فرارو-عبارت وفاق ملی از همان روز‌های نخست تشکیل دولت چهاردهم به عنوان یک مولفه مهم در تشکیل کابینه مسعود پزشکیان مطرح می‌شود، اخیرا نیز محسن آرمین، نایب رئیس جبهه اصلاحات اخیرا ضمن تاکید بر وفاق ملی گفته است: آقای پزشکیان همچون همه آگاهان از وضعیت خطیر کنونی کشور به این باور رسیده است که نتیجه روند حذف و خالص سازی قدرت در گذشته برای کشور زیان بار بوده است و برای نجات کشور و عبور از بحران‌ها و ابربحران‌های موجود راهی جز وفاق ملی نیست.
به گزارش فرارو، اگرچه آرمین بر وفاق ملی تاکید کرده است، اما او در بخش دیگری از سخنان خود به عدم پذیرش این مولفه از طوی برخی افراد در بدنه حکمرانی کشور اشاراتی کرده است. اما این که وفاق ملی تا چه حد در دولت چهاردهم موفق پیاده شده و اصلا چا مفهومی دارد همچنان مورد نقد و پرسش است. حسین کنعانی مقدم، فعال سیاسی اصولگرا در این زمینه با فرارو گفتگو کرده است:
فرارو: دولت چهاردهم از ابتدای تشکیل، بر اساس شعار وفاق ملی پیش رفته است، تا کنون تحقق این شعار را تا چه حد موفق ارزیابی می‌کنید؟
حسین کنعانی مقدم: به نظر می‌رسد برخی واژه‌ها و عبارات در ادبیات سیاسی کشور از جایگاه خود خارج شده اند. مباحثی مثل دولت ائتلافی، دولت وحدت ملی، دولت وفاق ملی، ائتلاف اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو و معتدل و دیگر موارد اکنون به انواع و اقسام روش‌ها تعبیر می‌شوند. آخرین مورد، همین مسئله وفاق ملی است که دکتر پزشکیان، در چارچوب دولت چهاردهم مطرح کرده اند و این سوال وجود دارد که این وفاق حول چه محوری، قرار است شکل بگیرد. وحدت و وفاق و همراهی و همگامی، نیازمند محوریتی است که همه روی آن وفاق پیدا کنند.
مردم، زمانی این دولت را دولت وفاق ملی میبینند که قبل از هرچیز، درون خود، وفاق و همدلی داشته باشد، اگر قرار باشد خود وزرا، سلیقه‌ای و جزیره‌ای عمل کنند یا در انجام مسئولیت‌های تود چالش داشته باشند، مردم وفاق ملی را در حد شعار میبینند.
فرارو: نایب رئیس جبهه اصلاحات اخیرا بر لزوم وفاق ملی در برابر عده ا‌ی که در تلاشند در برابر این خواسته دولت سد ایجاد کنند سخن گفته است، نظر شما درباره این اظهارات چیست؟
کنعانی مقدم: مبحثی که دکتر آرمین مطرح کرده، به اعتقاد من، یک فرار رو به جلو است. به این معنی که اگر طرح دکتر پزشکیان که محصول تلاش جبهه اصلاحات برای ریاست جمهوری ایشان بوده با شکست مواجه شود، انگشت اتهام به سمت اصولگرایان و سایرین گرفته می‌شود و گویی از هم اکنون به فکر هستند که خود را چگونه تبرئه کنند. مسئله دیگر این است که وقتی وفاق ملی مطرح می‌شود، انتظار می‌رود یک منشور ارائه شود. من هنوز هیچ منشور یا مانیفستی ندیدم که از سوی اصلاح طلبان و نخبگانشان مطرح شود. این سوال وجود دارد که بالاخره این وفاق ملی چه مفهومی دارد. مردم زمانی اعتماد می‌کنند که احساس کنند دولت از خودشان است و دولت این سرمایه اجتماعی که اعتماد مردم است را به ثمر بنشاند. اگر قرار بر شعار دادن باشد که مردم در ۴۵ سال گذشته گوششان با شعار‌های مختلف پر شده و زیاد شنیده اند. اتفاقا آن‌ها که شعار‌های زیادی داده اند در این سال‌ها کمتر عمل کرده اند.
فرارو: چرا این نگرانی‌ها وجود دارد، دولت در ابتدای راه است، پس چرا به اعتقاد شما اصلاح طلبان باید این حجم از نگرانی یا مقصر انگاشتن برخی گروه‌ها را داشته باشند، مسئله بر سر تعاریف متفاوت از وفاق ملی است؟
کنعاتی مقدم: اصلاح طلبان تمام قوای خود را برای پیروزی آقای پزشکیان صرف کرده اند؛ بنابراین منطقی است که پذیرای نقد‌ها نسبت به عملکرد ایشان نیز باشند. آقای پزشکیان صحبت‌هایی هم درباره حکومت اسلامی کرده اند که بیشتر نزدیک به نگرش پایداری‌ها نسبت به حاکمیت است تا اصلاح طلبان و حتی می‌توان گفت با نگرش اصلاح طلبان در تضاد است. انتظار از آقای پزشکیان این است که رابطه بین مشروعیت، مقبولیت و مشروطه را به صراحت تبیین کنند. این نگرانی وجود دارد که بار دیگر دوقطبی مشابه کاشانی و مصدق ایجاد شود و برنده این دوقطبی هم ایالات متحده باشد. به عنوان دبیرکل یک حزب در ایران، هنوز درک دقیقی از وفاق ملی پزشکیان ندارم.