تصور کنید یک ساختمان مرتفع ما را از زمین به فضا متصل کند و با کسر هزینه‌ای ناچیز به دور مدار بفرستد و با سرعت بی‌سابقه ما را به جهان‌های دیگر شلیک کند؛ این ایده اصلی پشت آسانسور فضایی است.
به گزارش خبرآنلاین، دانشمندان تخمین زدند که به جای شش تا هشت ماه زمان برای رسیدن به مریخ، این آسانسور فضایی می‌تواند ما را در سه تا چهار ماه یا حتی در ۴۰ روز به فضا برساند. مفهوم آسانسور‌های فضایی جدید نیست، اما مهندسی چنین سازه‌ای کار ساده‌ای نخواهد بود و بسیاری از مسائل دیگر به جز فناوری مانعی بر سر راه هستند.
به همین دلیل است که جاه‌طلبی برای ساختن آن بسیار جدید است. شرکت ژاپنی Obayashi Corporation فکر می‌کند که این تخصص را دارد.
شرکت Obayashi که به دلیل ساخت بلندترین برج جهان، Tokyo Skytree شناخته می‌شود، در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که با آسانسور فضایی خود به ارتفاعات بلندتری خواهد رسید. در گزارشی در همان سال، این شرکت اعلام کرد که ساخت این پروژه ۱۰۰ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۲۵ آغاز خواهد کرد و می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ عملیات خود را به اتمام برساند.
اوجی ایشیکاوا، که این گزارش را نوشت به Business Insider گفت: این شرکت احتمالاً ساخت و ساز را در سال آینده آغاز نخواهد کرد، اما در حال حاضر، درگیر تحقیق و توسعه، طراحی، ایجاد مشارکت و تبلیغ است.
برخی حتی در امکان چنین ساختاری تردید دارند. کریستین جانسون، که سال گذشته گزارشی درباره آسانسور‌های فضایی در مجله معتبر Science Policy & Governance منتشر کرد، گفت: «این یک ایده عجیب است. با این حال، برخی از افراد دانشمندان واقعی هستند که واقعاً با این موضوع موافق هستند و واقعاً می‌خواهند آن را محقق کنند. "
پرتاب انسان و اشیا به فضا با موشک بسیار گران است. به عنوان مثال، ناسا تخمین زده است که چهار ماموریت ماه آرتمیس برای هر پرتاب ۴.۱ میلیارد دلار هزینه دارد.
دلیل آن چیزی به نام معادله موشک است. برای رسیدن به فضا سوخت زیادی لازم است، اما سوخت سنگین است که باعث افزایش سوخت مورد نیاز شما می‌شود. جانسون گفت: بنابراین شما نوع چرخه معیوب را در آنجا می‌بینید.
با یک آسانسور فضایی، به موشک یا سوخت نیاز ندارید.
بر اساس برخی طراحی‌ها، آسانسور‌های فضایی محموله‌ها را با وسایل نقلیه الکترومغناطیسی به نام کوهنورد به مدار می‌فرستند. این کوهنوردان می‌توانند از راه دور، مانند انرژی خورشیدی یا مایکروویو، تغذیه شوند و نیاز به سوخت داخل هواپیما را از بین ببرند.
ایشیکاوا در گزارش خود برای شرکت Obayashi نوشت که این نوع آسانسور فضایی می‌تواند به کاهش هزینه جابجایی کالا به فضا به ۵۷ دلار در هر پوند کمک کند. برآورد‌های دیگر برای آسانسور‌های فضایی به طور کلی قیمت ۲۲۷ دلار در هر پوند را نشان می‌دهد.
حتی فالکون ۹ اسپیس ایکس که با قیمتی در حدود ۱۲۲۷ دلار به ازای هر پوند یکی از ارزان‌ترین راکت‌های پرتاب است، هنوز حدود ۵ برابر گران‌تر از برآورد هزینه بالاتر برای آسانسور‌های فضایی است.
علاوه بر هزینه، مزایای دیگری نیز وجود دارد.
جانسون گفت که خطر انفجار موشک وجود ندارد و کوهنوردان ممکن است وسایل نقلیه آلایندگی صفر باشند. با سرعت نسبتاً آرام ۱۹۹ کیلومتر در ساعت، کوهنوردان شرکت Obayashi کندتر از موشک‌هایی با ارتعاشات کمتر حرکت می‌کنند که برای تجهیزات حساس خوب است.
روی زمین به اندازه کافی فولاد برای ساخت آسانسور فضایی وجود ندارد. در حال حاضر، یکی از بزرگترین موانع برای ساخت آسانسور فضایی این است که اتصال یا لوله از چه چیزی ساخته شود.
اگر لوله از مواد معمولی مانند فولاد ساخته شده باشد، برای مقاومت در برابر کشش فوق العاده‌ای که تحت آن قرار می‌گیرد، باید بسیار ضخیم باشد. با این حال، جانسون گفت: اگر سعی کنید آن را از فولاد بسازید، به فولاد بیشتری از آنچه روی زمین وجود دارد نیاز خواهید داشت.
گزارش ایشیکاوا پیشنهاد می‌کند که شرکت Obayashi ممکن است از نانولوله‌های کربنی استفاده کند. نانولوله یک لایه غلاف شده از گرافیت است، ماده‌ای که در مداد‌ها استفاده می‌شود.
جانسون گفت: این آسانسور بسیار سبک‌تر است و در مقایسه با فولاد احتمال شکستگی آن در اثر کشش کمتر است، بنابراین آسانسور فضایی می‌تواند بسیار کوچک‌تر باشد. اما یک گرفتاری وجود دارد.