روزنامه کیهان در ستون خوانندگان خود از کسانی که معتقد به مهندسی انتخابات در سال ۱۴۰۰ بودند انتقاد کرد.
این روزنامه نوشت: یکی از مظلومیت‌های شهید رئیسی این بود که جریان رقیب با پر رویی تمام می‌گفتند، نظام می‌خواست او را رئیس‌جمهور کند لذا انتخابات ۱۴۰۰ را به نفع او مهندسی کرد.
اما نتایج به‌دست آمده در این انتخابات که خوش به حال اصلاح‌طلبان شده و قند در دلشان آب می‌شود پاسخ قاطعی است بر یاوه‌گویان و کسانی که چنین تهمتی زدند و امروز به روی خودشان نمی‌آورند که در سال ۸۸ با طرح تقلب چه خسارت سنگینی به کشور و نظام وارد کردند.
تو می دانی و من .
فقط آرزوی بد و مرگ برای این و اون
وآن راکه عقل ندادی، چه دادی
به این افراده که آرزوی نابودی هموطن خود دارند، عقل ودرک عنایت فرما
خودحق پندار وهتاکی، عقل واعتقاد را زایل میکند
اسامی کاندایدای ریاست جمهوری
«سید عبراهیم رئیسی»... « صید ابراهیم رعیسی» ... « سید ابراهیم رعیصی». و الا ماشالا از ترکیبات متنوع دیگر که نشان از یک چیز میداد... ترکیب کاندیدا بنحوی که فقط یک نفر بطور مشخص ازش پیروز بیرون بیآد
دوماً چیشد اون ۱۸ ملیون رای اصولگرا ۱۳ شد؟
باور میکنید شیعه به جایی رسیده که عنوان ("سیدالشهداء" خدمت) رو میبینه و دم نمیزنه؟ شهید؟ سیدالشهداء؟ مگه این عناوین شوخیه؟؟؟
توصیه میکنم کیهان و امثالهم را ول کنید در همین مسیر بمانند
خودشان با این نوع گفتار و نوشتار نامنصفانه و نابخردانه و ناجوانمردانه هر سال مضمحل نر می‌شوند
آمارها گویاست
مردم عددی نیستند فقط سلاح و قدرت حق است.
اما به هر حال خود اصلاحات هم فقط در اون سال یسری مهره سوخته را روانه میدان کرد و شورای نگهبان هم بی تردید خیلیشون را رد میکرد.
در حالی که در 1403 اصلاحات به علت همدلی بیشتر بین اصلاح طلب های تندروی رادیکال و میانه رو تونست یه مهره جدید و مناسب ارائه بده .
در نتیجه باخت 1400 اصلاحات را بیشتر باید تقصیر خودشون دونست نه نظام !
اینجا همه دارن جدی صحبت میکنند اگه اینکاره بودی متوجه میشد این سیاسی هست و ساسی جایی در بحث های سیاسی نداره اکه بحث هنری بود بله
همین دیروز نماینده قم که همفکر و هم اندیش خودت به شورای نگهبان از بابت اینکه درست مهندسی نکرده بهشون تاخت که چرا تحلیل درستی نکرده و چینش درستی انجام نداده است. برو نوشته های دیروز شو یه نگاهی بنداز. مهندسی در ادوار گذشته را ناخواسته تایید کرد. مردم مثل حسین شریعتمداری نیست که وقاحتش حد و مرزی نداشته باشد و بی محابا هرچه چرندیات و خزولات از دهنش بیاد بگوید.