وحید محمود قره باغ؛ نقد مقوله‌ای ظریف و نیاز به دقت و همچنین تخصص ویژه خود دارد. برخی شخصیت‌های به ظاهر منتقد حتی از اصول اولیه این علم نیز آگاهی چندانی ندارند و از آرمان این مهم نیز بی اطلاع هستند؛ به عبارتی نقد به مثابه تاختن بر آثار و تخریب هنر دیگران نیست. از سویی انتقاد، صرفا به معنای داشتن ظاهری ژولیده، سیگاری بر لب و یا داشتن مجله، گالری و یا کافه‌ای برای کلاس کار محسوب نمی‌شود.
انتقاد نیاز به تفکیک و انتخاب لحن متناسب با آن است؛ همچنین بهره بردن از روش هایی، چون راهکار ساندویچی است. گفتنی است هر چند شخصیت‌هایی از انتقاد‌های تند نیز خم به ابرو نمی‌آورند، ولی تاثیر این کنش‌ها هموراه یکسان نیست و چه استعداد‌هایی که در همین مسیر‌ها کم رنگ شده و یا از بین می‌روند و دیگر تکرار نمی‌شود؛ همچنین تاثیر سلسله وار و یا دومینو وار این موارد را نباید بر جامعه و فرهنگ آن نادیده گرفت. به هر حال این موارد چه عمدا و یا سهوا صورت گیرد، آثار جبران ناپذیری خواهد داشت.
شکل ۱. نقد نیاز به دانش خاص و ویژه خود دارد.
نکته جالب‌تر اینکه برخی کسانی، آثاری را در عرصه و زمینه‌هایی به باد انتقاد می‌گیرند که حتی یک اثر کوچک نیز در این وادی‌ها از خود ندارند؛ این اشخاص حتی از دانش گفتاری و سواد ادبی آنچنانی نیز برخوردار نیستند. در واقع کسی که حتی دستی کوچک بر آتش ندارد چگونه دیگران را در این زمینه به نقد می‌کشد. در حقیقت مصداق همان کنار گود نشستن و لنگ و البته افاضه فیوضات است.
خیلی بهتر بود که این شخصیت‌هایی که مدعی انتقاد هستند، قدمی رنجه کرده و به داخل گود بیایند. در نهایت اینکه هر چند در مثل مناقشه نیست، ولی در یک کمیته پزشکی کسانی یک پزشک را به چالش می‌کشند که خود متخصص همین امر باشند. امید که در زندگی و خصوصا در جهان بینی خود، همواره جانب اعتدال را رعایت کنیم.