خلبانان آمریکایی که در رزمایش سال ۲۰۰۸ حضور داشتند، نظرات جالب خود را در رابطه با جنگنده‌های حاضر در این رزمایش مخصوصا Su-۳۰ MKI (سوخو-۳۰ ام‌کی‌آی) به اشتراک گذاشتند. ازنظر یکی از خلبانان USAF، قابلیت‌های بردار رانش Su-۳۰ MKI قابل‌توجه بود؛ البته که این مزیت به‌سرعت به یک آسیب‌پذیری تبدیل شد، چراکه سوخو تقریباً کمی پس از پرواز، به‌سرعت شروع به از دست دادن ارتفاع کرد.
چندین ادعا توسط یک افسر نیروی هوایی ایالات‌متحده در رابطه با نقص موتور مطرح شد. اگرچه نیروی هوایی هند [IAF]نیز با موتور‌های جت روسی خود به مشکل خوردند، اما در این مورد F-۱۵ نسبت به Su-۳۰ MKI که در آن زمان به‌عنوان پیشرفته‌ترین جنگنده سری Su-۳۰ در نظر گرفته می‌شد، عملکرد بهتری دارد.
از طرفی باید محدودیت‌های Su-۳۰ MKI را در نظر بگیریم. رادار قدرتمند NIIP-BARS ساخت روسیه در Su-۳۰ MKI پس‌ازآنکه برای حالت آموزشی محدود شد، برد و قابلیت‌های این جنگنده را به‌طور قابل‌توجهی محدود کرده است. این محدودیت یک اقدام راهبردی برای جلوگیری از نقشه‌برداری اطلاعاتی از سیستم راداری پیچیده این جنگنده بود.
درنتیجه، Su-۳۰ MKI هنگام مواجهه با موشک‌های زمین به هوا، به دلیل عدم آگاهی از موقعیت در کابین خلبان، سقوط کرد و این باعث افزایش حجم کار خدمه شد. بنابراین، درحالی‌که رزمایش پرچم سرخ در سال ۲۰۰۸ بینش‌های ارزشمندی را در مورد قابلیت‌های F-۱۵ و Su-۳۰ MKI ارائه کرد، تشخیص محدودیت‌هایی که بر نتایج این رزمایش تأثیر گذاشت نیز بسیار مهم است.
Su-۳۰ MKI یک جنگنده برتری هوایی چندمنظوره است که توسط سوخوی روسیه و تحت مجوز شرکت هندوستان آئرونوتیک لیمیتد هند [HAL]ساخته شده است. این جنگنده که از سری Su-۳۰ است، به‌طور خاص برای نیروی هوایی هند [IAF]و با سیستم‌های اویونیک پیشرفته و سیستم‌های تولیدشده از کشور‌های مختلف ازجمله روسیه، هند، فرانسه و اسرائیل طراحی‌شده است.
طول جنگنده ۲۱.۹ متر، طول بال آن ۱۴.۷ متر و ارتفاع آن ۶.۴ متر است و حداکثر وزن برخاست هواپیما تقریباً ۳۸۸۰۰ کیلوگرم است. پیشرانه Su-۳۰ MKI از دو موتور توربوفن پس‌سوز AL-۳۱ FP تشکیل‌شده است. این موتور‌ها نیروی رانش ۱۲۵۰۰ کیلوگرمی را هرکدام با پس‌سوز ایجاد می‌کنند که هواپیما را قادر می‌سازد در ارتفاع بالا به حداکثر سرعت ۲ ماخ (برابر با ۲۱۲۰ کیلومتر در ساعت یا ۱۳۲۰ مایل در ساعت) دست یابد.
Su-۳۰ MKI ازنظر فنی، مجهز به کنترل بردار رانش (TVC) و کانارد است که به مانور پذیری استثنایی آن کمک می‌کند. این هواپیما برای انجام نقش‌های مختلف ازجمله برتری هوایی، حمله زمینی و مأموریت‌های حمله دریایی طراحی‌شده است.
مجموعه هوانوردی Su-۳۰ MKI شامل رادار N ۰۱۱ M Bars است که یک رادار آرایه‌ای اسکن شده الکترونیکی غیرفعال است و قادر به ردیابی چندین هدف به‌طور هم‌زمان و درگیری با آن‌ها با دقت بالا است. این هواپیما همچنین دارای سیستم fly-by-wire پیشرفته، نمایشگر هدآپ (HUD) و نمایشگر‌های چندمنظوره (MFDs) در کابین خلبان است.
Su-۳۰ MKI به طیف گسترده‌ای از سیستم‌ها، مانند سیستم جستجو و ردیابی مادون‌قرمز (IRST) OLS-۳۰، اقدامات متقابل الکترونیکی (ECM) و فاصله‌یاب لیزری مجهز است. این سیستم‌ها آگاهی موقعیتی و بقای هواپیما را در سناریو‌های جنگی افزایش می‌دهند.
تسلیحات Su-۳۰ MKI شامل یک توپ ۳۰ میلی‌متری GSh-۳۰-۱، موشک‌های هوا به هوا (مانند R-۷۷ و R-۷۳)، موشک‌های هوا به سطح (مانند Kh-۵۹ و Kh است. -۳۱) و انواع بمب و راکت است. این هواپیما همچنین دارای ۱۲ نقطه سخت برای حمل سلاح‌های خارجی و انبار است. این جنگنده می‌تواند بدون سوخت‌گیری تا ۳۰۰۰ کیلومتر پرواز کند؛ از طرفی می‌توان برد عملیاتی آن را با سوخت‌گیری هوایی به میزان قابل‌توجهی افزایش داد.
منبع: خبرآنلاین