بیست‌و‌چهارمین دوره رقابت‌های لیگ برتر در شرایطی قرار است از ماه آینده استارت بخورد که شرایط باشگاه پرسپولیس، مدافع عنوان قهرمانی، این روز‌ها چندان خوب به نظر نمی‌رسد. کار حتی به جایی کشیده که در روز‌های اخیر، تعدادی از هواداران این تیم جلوی در ورودی باشگاه تجمع کرده و خواستار این شده‌اند تا مدیرعامل باشگاه به این اوضاع آشفته پایان دهد. عمده دلیل این نارضایتی‌ها، عملکرد ضعیف مدیریت در نقل‌و‌انتقالات است. هواداران معتقدند از آنجا که چیزی تا شروع رقابت‌های فصل جدید باقی نمانده و سایر رقبا در حال تقویت هستند، پرسپولیس نه‌تنها بازیکنی به خدمت نگرفته، بلکه چند ستاره مهم را هم از دست داده است.
از همه بدتر اینکه بازیکنان مدنظر این باشگاه که تا همین چند روز پیش ادعا شده بود قرار است پیراهن سرخ به تن کنند، سر از سایر تیم‌ها درمی‌آورند. ماجرای پرسپولیس، ولی فقط به همین‌جا ختم نمی‌شود، آن‌ها تغییراتی اساسی هم روی نیمکت سرمربیگری داشته‌اند و پس از خروج یحیی و اوسمار ویرا، حالا بعد از چند سال، سرمربی جدیدی استخدام شده که برای وفق پیدا‌کردن با شرایط، نیاز به ابزار و زمان دارد.
حال و روز این روز‌های پرسپولیس به طرز عجیب و غریبی شباهت به شرایط استقلال در ابتدای فصل گذشته دارد؛ آن روز‌ها جواد نکونام تازه از راه رسیده بود و باشگاه مدام وعده می‌داد که قرار است بازیکنان مدنظر را به خدمت بگیرد، نتیجه، ولی با ادعای اولیه همخوانی نداشت. استقلال نه‌تنها یکی، دو بازیکن خود را از دست داد، بلکه در مقایسه با دو تیم مدعی، پرسپولیس و سپاهان، عملکرد بدی در نقل‌و‌انتقالات داشت. اگرچه این تیم در نیم‌فصل تصمیم به جبران مافات گرفت، ولی تا حدودی از برنامه‌ها عقب افتاد. ماجرای استقلالِ فصل گذشته حالا گریبان پرسپولیس را گرفته و احتمالا عمده نگرانی هواداران باشگاه هم از همین مورد است. با‌این‌حال، سؤالی که مطرح می‌شود این است که باید در مقطع کنونی نگران پرسپولیس بود؟
برای رسیدن به پاسخ این پرسش نیاز است چند مورد به طور مختصر هم که شده ارزیابی شود. اولین آن‌ها تغییر روی نیمکت سرمربیگری است. پرسپولیسی‌ها به‌تازگی از خوان کارلوس گاریدو اسپانیایی رونمایی و او را به‌عنوان جانشین اوسمار معرفی کرده‌اند. کارنامه گاریدو چندان چنگی به دل نمی‌زند و روی کاغذ نیاز به چند ماه زمان برای آداپته‌شدن با لیگ برتر ایران و شرایط فوتبال در این کشور دارد. اگرچه بسیاری اعتقاد دارند نباید درباره این مربی هم مثل اوسمار زود قضاوت کرد، ولی این مقایسه از اساس اشتباه است. از آنجا که اوسمار ویرا پیش از این به‌عنوان دستیار یحیی گل‌محمدی در پرسپولیس حضور داشت، هم شناخت خوبی از ساختار این باشگاه و بازیکنانش داشت و هم می‌دانست اوضاع در لیگ برتر فوتبال ایران از چه قرار است. این تفاوت بزرگ ممکن است به نگرانی‌های پرسپولیس دامن بزند؛ به‌ویژه اینکه مدیران باشگاه در همین فصل نقل‌و‌انتقالات نتوانند گزینه‌های خوبی برای تقویت تیم جذب کنند.
نکته بعدی که این روز‌ها شاید مهم‌ترین و نگران‌کننده‌ترین بخش داستان باشد، به‌هم‌خوردن ساختار دفاعی پرسپولیس است. پرسپولیس در سال‌های گذشته بیشترین تعداد قهرمانی را در کارنامه داشته و بخش اعظمی از این موفقیت مربوط به عملکرد فوق‌العاده خوب خط دفاعی و دروازه‌بان این تیم بوده است. چنین تعادلی حالا به هم خورده یا در آستانه به‌هم‌خوردن است. یکی از مهم‌ترین ارکان این بخش، یعنی علیرضا بیرانوند، با فسخ قرارداد، آن‌هم به صورت یک‌طرفه، از پرسپولیسی‌ها جدا شده و آن‌طور که گفته می‌شود قرار است سر از تراکتور تبریز درآورد. تا به اینجا واضح است که پرسپولیس بهترین دروازه‌بان ایران در فصول اخیر را از دست داده و برای پر‌کردن جای خالی او باید بیشترین وسواس را به خرج دهد.
