فرارو- «دیوید لینچ» سینماگری است که فیلم‌هایش مثل سینمای هیچ‌کس نیست درست مثل حالت موهایش که باز هم مثل موهای هیچ‌کس نیست، شاید کمی اغراق باشد ولی وقتی پای یکی از فیلم‌های او می‌نشینی انگار مخاطبی هستی که اولین‌بار است با پدیده‌ای به نام تصویر روبرو هستی. حیران و گیج همراه با هراسی مبهم.
به گزارش سرویس فرهنگی هنری فرارو، سايت سينمايي «سايت اند ساوند» فهرستي از بهترين فيلم‌سازان مستقل دنياي سينما را منتشر كرد كه «ديويد لينچ»، كارگردان آمريكايي، برنده نخل طلاي كن در رتبه اول قرار دارد و با این حساب به عنوان بهترين كارگردان فيلم‌هاي مستقل دنياي سينما انتخاب شد.
شاید تفاوت ویژگی مشترک تمام فیلم‌های مستقل باشد، اصلا فیلم مستقل یعنی خلق اثری با نگاه تازه و دگراندیشانه، سینمای مستقل را از روی فرم و محتوایش میتوان شناخت و در تعریف ساده‌تر درست در مقابل سینمایی هالیوود قرار می‌گیرد هالیوودی که اغلب تولیداتش با یک فرمول متداول ساخته می‌شوند و با تبعیت از دنیای صنعت یکسان سازی با تولید انبوه را خط‌مشی خود قرار داده است.
هالیوود بیشتر از هر هدفی صنعت و تجارت را در سینما دنبال می‌کند و مثل هر ساختار گنده‌ای به مراجع قدرت گرایش خاصی دارد اما سینمای مستقل همیشه رویکردی انتقادی به اربابان قدرت از خود نشان داده است.
و اما دیوید لینچ که در این نظر سنجی به عنوان برترین کارگردان سینمای مستقل شناخته شده است با آثار غیرمتعارف و ساختارشکنانه نه تنها استقلال خودش را به اثبات رسانده که اغلب در هر موقعیت دراماتیک و غیردراماتیکی برای نواختن دنیای هالیوود -و شاید خود سینما به معنای عام- کوتاهی نکرده است.
شاید پرداختن به سینماگری هم‌چون «دیوید لینچ» در قالب یک یادداشت یا گزارش کار چندان معقول و منطقی به حساب نیاید اما سینمای لینچ با ایجاد دامنه‌ی وسیع تفسیر و معنا دست رد به سینه‌ی برداشت‌های معیوب هم نخواهد زد و این نوشته‌ی مختصر را هم با تمام کج‌تابی‌ها و سوءتفاهم‌هایش تاب خواهد آورد.
در هر حال شاید دیدن چند تصویر مختصر از این سینماگر متفاوت و فیلم‌هایش خالی از لطف نباشد، به هر حال تصویر زبان خودش را دارد و زیاد درگیر و بند فهم و عدم فهم دنیای کلمات قرار نمی‌گیرد.
{$old_album_73672}