محمدسلیم عباسی؛ شایسته سالاری در حقیقت یک نوع انتخاب است، انتخابی که اجازه می‌دهد کسانی که در نوع خود بهترین هستند بر صدر بنشینند و برای سازمان تصمیم گیری کنند. شایسته سالاری یک رویکرد سازمانی است که تلاش می‌کند بنحوی نخبگان سازمان را در بهترین جایگاه و موقعیت آن بکار گیری و مدیریت کند. شایسته سالاری یک اصل است که با توسل به آن می‌توان مسیر ارتقاء و رسیدن به اهداف سازمانی را هموار کرد.
شایسته سالاری رنگ، زبان، نژاد، قومیت، طایفه، هم‌ولایتی، همشهری، بچه محل، رفیق، باند، دسته و ایدئولوژی نمی‌شناسد و به مرزبندی‌های غیر تخصصی میان انسان‌ها معتقد نیست. شایسته سالاری یک نوع نگاه تخصص‌گرا و فرا فرقه‌ای است که انتصابات را به منظور افزایش بهره‌وری کنترل و هدایت می‌کند.
در گذشته ابرقدرت‌ها و در یک کلیت استعمار به جهت حفظ منافع سیاسی و مادی و استمرار روند چپاول همواره سعی کرده‌اند کشور‌های جهان سوم را با مسئله بحران مدیریت و رهبری مواجه سازند. القاء مفاهیم هیجانی مانند دمکراسی، مبارزه، استقلال، آزادی و اتحاد در رادیکال‌ترین شیوه آن و با توسل به افراد ضعیف در اصل یکی از تاکتیک‌های استعمار در مسخ و به مسلخ بردن مفاهیم این واژگان و به انحراف کشیدن انقلاب‌ها بوده است.
ایران کشوری تاریخی و با جغرافیای وسیع است که قدمت حکمرانی در آن به عمق تاریخ است. کشوری که تقریبا فراتر از محدوده‌های مرزی با تمام همسایگانش قرابت نژادی و مذهبی دارد و این قرابت ممکن است آبستن تحولات سیاسی باشد که البته روابط با آنان را نیز تحت الشعاع قرار داده است.
استفاده از واژه بخشدار، فرماندار، استاندار و در یک کلیت مدیر بومی و مطالبه این انتصاب در چنین پهنه ژئوپلیتیکی ناشی از چیست؟ آیا راه اندازی کارزار مطالبه استاندار بومی در استان آذربایجان غربی با اصل شایسته سالاری قرابت دارد؟ و یا کلید واژه بومی همان استمرار قبضه قدرت و حاکمیت الیگارشی عده‌ای محدود در این استان است که در کنار نپذیرفتن مسئولیت عقب‌ماندگی‌های ۴۰ ساله آن باز هم سودای پوشیدن ردای مدیریت بر سر دارند؟ آیا تعمیم و سرایت این تفکر به سایر تقسیمات کشوری خطرناک نیست؟
البته دغدغه اصلی مردمان آذربایجان غربی شایسته سالاری است و انتظار برحق آن‌ها نیز استفاده از نیرو‌های متخصص و کاربلد بومی آن در عرصه‌های استانی، ملی و فراملی فارغ از رنگ، زبان، نژاد و مذهب است. بدون تردید وقتی منشاء انتصاب استاندار اصل شایسته سالاری باشد. مردم نگران بومی و غیر بومی بدون او نخواهند بود و نیاز به کارزار نیز ندارند و در صورتیکه قرار است *بومی* اسم رمز و ویترین عرضه چند عنوان و شخصیت خاص برای استمرا وضعیت اسفناک فعلی استان باشد: حاشا از طلای بومی و مرحمت فرموده ما را مس کنید.