عملیات تعمیر نشتی کندانسور نیروگاه رامین اهواز، ساعت ۹ صبح ۲۳ تیر آغاز شد و ساعت سه بامداد ۲۴ تیر، با تلاش مهندسان داخلی و بدون لحظه‌ای توقف در عملکرد نیروگاه به اتمام رسید. حالا چند روز از این اقدام ارزشمند و قابل تحسین می‌گذرد و جامعه بیش از پیش، ارزش صنعت و نعمت برق را درک می‌کند. شاید این پرسش برای شما هم مطرح باشد که چرا نیروگاه در حالت آماده به کار تحت تعمیر قرار گرفت و چطور وقفه‌ای در روند کار آن پیش نیامد؟
به گزارش خبرآنلاین، رضا خسروی، مهندس مکانیک و کارشناس توربین نیروگاه، در توضیح این مسئله می‌گوید: «بروز اشکال در این حوزه یک امر طبیعی است و معمولاً با بررسی‌های جزئی رفع می‌شود، اما مواردی هم هستند که باید جدی‌تر به آنها پرداخت، درست مثل اتفاقی که در یکی از واحدهای نیروگاه رامین اهواز رخ داد؛ یک آلایندگی برای کندانسور پیش آمد و ما فقط شاخه‌ای از مدار، که در حال ایجاد آلایندگی بود، را از سیستم خارج کردیم تا تعمیرات را آغاز کنیم.
براساس پروتکل‌های موجود و به‌منظور عیب‌یابی راحت‌تر می‌بایست واحد به‌طور کامل از مدار خارج می‌شد تا پس از سرد شدن محیط نیروگاه بتوان تعمیرات را شروع کرد، اما این وضعیت حداقل دو روز زمان می‌برد و شبکه برق کشور، به‌ویژه در مناطق جنوبی، تحمل این توقف دو روزه را نداشت. ضمن اینکه خارج شدن نیروگاه از مدار، منجر به قطع برق و خاموشی گسترده‌ای در سطح کشور می‌شد. این شد که تصمیم گرفتیم در حالت آماده به کار نیروگاه، نشتی را پیدا کنیم و عملیات تعمیرات را انجام دهیم.
گاهی اوقات به علت نیاز شبکه، خصوصاً در این مقطع از سال، مجبوریم با گرما و حرارت دست‌وپنجه نرم کرده و در شرایط سخت‌تری کار کنیم تا بتوانیم سیستم را با توان نصفه و نیمه در مدار نگه داریم که شبکه برق با مشکل مواجه نشود و شاهد مشکلات عدیده در صنایع کشور و رفاه هموطنان نباشیم.»
رضا خسروی، تنها یکی از مهندسانی است که گوشه‌ای از بار این عملیات طاقت‌فرسا را بر دوش داشت، ۳۷ سال سن دارد و بیش از ۱۶ سال است که در نیروگاه کار می‌کند. او که عشق و وابستگی شدیدی به شغل خود دارد، می‌گوید: «از ابتدا همین‌جا بوده‌ام و در تمام این سال‌ها کارم را با علاقه انجام داده‌ام، شعار نمی‌دهم اما اگر این کار را دوست نداشتم، در آن نمی‌ماندم و از یک‌جایی به بعد شغلم را عوض می‌کردم. کار صنعتی سخت است، خطرناک است، اما باور کنید تک‌تک بچه‌هایی که در این نیروگاه مشغول به کارند، مثل من عاشق کارشان هستند.»
او ادامه می‌دهد: «سختی کار در مواقعی به‌قدری خارج از تحمل است که کُفر آدم را بالا می‌آورد. غر می‌زنیم، بعضی وقت‌ها هم فحشَش می‌دهیم.»
رضا مجرد است و فرزندی ندارد، اما کارش را همچون یک فرزندِ نداشته، عزیز و دوست‌داشتنی می‌داند و با خنده می‌گوید: «رابطه‌ای که من با کارم دارم، یک رابطه پدر و فرزندی است. شما بچه‌تان را دوست دارید، اما طبیعی است که گاهی اوقات از او شاکی شوید، شاید کتکش هم بزنید! من هم کارم را با وجود تمام سختی‌ها و خستگی‌هایی که دارد، مثل یک فرزند دوست دارم.»
بدیهی است که مشاغل صنعتی به تناسب مهارت و تخصص مورد نیاز، سختی کار و تهدیداتی که برای جان افراد به همراه دارند، لازم است از حقوق و مزایای قابل قبولی برخوردار باشند.
خسروی در این‌باره بیان می‌کند: «ارزش مادی این کار قابل محاسبه نیست. کسی که برای پول بخواهد کار کند، قطعاً می‌تواند کارهای ساده‌تر، در محیطی راحت‌تر و با درآمد بیشتری را برگزیند. در آنجا نیستید که ببینید شرایط چگونه است، برای همین می‌گویم نمی‌توان سقف مادی برای این کار لحاظ کرد. این شغل واقعاً دلی است و هرچقدر هم که بابت آن به ما حقوق بدهند، در مقایسه با مشقت کار و علاقه قلبی ما به آن واقعاً کم‌ارزش است.»
