فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
صوفی از پرتو می‌راز نهانی دانست
گوهر هر کس از این لعل توانی دانست
قدر مجموعه گل مرغ سحر داند و بس
که نه هر کو ورقی خواند معانی دانست
عرضه کردم دو جهان بر دل کارافتاده
بجز از عشق تو باقی همه فانی دانست
آن شد اکنون که ز ابنای عوام اندیشم
محتسب نیز در این عیش نهانی دانست
دلبر آسایش ما مصلحت وقت ندید
ور نه از جانب ما دل نگرانی دانست
سنگ و گل را کند از یمن نظر لعل و عقیق
هر که قدر نفس باد یمانی دانست
ای که از دفتر عقل آیت عشق آموزی
ترسم این نکته به تحقیق ندانی دانست
می‌بیاور که ننازد به گل باغ جهان
هر که غارتگری باد خزانی دانست
حافظ این گوهر منظوم که از طبع انگیخت
ز اثر تربیت آصف ثانی دانست
شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.
۱- آفرین، مرحبا، جهان بر وفق مرادتان می‌شود و همه چیز در اختیار شما قرار می‌گیرد. پس هیچ ترس و واهمه‌ای به دل راه نده. بلکه دل را قوی و اراده را محکم و نیت را جزم و قطعی کن. تردید‌های راه، چون رشته‌هایی دور ذهن شما را احاطه کرده است. هم اکنون دور بریز، زیرا جلوی فعالیت و تلاش شما را می‌گیرد. جای هیچ گونه نگرانی نیست. نیت شما روشن و قابل اجرا می‌باشد. بر خدا توکل کن.
۲- همین هفته به یکی از مشاهد متبرکه برو. نذر خود را ادا کن و با خلوص نیت دو رکعت نماز شکر بجای بیاور که جهان بر وفق مراد شد.
شخصیت و فطرت هر کسی از اعمال و رفتارش عیان می‌گردد و قدر زر را زرگر می‌شناسد و بس. هر چیزی در جهان فانی و گذری است الا عشق، کار نیک و نام نیک. اگر فعلا گشایشی در کار خود نمی‌بینی، مصلحت تو در آن نیست وگرنه خدا از حال هیچ کدام از بندگانش غافل نیست. به خدا و ائمه اطهار توسل کن تا به آنچه در نظر داری دست یابی.