زائران اربعین رسم و رسوم خود را دارند برای پیاده‌روی به سوی کربلا. برخی پرچمی به دست می‌گیرند، برخی سربندی با نام شهدای کربلا به سر گره می‌زنند و برخی نشانه‌ای کوچک از اعتقادشان را روی کیف، ساک، لباس‌ها و حتی چادرهایشان سنجاق می‌کنند. هر زائر با کوله‌پشتی، ساک یا هر وسیله دیگری در دست یا روی دوش طی مسیر می‌کند، اما روی سر قراردادن وسایل، چیز غریبی است؛ عملی مختص بانوان!
«روی سر راحت‌تر از حمل با دست است» حرف مشترک همه آن‌هاست. اما این کار شاید عادتی دیرینه باشد، شاید هم نشأت گرفته از اجبار؛ اجبار به حمل یکباره همه چیز برای زنی که از سال‌ها قبل، هم آب از چشمه می‌آورده، هم رخت می‌شسته و، چون نمی‌توانسته در آن واحد همه چیز را به دست بگیرد پس به اجبار یکی را بر سر می‌گذاشته و در عین اینکه کودکی بر پشت بسته، دیگر وسایل را در دست می‌گرفته و رهسپار منزل میشده. گویی زنان این سرزمین هنوز به شیوه اجدادشان بار سنگین عشق و علاقه شان را به دوش می‌کشند.
