با فناوری فعلی، هر سفر رفت و برگشت به سیاره سرخ تقریباً ۳ سال طول می‌کشد.
برای فضانوردان، گذراندن این مدت زمان در پرواز‌های فضایی با خطرات بزرگی برای سلامتی همراه است. این فضانوردان در معرض سطوح بالایی از تشعشعات خورشیدی و کیهانی، اثرات مضر گرانش صفر و یک دوره طولانی انزوا قرار می‌گیرند.
تشعشعات فضایی بدون شک بزرگترین تهدید است؛ به گفته ناسا، فضانوردانی که تنها شش ماه را در فضا سپری می‌کنند، تقریباً در معرض تابش ۱۰۰۰ برابر اشعه ایکس قفسه سینه قرار می‌گیرند و این، آن‌ها را در معرض خطر ابتلا به سرطان، آسیب سیستم عصبی، تحلیل استخوان و بیماری قلبی قرار می‌دهد.
تصویرسازی خیالی از موشک پالس پلاسما
تروی هو، رئیس صنایع هاو، گفت که بهترین راه برای کاهش قرار گرفتن در معرض تشعشعات و سایر اثرات مضر سلامتی، کوتاه کردن طول سفر است.
به همین دلیل است که او با ناسا همکاری می‌کند تا موشک پالس پلاسما (PPR) را توسعه دهد: «یک سیستم موشکی جدید که می‌تواند سفر رفت و برگشت به مریخ را تنها به دو ماه کوتاه کند.»
نااسا در بیانیه‌ای نوشت: «این فناوری پتانسیل ایجاد انقلابی در اکتشافات فضایی را دارد و می‌تواند روزی انسان‌ها را حتی از مریخ فراتر ببرد.»
PPR سیستم محرکه‌ای است که از پالس‌های پلاسمای فوق‌داغ برای تولید بسیار کارآمد نیروی پیشرانش استفاده می‌کند. این ایده در حال حاضر در مرحله دوم توسعه است که برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا (NIAC) آن را تامین مالی می‌کند.
این مطالعه فاز دو قرار است در ماه جاری آغاز شود و بر بهینه‌سازی طراحی موتور، انجام آزمایش‌های اثبات و طراحی یک سفینه فضایی با نیروی PPR برای مأموریت‌های انسانی به مریخ متمرکز است.
موشک PPR برای ورود به مدار مریخ و در نهایت فرود باید به میزان قابل توجهی از سرعت خود بکاهد.
مزیت بزرگ PPR این است که نه‌تن‌ها می‌تواند فضاپیما را واقعاً سریع حرکت دهد که نیروی پیشرانش و تکانه بالایی دارد. تکانه یا اندازه حرکت، اثری است که موتور موشک با آن نیروی رانش ایجاد می‌کند و پیشرانش نیرویی است که فضاپیما را در امتداد حرکت می‌دهد.
PPR نزدیک به ۱۰ هزار نیوتن رانش را در هر ضربه تکانه‌ای ۵۰۰۰ ثانیه‌ای ایجاد می‌کند. این بدان معناست که فضاپیمای مجهز به PPR که چهار تا شش مسافر را حمل می‌کند، می‌تواند تقریباً ۱۶۱ هزار کیلومتر را در هر ساعت طی کند. به عبارت دیگر موشک نهایی قادر به طی ۲ هزار و ۶۸۳ کیلومتر تنها در یک دقیقه خواهد بود. بر این اساس استفاده این موشک در داخل جو زمین می‌تواند زمان سفر تهران-نیویورک را به ۴ دقیقه کاهش دهد.
فضاپیمایی که با این سرعت پرواز می‌کند در نهایت باید سرعت خود را کاهش دهد تا به مقصد برسد. هاو گفت که این شرکت انرژی و پیشران اضافی مورد نیاز برای فرود روی مریخ را در نظر گرفته است. حتی پس از تکمیل فاز دو، هنوز حدود دو دهه طول خواهد کشید تا PPR آماده برای انتقال فضانوردان به سیاره سرخ شود.
منبع: خبرآنلاین