هشدار: حاوی تصاویر دلخراش
بیش از سه سال از جنگ جهانی دوم می‌گذشت که وینستون چرچیل، فرانکلین روزولت و دیگر رهبران متفقین در ژانویه ۱۹۴۳ در شهر کازابلانکا، مراکش گرد هم آمدند. تصمیماتی که در این جلسه گرفته شد روند باقی جنگ را در اروپا شکل داد.
به گزارش عصرایران، طی این کنفرانس، رهبران متفقین روی سیاست تسلیم بی قید و شرط را تعیین کردند و همچنین با طرح بمباران راهبردی برای به زانو درآوردن نیروهای متحدین به توافق رسیدند.
برای آمریکا، بمباران بر حملات روزانه علیه اهداف راهبردی ارزشمند، مانند کارخانه ها، بنادر، پایگاه‌های نظامی، و دیگر زیرساخت‌های درگیر در جنگ متمرکز بود. برای بریتانیا، که به واسطه نبرد بریتانیا و بلیتس آسیب دیده بود، جنگ هوایی شامل هدف قرار دادن شهر‌های آلمان طی حملات شبانه می‌شد.
در ماه‌های بعد، بسیاری از شهر‌های آلمان زیر حملات شدید نیروهای متفقین ویران شدند، اما شاید فجیع‌ترین ویرانی‌ها در درسدن، شهری تاریخی در جنوبی شرقی آلمان رخ داد.
درسدن از ویرانی‌های گسترده در شهر‌های مهم آلمان مانند برلین و هامبورگ به دور مانده بود. اما بین روز‌های ۱۳، ۱۴، و ۱۵ فوریه ۱۹۴۵، بیش از ۱۲۰۰ بمب افکن سنگین بریتانیایی و آمریکایی نزدیک به ۴۰۰۰ تن بمب‌های انفجاری قوی و آتش زا را روی درسدن فرو ریختند.
مرکز تاریخی شهر درسدن به واسطه شدت بمباران ویران شد. آتشی که به واسطه بمباران ایجاد شد، هوای فوق گرم را با چنان قدرتی به سمت بالا می‌برد که روی زمین خلاء ایجاد کرد، درختان را از ریشه درآورد، مردم را به درون آتش کشید و آن‌هایی که از شعله‌های آتش در امان باقی مانده بودند را خفه کرد.
بیش از ۲۵ هزار نفر کشته شدند که بسیاری از آن‌ها افراد غیرنظامی و پناهنده بودند و بیش از ۷۵ هزار ساختمان نیز ویران شد. گستردگی و شدت بمباران درسدن در اواخر جنگ بسیاری را به این باور رساند که این حمله یک جنایت جنگی بود.
نمایی از رودخانه البه، به سمت پل آگوستوس و کلیسای بانوی من درسدن در سمت چپ، و کلیسای جامع کاتولیک رومی در سمت راست در سال ۱۸۷۵.
خانه اپرا در درسدن، آلمان، حدود سال ۱۹۳۰.
بمب افکن‌های بی-۱۷ فلایینگ فورترس خطوط ارتباطی آلمان را در کمنیتس، نزدیک درسدن، در ۶ فوریه ۱۹۴۵ بمباران کردند.
دود ناشی از آتش سوزی‌های درسدن در فوریه ۱۹۴۵.
جمع آوری اجساد در خیابان‌ها پس از بمباران آتشین درسدن توسط متفقین در فوریه ۱۹۴۵.
انبوهی از اجساد در مقابل ساختمان‌های ویران شده درسدن پس از حملات هوایی در ۱۳ و ۱۴ فوریه ۱۹۴۵.
جسد یک زن در پناهگاه حمله هوایی در درسدن پس از بمباران سنگین شهر در فوریه ۱۹۴۵.
درسدن پس از حملات هوایی متفقین در ۱۳ و ۱۴ فوریه ۱۹۴۵. بیش از ۱۵ کیلومتر مربع از شهر ویران شد. حدود ۸۵ درصد از خانه‌ها و بنا‌های منحصر به فرد معماری باروک درسدن ویران شدند.
ویرانه‌های درسدن پس از بمباران متفقین.
نمایی از ویرانه‌های شهر درسدن پس از حملات هوایی متفقین در ۱۳ و ۱۴ فوریه ۱۹۴۵.
دو حمله هوایی سنگین نیروهای متفقین که در روز‌های ۱۳ و ۱۴ فوریه ۱۹۴۵ به درسدن انجام شد مرگ بیش از ۲۵ هزار نفر را در پی داشت.
ویرانه‌های حیاط داخلی در گالری هنر زوینگر در مرکز درسدن در ۱۲ مارس ۱۹۴۶، کمی بیش از یک سال پس از بمباران آتشین نیروهای متفقین که مرگ و ویرانی گسترده در مرکز فرهنگی آلمان را به همراه داشت.
نیروهای داوطلب درسدن در مارس ۱۹۴۶ به پاکسازی آوار‌های باقیمانده از بمباران شهر ادامه می‌دهند.
گروهی از داوطلبان برای بازسازی شهر درسدن تلاش می‌کنند. دو آلمانی مسن به نام‌های گوستاو و آلما پلیتز در پاکسازی آوار‌ها کمک می‌کنند.
زنان زنجیره‌ای انسانی را برای حمل آجر‌های مورد استفاده در بازسازی درسدن در مارس ۱۹۴۶ تشکیل داده اند. در پس زمینه می‌توان برج کلیسای جامع کاتولیک رومی ویران شده شهر را دید.
کارگران زن آوار کلیسای جامع کاتولیک رومی در درسدن را در فوریه ۱۹۴۶ تخلیه می‌کنند.
زنان مشغول پاکسازی آوار از گالری هنر زوینگر در مارس ۱۹۴۶ دیده می‌شوند.
عکسی ترکیبی از مجسمه مارتین لوتر، اصلاح طلب مذهبی آلمانی در مقابل ویرانه‌های کلیسای بانوی ما در درسدن. عکس سمت چپ مربوط به ۱۳ مارس ۱۹۶۷ و عکس سمت راست مربوط به ۹ فوریه ۲۰۰۵.
عکسی ترکیبی از مجسمه هنرمند آلمانی آگوست شرایت مولر به نام "خوبی" (The Goodness) از برج تالار شهر مشرف به درسدن. عکس سمت چپ مربوط به سال ۱۹۴۵ و عکس سمت راست مربوط به ۱۲ فوریه ۲۰۱۵.