کشور عراق، نسبت به حمل مواد مخدر توسط افراد، حتی به مقدار کمتر از یک گرم حساسیت بالایی دارد و در صورت مشاهده با چنین مواردی برابر قانون و با قاطعیت با مجرمان برخورد می‌کند.
حمل دارو در اشکالی مانند قرص، شربت و آمپول که حاوی کدئین یا مواد مخدر از جمله دیازپام، فلورازپام، کلونازپام اگزاز پام، لورازپام، شربت تریاک، دیفن اکسیلا، استامینوفن کدئین، متادون، ترامادول، ریتالین، بوپونورفین (b ۲) و دارو‌های بیماری صرع و سرطان که به نوعی حاوی مقادیری مواد مخدر هستند، بر اساس قوانین کشور عراق جرم محسوب می‌شود.
انتظار می‌رود زائران از همراه داشتن هرگونه داروی گیاهی مشکوک مانند شیرین بیان یا قره قروت که از لحاظ ساختاری شباهت زیادی به مواد مخدر دارد و از طرفی ممکن است برای مأموران کشور عراق ناشناخته باشد، خودداری کنند.
حبس‌های طولانی مدت و جریمه‌های سنگین نقدی حمل کنندگان دارو‌های ممنوعه و غیرمجاز توسط زائران به مقصد کشور عراق در نظر گرفته شده است و بازداشت هر یک از مرتکبان جرایم ذکر شده در کشور عراق تابع محدودیت سنی و جنسیت نیست و به صرف کشف مواد مخدر، فرد حامل آن بازداشت خواهد شد و مراحل دادرسی و محاکمه با قاطعیت انجام می‌شود.
در صورت کشف مواد مخدر از یک نفر، ضمن ممانعت از ادامه سفر زائر، برای وی پرونده قضائی تشکیل و برای تحمل حبس و جزای نقدی به مراجع قضائی معرفی می‌شود.
همچنین به استناد ماده ۱۷ اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر مصوبه ۱۳۸۹/۵/۹ مجمع تشخیص مصلحت نظام، اگر از زائری مواد مخدر یا روان‌گردان به هر میزان کشف شود، ضمن جلوگیری از ادامه سفر و توقیف گذرنامه فرد خاطی، در مرحله اول به مدت یک تا پنج سال و در مرحله دوم پنج تا ۱۵ سال از کشور ممنوع‌الخروج می‌شود و بر اساس قانون مبارزه با مواد مخدر کشور عراق، هرکس در حوزه مواد مخدر سنتی و صنعتی از جمله خرید، فروش یا مصرف دستگیر شود، مجازات خواهد شد که جزای آن حبس و جریمه نقدی خواهد بود.
چنانچه ضرورت دارد فرد بیمار به دلیل وجود سابقه بیماری داروی خاصی را در طول سفر به عتبات عالیات مصرف کند، می‌تواند با مشاوره با پزشک معالج خود از او بخواهد دارو‌های جایگزین که در کشور میزبان دارو‌های ممنوعه نیست برای وی تجویز کند تا درمانگاه‌های آن سوی مرز با تجویز دارو‌های جایگزین مشکل این افراد را حل کنند؛ بنابراین همراه داشتن نسخه و پرونده درمانی می‌تواند برای پیگیری بیماری در عراق مؤثر باشد.