واکسن سرخک از ابتلا به بیماری سرخک جلوگیری می‌کند. تقریبا همه افرادی که پس از دریافت یک دوز واکسن سرخک ایمنی در بدنشان ایجاد نمی‌شود، پس از دریافت دوز دوم، این شرایط را تجربه می‌کنند. هنگامی که میزان واکسیناسیون در یک جمعیت بیش از ۹۲ درصد باشد، شیوع سرخک به طور معمول رخ نمی‌دهد. با این وجود، اگر میزان واکسیناسیون کاهش یابد، احتمال تجربه این شرایط وجود دارد. اثربخشی واکسن سرخک سال‌ها طول می‌کشد.
به گزارش عصرایران، واکسن سرخک در سال ۱۹۶۳ در آمریکا ساخته شد. پیش از آن، سرخک یک بیماری رایج دوران کودکی بود که هر ساله ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر را در آمریکا به کام مرگ می‌کشید و ۳ تا ۴ میلیون نفر دیگر را بیمار می‌کرد. با افزایش تزریق واکسن و دادن دوز‌های خوراکی واکسن به کودکان در دهه‌های پس از ۱۹۶۳، نرخ ابتلا به سرخک نیز به شدت کاهش یافت.
در تصویر بالا یک تکنسین مشغول ذخیره سینی‌های بافت سلولی در یک انکوباتور در آزمایشگاه‌های ویروس Chas. Pfizer & Co. , Inc در سال ۱۹۶۳ دیده می‌شود. استفاده گسترده از واکسن سرخک در آمریکا در اواخر دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و تقریبا به ریشه کن شدن این بیماری منجر شد.
هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلا به سرخک به جز واکسن وجود ندارد. این ویروس به راحتی می‌تواند زمانی که فرد آلوده سرفه، عطسه یا تنفس می‌کند، پخش شود.
یک تا دو هفته پس از عفونت طول می‌کشد تا علائم سرخک در کودک ظاهر شود که از آن جمله می‌توان به تب، سرفه، آبریزیش بینی، و ابریزش چشم اشاره کرد.
اغلب، والدین متوجه لکه‌های سفیدی به نام لکه‌های کوپلیک می‌شوند که حدود دو تا سه روز پس از آغاز علائم در دهان کودک مبتلا به بیماری ظاهر می‌شود. پس از چند روز دیگر، بثورات پوستی ظاهر شده و لکه‌های قرمز که ممکن است ابتدا روی صورت دیده شوند و سپس کل بدن را فرا بگیرند، به صورت برآمدگی‌هایی برجسته ظاهر می‌شوند.
تب و بثورات پوستی به طور معمول پس از چند روز بهبود می‌یابند. اما عوارض کشنده سرخک می‌تواند یک نفر از هر هزار نفر مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار دهد. از آن جمله می‌توان به ذات الریه، آنسفالیت (تورم مغز) و یک بیماری نادر به نام پان آنسفالیت اسکلروزان تحت حاد اشاره کرد که تا هفت تا ۱۰ سال پس از ابتلای فرد به سرخک ظاهر نمی‌شود.