این یادداشت ارسالی همراهان همیشگی فرارو است.
محمد ماکویی؛ در انتخابات مرحله اول شرکت نکردم، اما در انتخابات مرحله دوم به سود پزشکیان رای خود را به صنوق خواهم انداخت. علت این است که بین قالیباف و پزشکیان فرق چندانی نمی‌دانم؛ اما موضوع و موضع سعید جلیلی را کاملا متفاوت می‌بینم.
برای اینکه مطلب بهتر درک شود فقط به موضوع سیاست خارجی اکتفا کرده و دوست دارم که خوانندگان عزیز از این مجمل حدیث مفصل بخوانند:
قالیباف اعتقاد به ارتباط کم و در حد معقول با کشور‌های اروپایی دارد و پزشکیان دوست دارد با چنین سرزمین‌هایی ارتباط حداکثری داشته باشیم. قالیباف به دلیل "کم خواهی" موفق به جلب نظر "رفقا" می‌شود، اما پزشکیان می‌باید دور "زیاده خواهی" را قلم گرفته و به همان کم قناعت نماید!
اما؛ دیدگاه سعید جلیلی کاملا متفاوت است و او با تصور اینکه ما می‌توانیم بدون کمک گرفتن و ارتباط با کشور‌های پیشرفته مشکلات خود را حل کنیم "مذاکره برای مذاکره" و یا "گرفتن امتیازات حداکثری در قبال دادن امتیازات حداقلی" را در دستور کار قرار داده و در نهایت از مذاکرات به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسد!
اوضاع وقتی بدتر می‌شود که رییس جمهور بعدی ایالات متحده "ترامپ" باشد. "ترامپ" در برنامه‌های خود گفته که از تنش با روسیه کم خواهد کرد و دیگر به اوکراین همانند قبل کمک نمی‌کند. اگر این موضوع اتفاق بیفتد فرصت عالی برای "ترامپ" فراهم می‌شود تا با توجه به نوع تفکر "سعید جلیلی" تحریم‌های حداکثری، که به قول پزشکیان پدر ملت را در آورده، را مجددا در دستور کار قرار دهد.
آن‌هایی که "سعید جلیلی" را ادامه دهنده راه "ابراهیم رییسی" دانسته و "اوضاع از این بدتر نخواهد شد" می‌گویند باید بدانند که به قول ظریف بخشی از موفقیت‌های "رییسی" مدیون شل کردن پیج تحریم‌ها بود که توسط بایدن صورت گرفت و به قول پور محمدی شاید اگر رییسی شهید نمی‌شد، خودش هم ادامه دهنده راه خودش نبود!
رای ندادن یک انتخاب است و هیچکس حق ندارد برای آن‌ها که رای نداده اند نسخه پیچیده و دست به شماتت آن‌ها بزند. با این حال باید گفت که هرکس بهتر است به خاطر خودش، نه دیگران، رای بدهد یا ندهد!
خود من یک اتومبیل گل دارم که سال تولید آن ۱۳۸۴ است. مرور زمان باعث شده قطعات آن نیازمند تعویض باشند. تا اینجای کار یک کاتالیست، به قول مکانیک ها، به آن خورانده ام و یک رادیات پراید را به جای رادیات خودش، که گیر نمی‌آید، قرار داده ام.
نظر به اینکه "گل" بدنه محکمی ندارد و از لحاظ بدنه به ماشین‌های تولید داخل می‌ماند من در عمل عوض اینکه سوار ماشین خارجی شوم یک اتومبیل ایرانی می‌رانم (اگر در حال حاضر هم چنین نباشد قطعا در آینده نزدیک غایب چنین امری صورت خواهد گرفت)
این اتفاق ممکن است باعث شود که من خیلی زود دچار یک حادثه مالی یا جانی شوم (صادقانه می‌گویم که پول تعویض اتومبیل ندارم)! در صورت بروز این اتفاق، آیا آن‌هایی که رای نداده اند، و در بروز این اتفاق سهیم بوده اند، حاضر هستند پای از مرحله "همدردی" فراتر نهاده و تا حدی که از عهده شان بر می‌آید خسارات وارده را جبران کنند؟ من که فکر نمی‌کنم. شما چطور؟