کندوج‌ها سازه‌های ساده‌ای بودند که عمدتاً با چوب و حلب ساخته می‌شدند.
شالی‌کاران پس از دروی برنج با دسته‌بندی شالی‌های درو شده آن را برای خشک‌کردن در درون کندوج می‌آویختند و سپس خرمن می‌کردند.
کندوج، واژه‌ای در زبان تالشی است که با نام‌های دیگر محلی در گویش گیلکی کوندوج، کوندیج، کوروج، کوتی و کوتاه در گیلان و غرب مازندران از آن نام‌برده می‌شود.
کندوج عابدینی در موزه میراث روستایی گیلان، قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین کندوج ایران است.