پرخوری عصبی، الگوی نامناسبی از غذا خوردن است که طی آن، افراد از غذا برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا استفاده می‌کنند.
مهم‌ترین اقدام برای ترک پرخوری عصبی، شناخت محرک‌ها و موقعیت‌هایی است که فرد را تشویق به پرخوری می‌کنند. روش‌های درمانی زیر نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد:
دارو درمانی: از میان دارو‌های ضد افسردگی، فلوکستین (پروزاک) تنها داروی ضد افسردگی تأییدشده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پرخوری عصبی است. این مهارکننده سروتونین ممکن است به درمان افسردگی و اضطراب نیز کمک کند. فلوکستین تنها داروی شیمیایی معتبر برای درمان پرخوری عصبی در بزرگسالان است.
روان درمانی: این نوع مشاوره که گفتار درمانی نیز نامیده می‌شود، می‌تواند شامل درمان شناختی رفتاری، درمان مبتنی بر خانواده و روان‌درمانی بین‌فردی باشد. این روش به شما کمک می‌کند تا از طریق افکار و رفتار‌های مضری که سبب پرخوری عصبی در شما می‌شوند، دوری کنید. گفتار درمانی گروهی نیز ممکن است مفید باشد.
مراجعه به متخصص تغذیه: این گزینه می‌تواند به شما کمک کند تا عادات غذایی سالم را یاد بگیرید و از برنامه‌های غذایی مغذی پیروی کرده و دیدگاه بهتری نسبت به تغذیه پیدا کنید.
در برخی شرایط، درمان شامل بستری‌شدن در بیمارستان نیز می‌شود؛ به ویژه اگر بدن بیمار دچار کم‌آبی شدید، عدم تعادل الکترولیت‌ها و آسیب در اندام‌ها شده باشد.
درمان موفقیت‌آمیز معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های فوق، همراه با رویکردی مشترک بین پزشک، متخصص سلامت روان و خودِ بیمار است.
منبع: خبرآنلاین