مرتضی بهروزی‌فر اظهار داشت: یکی از راه‌حل‌های دنیا افزایش تولید بود که این موضوع نیز با توجه به عدم سرمایه‌گذاری در دنیا به دلیل کرونا عملا امکان وجود نداشت، تنها مبادی که می‌توانستند افزایش تولید اشته باشند؛ ونزوئلا و ایران بودند که در این زمینه چشم‌پوشی اتفاق افتاد به این ترتیب که در مورد ونزوئلا مذاکره شد تا امکان حضور شرکت‌های امریکایی با توجه به توافقات و تسهیلات دولت امریکا فراهم شود، در مورد ایران هم نسبت به صادرات چشم‌پوشی شد.
به گزارش ایلنا، او در ارزیابی واقعیت رقم صادرات نفت اظهار داشت: اینکه ما افزایش تولید داشتیم درست است و این را باید یک موفقیت مسئولین عملیاتی صنعت نفت برای تولید بیشتر تلقی کرد، زیرا زمانی که حجم تولید باتوجه به ظرفیت کم می‌شود؛ نگهداشت ظرفیت تولید اقدامی است که نیاز به تخصص داشته و هزینه‌بر است.
وی افزود: در این مسئله شکی نیست که در زمان تولید کم توانستیم به رقم تولید اضافه کنیم، اما در نظر داشته باشیم که اواخر سال ۹۸ بحران اپیدمی کرونا را در دنیا داشتیم و تا سال ۱۴۰۰ به شرایطی رسیدیم که نسبت به سال‌های گذشته حتی ۲۰ تا ۲۵ میلیون بشکه کاهش مصرف داشتیم و علت هم لاک‌داون و قرنطینه‌هایی است که در چین اتفاق افتاده و منجر به کاهش مصرف شده بود. آن زمان بخشی از صنعت و حمل و نقل هوایی و زمینی و حتی تردد داخلی هم دچار اختلال شد و ارتباطات به شدت دچار چالش و مصرف به میزان زیادی کاهش پیدا کرد، تا اینکه واکسن عمومی در تمام دنیا اتفاق افتاد و مسئله کرونا حل شد و دوباره تقاضا به سطح قبل بازگشت.
این کارشناس حوزه انرژی گفت: پایان کرونا همزمان با بحران بین روسیه و اوکراین شد، جنگ در کشوری که یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت دنیا است و این مسئله باعث تحریم بر علیه روسیه شد. بسیاری از کشور‌های اروپایی تمام تلاش خود را کردند که واردات کمتری از روسیه داشته باشند و این روی صادرات نفت این کشور اثر گذاشت و همین عوامل باعث شد که بازار دچار مشکل شود، نتیجه اینکه از یک سو افزایش تقاضا به سمت ایران سوق داده شد که متناسب با افزایش تقاضا نتوانسته بود افزایش عرضه داشته باشد. از سوی دیگر هم دنیا در معرض حذف بخشی از صادرات نفت روسیه قرار گرفته بود، چون هم مسئله جنگ را داشتیم که امکان داشت به زیرساخت‌ها آسیب برساند و از طرف دیگر مسئله تحریم‌ها را داشتیم؛ همه این‌ها باعث شد قیمت نفت از ۱۰۰ دلار هم بالاتر برود.
وی ادامه داد: یکی از راه‌حل‌های دنیا افزایش تولید بود که این موضوع نیز با توجه به عدم سرمایه‌گذاری در دنیا به دلیل کرونا عملا امکان وجود نداشت، تنها مبادی که می‌توانستند افزایش تولید اشته باشند؛ ونزوئلا و ایران بودند که در این زمینه چشم‌پوشی اتفاق افتاد به این ترتیب که در مورد ونزوئلا مذاکره شد تا امکان حضور شرکت‌های امریکایی با توجه به توافقات و تسهیلات دولت امریکا فراهم شود، در مورد ایران هم نسبت به صادرات چشم‌پوشی شد.
بهروزی‌فر بیان داشت: مورد دیگری که باید در نظر داشت اینکه تمام صادرات نفت ایران صرفا به چین و فقط به شرکت‌های کوچک این کشور بوده که هیچ ارتباط و مراورده بین‌المللی نداشته و وابسته به دلار نبوده‌اند، یعنی هیچ ارتباطی با امریکا نداشتند. در واقع فروش نفت ایران به بازار‌های محلی چین بوده که نفت خام را وارد و پالایش می‌کردند و در بازار محلی نیز بفروش می‌رساندند.
وی تصریح کرد: امروز ما مجبوریم نفت را با تخفیف بفروشیم، مجبوریم اسناد و داکیومنت‌ها را تغییر دهیم، مجبوریم در ازای نفت پول را وارد کشور نکنیم حتی اگر هم وارد شود انتقال پول این نفت فروخته شده به کشور یک فرایند پرهزینه است. امکان انتقال همه پول به صورت ارزهای پرقدرتی مثل دلار و یورو وجود نداشته است، همه این‌ها دست به دست هم دادند تا حدی به صادرات ایران اضافه شود، اما واقع امر این است که این نفت ارزان فروخته شده و به بازار جدیدی نرفته است.
این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: افزایش صادرات نفت صرفا توانمندی ما نبوده است، اگر بازار جدیدی پیدا کرده بودیم، اگر توانسته بودیم علیرغم تحریم‌ها به اروپا صادرات داشته باشیم، اگر در همین شرایط تحریم به ژاپن و کره صادرات داشتیم؛ می‌توانستیم ادعا کنیم که دیپماسی انرژی را فعال کردیم، ولی واقعیت اینکه ما فقط به شرکت‌های کوچک چینی نفت فروختیم، حتی یک قطره نفت هم به سی‌ان‌پی‌سی چین نفروخته‌ایم، بعبارت دیگر بازار جدید بدست نیاورده‌ایم و افزایش صادرات به شکل واقعی اتفاق نیفتاده است.