون فرهنگی و تربیتی مالک اشتر زیر نظر استاد «کریم اکبری مبارکه» و «قادری پناه» اصول اولیه بازیگری را یاد گرفت.
بیوگرافی علیرضا استادی: بصورت جدی فعالیت خود را از سال ۱۳۷۰ وقتی ۱۸ ساله بود با تئاتر «میکی کاراباتو» آغاز کرد و از سال ۱۳۷۳ با کار‌های دانشجویی در دانشگاه بازیگری را پی گرفت.
علیرضا استادی در سال ۱۳۷۷ وقتی ۲۵ ساله بود با فیلم سینمایی «هیوا» به کارگردانی رسول ملاقلی پور اولین تجربه جلوی دوربین و سینمایی اش را بدست آورد. سپس سال ۷۸ نیز در فیلم «نسل سوخته» حضور داشت و سال ۱۳۹۰ با علی شاه حاتمی نیز در فیلم «رویای سینما» همکاری کرد.
حضورش در تلویزیون نسبت به سینما که از سال ۷۷ شروع کرد ۱۴ سال طول کشید. ایشان اولین بار سال ۱۳۹۱ با سریال «چک برگشتی» به کارگردانی سیروس مقدم کنار هدایت هاشمی و امیر جعفری وارد قاب تلویزیون شد. با این حال شهرت او با سریال «دلدادگان» و «رهایم نکن» در سال ۹۷ شروع شد.
اعتقاد دارم هر بازیگری می‌تواند برای هر کاری آورده‌ای داشته باشد و علاوه بر متن نویسنده و تحلیل اش از نقش خود و عنصر اجرایی قالب بازیگری در مدیوم تلویزیون چیزی را باید به نقش اضافه کند و همیشه دغدغه من بوده است.
بیوگرافی علیرضا استادی: یکی از افتخاراتم این است که از دیرباز در کنار هنرمندانی که فیلم کوتاه می‌سازند حضور داشته و با آنها همکاری کنم، از دهه هفتاد بازی در فیلم کوتاه را شروع کردم.
علیرضا استادی سال هاست ازدواج کرده و ثمره اش دو فرزند پسر می‌باشد که می‌گوید شیطنت کودکی اش ارثی به بچه هایش هم منتقل شده است.
نقش‌های در سریال «ممنوعه» و فیلم «لاتاری» رویم تاثیر گذاشت و از خودم سوال‌های زیادی می‌کردم و درگیرش بودم. همچنین نقش‌ای در سریال «سال‌های دور از خانه» و رقابت‌هایی که با خنجری داشتم رویم تاثیر داشت و هنوز هم در ذهنم است، چون از من خیلی فاصله داشت.
همیشه به بازیگری بعنوان یک شغل نگاه کردم و هیچ وقت معروف شدن را دوست نداشتم ولی حالا با توکل به خدا تا جایی که توان داشته باشتم بازی خواهم کرد.