«سفیر» به‌عنوان نخستین تجربه سینمای ایران در تولید آثار مذهبی - تاریخی با حضور حرفه‌ای‌ها در پشت و جلوی دوربین ساخته شد. ابتدا نعمت حقیقی فیلمبردار «سفیر» بود و با وقفه‌ای که در تولید پیش آمد جای خود را به جمشید الوندی داد.
فرامرز قریبیان از معدود بازیگران به‌جا مانده از سینمای قبل از انقلاب در نقش قیس‌بن مسهر، از یاران امام‌حسین (ع)، نخستین قهرمان سینمای مذهبی - تاریخی ایران شد و برای نقش ابن زیاد هم جلال پیشواییان بهترین انتخاب ممکن بود.
«سفیر» منطبق با الگوی فیلم‌های تاریخی هالیوود دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی ساخته شد و قصه‌گویی روان و حادثه‌پردازی‌اش برای تماشاگر جذاب بود و درنهایت به‌عنوان یکی از معدود فیلم‌های خوش‌ساخت سال ۱۳۶۲، بیشترین تماشاگر را یافت.