در سال ۱۹۸۷، کادیلاک و دونالد ترامپ برای محقق کردن ایده لیموزین ترامپ ادیشن تصمیم به همکاری گرفتند. هدف از این همکاری تولید لوکس‌ترین لیموزین دنیا با کمک متخصصان Dillinger Coachwork به عنوان سازنده بدنه منتخب بود.
به گزارش عصرایران، برنامه کادیلاک و ترامپ شامل ساخت ۵۰ دستگاه از دو مدل کمی متفاوت بود. این دو مدل شامل سری طلایی ترامپ (the Trump Golden Series) و سری اجرایی ترامپ (the Trump Executive Series) می‌شدند. هر دو مدل دارای سه تلفن (یکی در جلو و دو گوشی در عقب)، تلویزیون، دستگاه ضبط ویدیویی، بار نوشیدنی، ارتفاع سقف افزایش یافته برای فضای بیشتر سر، یک کاغذ خردکن و دستگاه فکس بودند که روی همه آن‌ها نشان کادیلاک ترامپ نصب شده بود.
لیموزین کادیلاک ترامپ برای افرادی طراحی شده بود که قصد داشتند تماس‌ها و جلسات کاری را حتی هنگام حرکت در جاده از دست ندهند و البته این کار را به شیوه‌ای لوکس انجام دهند.
اما پروژه کادیلاک ترامپ در نهایت کنار گذاشته شد. پیش بینی فروش ضعیف احتمالا دلیل اصلی این تصمیم بود.
لیموزین سری طلایی ترامپ از ابتدا به عنوان یک مجموعه ممتاز در نظر گرفته شده بود. تمام تجهیزات اداری در این وسیله نقلیه گنجانده شده بود و فضای داخلی دارای تزئینات چوبی بود.
لیموزین سری اجرایی ترامپ به عنوان گزینه‌ای یک رده پایین‌تر از سری طلایی عمل می‌کرد. برخی ویژگی‌ها و تزئینات در داخل کابین وجود نداشت، اما این مدل همچنان می‌توانست با مرسدس بنز دبلیو ۱۲۶ اس کلاس رقابت کند.
پیشرانه ۸ سیلندر خورجینی لیموزین کادیلاک ترامپ یک سواری نرم و راحت را ممکن می‌کرد.
اگرچه پروژه تولید ۵۰ دستگاه لیموزین کادیلاک ترامپ لغو شد، اما ترامپ هر دو نمونه اولیه تولید شده را خریداری کرد.
از جمله جزئیات قابل توجه در لیموزین کادیلاک ترامپ می‌توان به تزئینات و نشان‌های طلایی در سراسر کابین اشاره کرد. نام ترامپ روی اجزایی مانند دستگیره‌های درب، سطوح تزئینی، و مکانیسم قفل در‌ها در سمت راست و چپ و همچنین روی نشان‌های طلایی نصب شده روی بدنه دیده می‌شد.
لیموزین ترامپ بر اساس کادیلاک فلیت وود بروگهام شکل گرفت که بخش‌هایی بین ستون‌های بی و سی به آن اضافه شدند. این مدل برای تحمل وزن باورنکردنی به دلیل تمام ویژگی‌های اضافه شده به خودرو مهندسی شده بود.
سطح بالایی از جزئیات در ساخت شاسی لیموزین کادیلاک ترامپ برای تحمل وزن مسافران و تجهیزاتی مانند دستگاه فکس، دستگاه خردکن، و تلویزیون اعمال شده بود. این دستگاه‌ها در دهه ۱۹۸۰ محصولاتی بزرگ و سنگین محسوب می‌شدند.