هفته نخست لیگ نخبگان آسیا از دوشنبه‌شب آغاز شد و در یکی از مهم‌ترین دیدار‌ها پرسپولیس مقابل میزبان خود الاهلی عربستان شکست خورد. شاگردان خوان کارلوس گاریدو با وجود از دست دادن ۳ امتیاز، نمایش تحسین‌برانگیزی داشتند و هواداران این تیم را نسبت به آینده امیدوار کردند. یکی از ویژه‌ترین چهره‌های سرخ‌پوشان در مسابقه مذکور، اوستون اورونوف بود. بازیکنی که سایه‌روشن‌های جالبی را در جده حول‌وحوش خود خلق کرد.
«دریبل زدن» راحت‌ترین کار ممکن برای اورونوف
پاشنه‌آشیل الاهلی، نقطه قوت پرسپولیس بود. جایی که استون اورونوف و علی مجرَشی مقابل یکدیگر قرار گرفته بودند. وینگر ازبکستانی و ملی‌پوش پرسپولیس در جریان این مسابقه بارها، فول‌بک ۲۴ ساله میزبان را از پیش رو برداشت و موقعیت‌های خطرناکی را به‌وجود آورد. دریبل زدن و موفقیت در نبرد تن‌به‌تن برای اوستون، راحت‌ترین کار ممکن است. او از زمان حضورش در فوتبال ایران این گزاره را بارها به اثبات رسانده و در مصاف با ستارگان الاهلی بار دیگر شاهد این ماجرا بودیم. نه‌تن‌ها مجرشی بلکه دیگر عناصر تدافعی الاهلی نیز از گزند شماره ۷۰ سرخ‌پوشان در امان نبودند و توسط او طعم تلخ فریب خوردن را چشیدند. او نوری در فوتبال کم‌خلاقیت ایران بوده و با نبوغ چشم‌نوازش، زیبایی‌پراکنی می‌کند.
اورونوف طی شب پرفعالیتش در جده، طبق آمار «متریکا» اعداد عجیبی را به‌ثبت رساند که نمی‌توان به سادگی از کنارش عبور کرد. او ۱۳ مرتبه اقدام به دریبل‌زنی کرد که ۸ بار آن‌ها با کامیابی به‌ثمر نشست. ۶۱ درصد موفقیت در عبور از بازیکن پیش رو، آن هم در کوران رقابت دشوار با الاهلی و ستاره‌های پرشمارش حیرت‌انگیز است. اگر بازهم این اعداد شما را متعجب نکرده، پس به جمله بعدی توجه ویژه‌ای داشته باشید؛ تمام بازیکنان الاهلی با حضور ستاره‌هایی، چون ریاض محرز، گابری ویگا، آیوان تونی، روبرتو فیرمینو و ... مجموعا ۱۱ اقدام به دریبل داشتند که ۵ مرتبه آن‌ها با موفقیت همراه بود. بیایید اعداد را بار دیگر مقابل هم قرار دهیم. ۱۳ اقدام به دریبل برای اورونوف و ۱۱ تلاش برای تیم الاهلی. ۸ دریبل موفق به نام اوستون و ۵ دریبل به‌ثمر نشسته برای نماینده عربستان. عجیب، اما واقعی!
ای کاش کمتر خودخواه بودی اوستون!
اکنون نوبت به برگرداندن سکه و نگاه به روی دیگر آن است. هیچ‌کدام از دریبل‌های جذاب این ستاره ۲۳ ساله فرجام خوبی نداشت و به گل منتج نشد. ابتدا باید حساب بدشانسی اوستون روی یکی دو صحنه را لحاظ کنیم. اما الباقی موقعیت‌ها چه‌طور؟ شاید این مهم‌ترین و تنهاترین نقد به اورونوف در حال حاضر باشد. او باهوش است، جزو قهارترین دریبل‌زن‌های فوتبال آسیا به‌حساب می‌آید و از سرعت بالایی چه بی‌توپ و چه با توپ برخوردار است، اما میزان خودخواهی‌اش بیش از آن چیزی است که باید باشد. فصل پیش بین او و مهدی ترابی، درک و اعتماد متقابل جالبی به‌وجود آمده بود و بارها شاهد کار‌های ترکیبی بین این ۲ بازیکن بودیم، اما در این فصل نظاره‌گر چنین چیزی نیستیم. میزان تک‌روی‌های اوستون بیش از قبل شده و او خیلی اوقات می‌خواهد، خودش کاری که آغاز کرده را به اتمام برساند و قید پاس به هم‌تیمی‌هایش در موقعیت‌های طلایی را می‌زند.
ین مساله می‌تواند دلایل فراوانی داشته باشد. شاید همان بحث اعتماد به هم‌تیمی باشد، ممکن است لذت نبردن اوستون از دادن پاس گل به اندازه گلزنی باشد، یا عدم ارتباط بین اوستون و دیگر بازیکنان در فاز تهاجمی در خارج از زمین که درون مستطیل سبز هم تاثیرات خود را نشان می‌دهد و یا حتی وسواس و کمال‌گرایی او. هر چه که هست، بازیکن سابق نوفباخور برای تبدیل شدن به یک فوق ستاره و حضور در بالاترین سطح فوتبال اروپا، باید روی این نقیصه کار کند. در فوتبال امروز خیلی کم می‌توان با انجام یک کار صرفا انفرادی به موفقیت دست یافت. در سطوح بالاتر کمتر بازیکنانی، چون مجرشی به پستش می‌خورند و سروکارش با امثال دمیرال‌ها خواهد بود. او باید از هم‌تیمی‌هایش کمک بگیرد تا هنر فردی‌اش بیش‌تر به‌چشم بیاید.
تصور کنید اگر خیلی از حرکات فوق‌العاده او در مسابقه با یک پاس نهایی مناسب همراه می‌شد و فقط یکی از آن‌ها تبدیل به گل می‌شد. فارغ از شکست نخوردن تیم، خودِ نبوغ اوستون بیش‌تر دیده می‌شد. به دو-سه همکاری شکل گرفته بین او و میلاد محمدی دقت کردید؟ دیدید چه‌قدر راحت از سمت چپ موقعیت خلق شد؟ حال تصور کنید این زوج‌سازی و حرکات ترکیبی در نزدیکی دروازه حریف و در موقعیت‌های سه‌به‌دو به وقوع می‌پیوست. وینگر تیم ملی ازبکستان نباید فراموش کند که عدم همکاری و ارتباط نگرفتن با بازیکنان کناری‌اش ممکن است در ادامه ذهنیت آن‌ها را نسبت به او دچار تغییر کند و پاس‌های کم‌تری به سمتش سرازیر شود.
منبع: فوتبال ۳۶۰