سماور که کلمه‌ای روسی و به معنای لغوی «خودجوش» است نخستین بار در دوران سلطنت شاهرخ نوه نادرشاه افشار وارد ایران شد و کم‌کم جای خود را در بین مردم به عنوان ابزاری برای دم کردن چایی باز کرد.
سماور همواره روشن و چای همیشه تازه دم جزئی جدانشدنی از خانه‌ها و حجره‌های قدیم بود که با تغییر سبک زندگی حضور آن در جمع خانواده‌های ایرانی روزبه‌روز کم‌رنگ‌تر شده و مشاغل مرتبط با آن نیز می‌رود تا به فراموشی سپرده شود. سماورسازی یکی از این مشاغل است که به تعمیر و رفع عیوب سماور می‌پردازد و استاد عباس از معدود بازماندگان این شغل در بازار اصفهان است.