در خط دفاعی هم ماجرا به هم ریخته و مدافعان چپ و راست این تیم خداحافظی کرده‌اند. دانیال اسماعیلی‌فر که در فصل گذشته بیشترین تعداد پاس گل را داده بود، سر از تراکتور تبریز درآورده و علی نعمتی هم که پتانسیل بازی‌کردن در چندین پست را داشت، به تیم فولادی پیوسته که هدایتش را یحیی گل‌محمدی به دست گرفته است. اگرچه این جدایی‌ها قطعی است، ولی شایعه‌هایی مبنی بر پیوستن وحدت هنانوف، دیگر بازیکن چند‌پسته پرسپولیسی‌ها در خط دفاعی و حضور احتمالی او در گل‌گهر نیز به گوش می‌رسد. این‌ها منهای در نظر گرفتن شرایط گئورگی گولسیانی است که هنوز خبر رسمی توافق با او برای فصل آینده منتشر نشده است.
اگرچه پرسپولیسی‌ها خوشحال هستند که مرتضی پورعلی‌گنجی پس از سپری‌کردن دوران شدید مصدومیتش دوباره به ترکیب برمی‌گردد، ولی واضح است که جذب مدافعان کناری که شایسته حضور در ترکیب اصلی این تیم باشند، بخش زیادی از انرژی آن‌ها را خواهد گرفت. هرچند در این بین عنوان شده که پرسپولیس به واسطه رابطه حسنه سرمربی‌شان با باشگاهی مراکشی، قرار است پای چند بازیکن از این کشور را به تهران باز کند تا بخشی از نواقص خط دفاعی را برطرف کند.
پرسپولیس در خط هافبک هم دچار سکته‌ای موقت شده که بخش عمده آن متوجه خروج مهدی ترابی است. او هم دیگر بازیکن پرسپولیس است که با پیشنهاد مالی خوب تراکتوری‌ها مواجه شد و قید تمدید قرارداد با پرسپولیس را زد. ترابی مهره قابل اتکایی در روند بازی هجومی پرسپولیس به شمار می‌رفت و غیبتش می‌تواند آینده این تیم را با چالش روبه‌رو کند. در کنار این مورد، عدم توافق لازم با مهاجم سرشناس خارجی هم باعث شده تا نگرانی‌ها متوجه خط حمله تیمی شود که قرار است امسال با استایل متفاوتی در لیگ نخبگان حاضر شود.
در کنار این موارد باید ضعف در مذاکره مدیران باشگاه، حداقل تا به الان را هم برجسته کرد. درست است که بیرانوند روز گذشته به طور رسمی از پرسپولیس جدا شد و حتی مورد بی‌مهری هواداران باشگاه هم قرار گرفته بود، ولی اخباری مبنی بر مذاکره باشگاه با این دروازه‌بان برای ادامه حضور در باشگاه به گوش رسید که پست اینستاگرامی آخر بیرانوند نشان داد خبری از موفقیت نبوده است. پرسپولیس در خط دفاعی هم برای یافتن جای خالی دانیال اسماعیلی‌فر به سراغ مذاکره با رامین رضاییان رفت که در اتفاقی کم‌سابقه این بازیکن هم به جای پذیرش پیشنهاد پرسپولیس، سر از تیم رقیب یعنی استقلال درآورد. در خط میانی هم که سرخ‌پوشان تمام انرژی خود را روی جذب مهدی لیموچی، پدیده لیگ برتر گذاشته و حتی رایزنی‌های فشرده‌ای با باشگاه آلومینیوم هم داشتند، ولی در یک غافلگیری بزرگ، لیموچی سپاهان را به پرسپولیس ترجیح داد و در میانه‌های راه مسافر اصفهان شد.
با کنار هم گذاشتن فعل و انفعالاتی که اخیرا در پرسپولیس رخ داده، واضح است که شرایط این تیم حداقل این روز‌ها بحرانی است و نگرانی هواداران‌شان بجا. با وجود این، امری که پرسپولیسی‌ها را امیدوار نگه می‌دارد، روز‌های پیش‌رو است. اطرافیان مسئولان باشگاه از این می‌گویند که پرسپولیس مذاکرات خوبی با تعدادی از بازیکنان قابل داشته که قرار است در روز‌های آتی از آن‌ها رونمایی شود. اگر چنین ادعایی درست از آب درآید و کیفیت بازیکنان جذب‌شده هم‌ردیف اوستون اورونوف ازبک باشد، پرسپولیسی‌ها نباید خیلی هم نگران جای خالی بازیکنانی باشند که آن‌ها را از دست داده‌اند. در این مسیر، شخصیت این تیم هم می‌تواند به سرمربی جدید کمک کند تا کمترین زمان ممکن برای سازگاری با شرایط موجود را نیاز داشته باشد. هرچند این نگاه، یک خوش‌بینی خیلی خاص دارد که بخش زیادی از هواداران باشگاه، حاضر به پذیرش آن نیستند.