در نخستین نگاه به این سوال شاید اینگونه تصور شود که احتمالا برخی از این سربازان و افسران که دخالت مستقیم در کشتار‌های جنگ جهانی داشتند محاکمه و به مرگ محکوم شدند و بقیه که فقط اطاعت امر کردند بعد از مدتی آزاد شدند.
به گزارش راهنماتو، باید متذکر شد که تنها بخشی از این پاسخ که مربوط به محاکمه و اعدام جنایتکاران جنگی بود درست است و بخش دیگر پاسخ به همین سادگی نبود. در واقع نیرو‌های متفق از همان ابتدا به دنبال این بودند که انتقامی سخت از المان بگیرند که دو بار جنگ جهانی خونبار و ویرانگری را بپا کرده بود. در کنفرانس ۱۹۴۳ تهران که طلیعه‌های پیروزی متفقین درخشیدن گرفته بود، گفته می‌شود که استالین قول این را گرفته بود که ۴ میلیون نیروی کار آلمانی را به روسیه برای بازسازی این کشور ببرد که اغلب آن‌ها از همین نظامیان و شبه نظامیان بودند.
گفته می‌شود از میان آلمانی‌هایی که به روسیه فرستاده شدند بیش از یک میلیون نفر در اثر کار مشقت بار جان خود را از دست دادند.
وضعیت دیگر کشور‌ها نیز بهتر از این نبود. فرانسه و حتی انگلستان نیز بخشی از نظامیان آلمانی را برای مقاصدی مشابه به کار گرفتند، اما اغلب اسرای جنگی در کشور‌های غربی برای پاک سازی میدان‌های مین به کار گرفته شدند که بسیاری از ان‌ها در این راه جان خود را از دست دادند.
در واقع پایان جنگ جهانی دوم، دوره‌ای بود که سربازان آلمانی که خود را تسلیم نیرو‌های متفقین کردند باید خود را برای واقعیتی جدید آماده می‌کردند که هولناک‌تر از وضعیت روز‌های پایانی جنگ بود. دست کم در روز‌های پایانی جنگ این سربازان هنوز اسلحه داشتند و در عمل هنوز توانایی دفاع از خود را داشتند، اما اکنون بدون هیچ امکان دفاعی و همچون برده‌ها راهی قربانگاه می‌شدند.