پس از پیروزی انقلاب اسلامی انتخابات اصلی‌ترین رکن مشارکت مردم در عرصه سیاسی بود. از این رو مردم و گروه‌های سیاسی در فرآیند تدوین قانون اساسی جدید به اظهار نظر‌های مختلفی می‌پرداختند. یکی از این موارد پیشنهاد برای ریاست‌جمهوری آیت‌الله طالقانی بود که عمدتا از سوی سازمان مجاهدین خلق مطرح می‌شد.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مطبوعات مختلف در ۱۲ خرداد ماه ۱۳۵۸ با اشاره به مصاحبه تلویزیونی آیت‌الله طالقانی به این مسئله پرداختند. روزنامه اطلاعات در صفحه نخست خود با عنوان «آیت‌الله طالقانی نامزدی ریاست‌جمهوری را نپذیرفت» نوشت: شب گذشته آیت‌الله طالقانی در یک گفت و شنود تلویزیونی که در اصل پیرامون محتوا و رهنمود‌های کلام‌الله مجید بود در پاسخ به این سوال که آیا پست ریاست‌جمهوری آینده ایران را می‌پذیرند، گفتند، نه خود را نامزد این مقام کرده‌اند و نه چنین کاری را صلاح می‌دانند. حضرت آیت‌الله در عین حال تاکید کردند که صلاح نمی‌دانند روحانیت، مقام و مسئولیت دولتی را در دست بگیرد. ایشان مسجد را بهترین سنگر روحانیت ذکر کردند و وظیفه روحانیون را ارشاد و هدایت مردم و دادن بینش به آن‌ها دانستند.
روزنامه اطلاعات در ادامه گزارش خود نام گروه‌ها و سازمان‌ها و اقشاری مختلف را که از نامزدی آیت‌الله طالقانی حمایت کردند آورده است: «کارگران کارخانه بلموند، کارگران کارخانجات بافندگی فرقانی، شورای انقلاب اسلامی کارگران برزنت ایران، کارگران دستباف شرکت ریسندگی، انجمن دانشجویان مسلمان دانشکده علوم محمود شامخی (کاشان) اهالی خیابان‌های قزوین، خوارزمشاه، تیموری، سلیمانی، ربیعی، گلستانی، ابوسعید، دوراهی قپان، بریانک، آذری و سریل امامزاده معصوم، هواداران سازمان مجاهدین خلق در دبیرستان جلوه، جوانان مسلمان گروه پژوهش (شهرری - پل سیمان)، اهالی شرق شهر ری، کارگران گروه صنعتی رنا، دانشجویان مسلمان مجتمع آموزشی حنیف نژاد کرمان، دانش‌آموزان پیشرو تبریز (هواداران سازمان مجاهدین خلق) جوانان مجاهد خیابان رودکی و سلسبیل (هوادار سازمان مجاهدین خلق)، انجمن دانشجویان مسلمان دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران - معلمان و دانش آموزان طالقان (هوادار سازمان مجاهدین خلق) انجمن دانشجویان مسلمان دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی.»