پس از گذشت ۷۰ سال از اولین پرواز خود، B-۵۲ استراتوفورترس بخشی مهم و نمادین از نیروی هوایی ایالات‌متحده به‌حساب می‌آید و آماده دریافت مهم‌ترین ارتقا در تاریخ خود است.
به گزارش خبرآنلاین، بیش از ۷۰ سال پیش، بمب‌افکن استراتژیک و افسانه‌ای B-۵۲ برای اولین بار برای نیروی هوایی ایالات‌متحده به آسمان رفت. این هواپیمای دوربرد ممکن است به‌سرعت در حال پیر شدن باشد، اما نیروی هوایی به‌هیچ‌وجه آن را از خدمت خارج نمی‌کند. در واقع، استراتوفورترس تا اواسط قرن بیست و یکم به خدمت ادامه خواهد داد؛ بنابراین ممکن است عمر آن قبل از اینکه در نهایت بازنشسته شود، از مرز صد سالگی هم عبور کند.
آمریکا در حال برنامه‌ریزی برای ایجاد یک ناوگان در آینده است که شامل ۷۶ فروند B-۵۲ جدید ارتقا یافته خواهد بود. آخرین نوع B-۵۲ قرار است دستخوش بزرگ‌ترین ارتقاء در تاریخ خود باشد. این نوع ارتقاءیافته B-۵۲ J نام دارد.
شاید مهم‌ترین اتفاق در ارتقای این هواپیما، جایگزینی موتور‌های آن باشد. اولین B-۵۲ بر روی موتور‌های دوران جنگ سرد پرت‌اند ویتنی TF ۳۳ کار می‌کرد. نیروی هوایی اکنون موتور‌های F ۱۳۰ ساخت رولزرویس را به‌عنوان بخشی از برنامه تعویض موتور تجاری خود در B-۵۲ J قرار می‌دهد. بمب‌افکن ارتقا یافته همچنین سیستم‌های اویونیک بهبودیافته، نمایشگر‌های دیجیتالی جدید و اسلحه Standoff را دریافت خواهد کرد.
به‌منظور دستیابی به برتری هوایی، آمریکا می‌خواست که هواپیمای جدید با حداقل سرعت ۴۸۲ کیلومتر بر ساعت، با شعاع رزمی ۸۰۰۰ کیلومتر، علاوه بر قابلیت حمل تسلیحات سنگین، حرکت کند. پیشنهاد‌هایی از سوی تعدادی از سازندگان بزرگ آن زمان، از جمله بوئینگ و شرکت گلن آل. مارتین ارائه شد. در نهایت، طرح بوئینگ انتخاب شد و B-۵۲ برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۵۰ پرواز کرد. این بمب‌افکن برای غلبه بر شوروی، با سرعت بالا و اقدامات متقابل الکترونیکی پیشرفته طراحی شده بود.
در طول سال‌ها، چندین گونه استراتوفورترس معرفی شد. B-۵۲ H آخرین مدل نیروی هوایی است که به محموله بزرگ‌تر و برد بیشتر مجهز شده است. B-۵۲ H که با نام مستعار Buff شناخته می‌شود، پلت فرم اصلی سلاح‌های هسته‌ای و متعارف استراتژیک است. B-۵۲ H می‌تواند بیش از ۳۱۷۵۰ کیلوگرم از سلاح‌های متنوع را حمل کند.
نسخه ارتقاءیافته B-۵۲ J قدرتمندتر خواهد بود. موتور بمب‌افکن شامل یک سیستم تولید برق جدید است که ۳۰ درصد افزایش بهره‌وری سوخت را به همراه خواهد داشت. از نظر تسلیحاتی، این بمب‌افکن ابتدا برای حمل سلاح مافوق صوت AGM-۱۸۳ در نظر گرفته شد. با این حال، به نظر می‌رسد که نیروی هوایی این برنامه را کنار گذاشته و موشک‌های کروز مافوق صوت (HACM) را در اولویت قرار داده است.
موشک HACM، یک موشک کروز با موتور اسکرام جت است که می‌تواند با سرعتی بیش از ۵ ماخ پرواز کند و در مسیر رسیدن به هدف خود مانور دهد که سرنگونی آن را برای دشمنان دشوارتر می‌کند. یک موتور جت معمولی از یک بخش کمپرسور (پره‌های فن) برای فشرده‌سازی هوا استفاده می‌کند تا با سوخت مخلوط و مشتعل شود، اما در سرعت‌های مافوق صوت، آن کمپرسور به مانع تبدیل می‌شود و جریان هوا را به‌سرعت‌های کمتری کاهش می‌دهد.
با این حال، یک اسکرام جت از فشار بسیار زیاد ناشی از جریان هوا به داخل موتور، با سرعت‌های مافوق صوت برای کنترل تراکم استفاده و آن را به وسیله‌ای بسیار کارآمدتر برای رانش در چنین سرعت‌های بالایی تبدیل می‌کند.