او ادامه می‌دهد: «به‌طور کلی، بخش وزارت نیرو، برق حرارتی و نیروگاه‌های کشور از نظر مالی در مضیقه بسیاری هستند؛ چه از منظر به‌روزرسانی و چه از منظر بیمه‌های درمانی و مباحث حقوق و مزایا. متأسفانه میزان حقوق مصوب در برابر زحمت کار، کمی دل بچه‌ها را به درد می‌آورد. به‌طور ویژه همکاران ما در صنعت آلومینیوم، پتروشیمی، عسلویه، جزایر، آبادان، ماهشهر و ... واقعاً با سختی و مشقت روبه‌رو هستند.
اگر توجهات در این زمینه بیشتر شود، تزریق مالی صورت بگیرد و به تناسب آن کیفیت حقوق‌ها هم بهبود پیدا کند، خانواده‌های کارکنان راحت‌تر خواهند بود و دغدغه کمتری خواهند داشت؛ چرا که تحت این شرایط، دیگر نیاز نیست پرسنل اضافه‌کار زیادی بمانند و می‌توانند به خانواده برسند.»
او معتقد است: «صنعت برق یک صنعت پیشران و خط مقدم تمام امور است، ولی حقوق و مزایای آن، در سطح چهارم و پنجم کشور است. اگر اتفاقات مثبت در جهت افزایش دریافتی کارکنان -در تمام مشاغل، نه فقط شغل ما- رخ دهد، شرایط بهتری خواهیم داشت. هر ارگانی موظف است حقوقی به پرسنل خود اعطا کند که مکفی یک زندگی معمولی و عادی باشد؛ تا از این طریق آسایش و رفاه نسبی در جامعه حاکم شود.»
اتفاق مهم اخیر در صنعت برق کشور بازتاب رسانه‌ای گسترده‌ای داشت و انعکاس آن در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، گام مفیدی در راستای آشنایی نسبی جامعه با سختی‌های کار در نیروگاه و مصائب تأمین برق کشور به شمار می‌رود و امروز به واسطه این رخداد می‌توان صرفه‌جویی در مصرف برق را جدی‌تر گرفت.
به گفته خسروی، مسئله اخیر که واکنش‌های بسیاری را هم دربر داشت، فقط به این واحد نیروگاه و کارکنان آن محدود نمی‌شود؛ بلکه تمام نیروگاه‌های بخار موجود در کشور، هر روز و هر ساعتشان به همین منوال سپری می‌شود؛ عملیات و فعالیت‌های پی‌درپی، گاه در ابعاد کوچک و گاه در ابعاد وسیع‌تر.
او تصریح می‌کند: «مواجهه با چالش‌های متعدد و سختی‌های گوناگون، از اجزای جدانشدنی کار ماست؛ که خیلی مواقع نه فرصت انعکاس آن در رسانه مهیاست و نه شرایط تقدیر و تشکر. پوشش رسانه‌ای اخیر هم از طرف روابط عمومی وزارت نیرو بود؛ که امیدواریم ضمن آگاهی‌بخشیِ عمومی، توجه مردم را به جدیت بحران برق و مدیریت در مصرف آن، به‌ویژه در گرم‌ترین روزهای سال، جلب کرده باشد.»
او بازخوردهای دریافتی اخیر را مثبت تلقی می‌کند و می‌گوید: «انتظار این میزان واکنش و انرژی مثبت از طرف مردم و تقدیر و تشکر از سوی سازمان‌ها و نهادها را نداشتیم، چون دنبال دیده شدن نبودیم. کاری که ما کردیم برای کسب شهرت نبود، عکسی هم که این مدت خیلی آن را دیدید، ناخواسته منتشر شده بود. در واقع یکی از بچه‌ها این عکس را به یادگار ثبت کرد؛ بالأخره ما بعداً کنار هم این خاطرات را مرور می‌کنیم، ولی خب این تصویر به فضای رسانه رسید و خیلی پررنگ شد.»
«رضا خسروی» و «محمدمهدی امیری»، تنها دو نامی بودند که در سرتیتر اخبار این‌روزها خوش‌تر درخشیدند. گفتنی است که گروه بزرگی از مهندسان و کارشناسان کشور برای پیروزی در این عملیات، دانش و مهارت خود را صرف کردند و از جان مایه گذاشتند که هر یک شایسته تقدیر هستند.
«محسن ویسی‌پور، مصطفی کرمی‌خراط، رحمان اسکندری، محمد صادق‌زاده، پوریا بهارانگیز، علی منصوری، عبدالله عطایی، رضا علی‌نژادیان، مرتضی خزائی‌نیا، ناصر درویش‌زاده» مهندسانی هستند که خسروی به پاس قدردانی از آنها در عملیات تعمیر نیروگاه نام می‌برد.