فراروـ در فیلم جدید «مگالوپولیس» ساخته «فرانسیس فورد کاپولا» که در ژانر علمی ـ تخیلی است، کاراکتر «سزار کاتالینا»، معمار رویاپرداز در آن فیلم با بازی «آدام درایور»، قدرت متوقف‌کردن زمان را دارد. در هفتاد و هفتمین فستیوال فیلم کن در پنجشنبه گذشته به نظر می‌رسید، کاپولا نیز چنین قدرتی را دارد. مگالوپولیس، اولین فیلم ساخته کاپولا پس از «اینک آخرالزمان» (ساخته ۱۹۷۹ میلادی) است که حماسه‌ای آینده‌نگر و تقریبا شکسپیری درباره زوال جامعه امریکا است.
به گزارش فرارو به نقل از واشنگتن پست، بلیت برای تماشای این فیلم در فستیوال فیلم کن به‌سختی پیدا می‌شد. جمعیتی از ساعات اولیه صبح در صف ایستاده بودند، به این امید که بتوانند در لحظه آخر صندلی‌ای بدون بلیت پیدا کنند. یکی از افراد درون صف که دانشجوی سینما است می‌گوید: «کاپولا یکی از بهترین‌های تمام دوران است. او ۴۰ سال برای این کار وقت صرف کرد. او تمام پول خود را گذاشت. این فیلم به معنای واقعی کلمه زندگی او است».
کاپولا، مگالوپولیس را با سرمایه شخصی تخمین زده‌شده ۱۲۰ میلیون دلاری ساخته است و بخشی از تاکستان‌های خود را برای تامین مالی این فیلم به فروش رساند. با‌این‌وجود، بسیاری معتقدند او پول خود را هدر داده است. یکی از عوامل ساخت آن فیلم به «گاردین» گفته است: «مثل این بود که روز‌به‌روز و هفته‌به‌هفته شاهد ازبین‌رفتن یک قطار باشیم و بدانیم همه آنجا تمام تلاش خود را کرده‌اند تا از خراب‌شدن قطار جلوگیری کنند». منابع ناشناس می‌گویند کاگولا در صحنه فیلمبرداری به حرف هیچ‌کس گوش نمی‌داد. آنها می‌گویند کاپولا برای استعمال ماری‌جوانا ناگهان غیبش می‌زد.
همچنین، فیلم برای توزیع‌کنندگان در سینما‌های فرانسه با یک بند بازدارنده مواجه است و قید شده که آنها باید منتظر باشند تا یک توزیع‌کننده امریکایی برای پخش فیلم پیدا شود. توزیع‌کنندگان در بریتانیا، ایتالیا و اسپانیا نیز حضور دارند و آی‌مکس اعلام کرد فیلم را در قالب اکران جهانی محدودی ارائه می‌کنند.
آن فیلم می‌تواند به بزرگترین پرده‌های سینما در ۲۰ شهر ایالات متحده برسد، تنها درصورتی‌که آن توزیع‌کننده گریزان آمریکایی را پیدا کند که تاکنون نتوانسته پیدا کند. طرفداران کاپولا و فیلمش معتقدند نگرانی‌ها درمورد توزیع در ایالات متحده بیش‌تر نشان می‌دهد کاپولا تا چه اندازه از زمان خود جلوتر است. «گابریل بوتلو» ۲۱ ساله، دانشجوی مکزیکی، در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می‌گوید: «فکر می‌کنم این واقعیت که فیلم پیش‌تر در اروپا توزیع‌شده و نه در آمریکا، چیز‌های زیادی درمورد صنعت فیلم آمریکا می‌گوید. فکر نمی‌کنم ما امریکایی‌ها برای هنرمندان احترام قائل باشیم. ما امریکایی‌ها برای سود و سرمایه احترام قائل هستیم. اما من صرفا برای تماشای یک اثر هنری خوب هیجان‌زده هستم».
کاپولا این فیلم را «یک حماسه رومی در آمریکای مدرن» نامیده است و فیلم با صدایی جدی با این مضمون آغاز می‌شود: «اگر جمهوری آمریکا از گذشته درس نگیرد، مانند روم باستان قربانی قدرت سیری‌ناپذیر چند مرد خواهد شد». او معتقد است اگر جامعه معاصر به مسائلی مانند نابرابری و تخریب محیط‌زیست توجه بیشتری نداشته باشد، درست مانند امپراتوری روم، در سال ۱۵۴۵ فروخواهدپاشید و برای همیشه نابود می‌شود. کاپولا امیدوار است این فیلم بتواند در راستای آگاهی‌بخشی به جامعه، گام‌های تازه‌ای بردارد و مردم را تشویق کند در رابطه با مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی، بیش‌تر بیاندیشند و از تخریب محیط‌زیست جلوگیری نمایند؛ زیرا سیاره‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، به‌گونه‌ای خانه ما محسوب می‌شود.
صحنه مگالوپولیس رم جدید است که بسیار شبیه نیویورک می‌باشد. هدف کاتالینا در فیلم، ساختن یک مدینه فاضله از ماده‌ای نابودناشدنی و جادویی به نام «مگالون» است، ماده‌ای که خودش آن را اختراع کرده است. با‌این‌وجود، برنامه‌های او با مخالفت «فرانک سیسرو»، شهردار فاسد با بازی «جانکارلو اسپوزیتو» روبه‌رو می‌شود که ترجیح می‌دهد کار‌ها را به روش قدیمی انجام دهد. هدف سیسرو، ساختن کازینو و دریافت رشوه از هر شرکت ساختمانی است که در مناقصه برنده می‌شود.
جذاب‌ترین لحظه برای تماشاگران، لحظه‌ای است که فیلم به معنای واقعی کلمه از صفحه خارج می‌شود و درایور با مخاطب در تعامل قرار می‌گیرد. شخصیت سزار با بازی درایور درمورد اینکه چگونه ما مجبور نیستیم در جامعه موجود زندگی کنیم، صحبت می‌کند. به نظر می‌رسد کاپولا در آن سکانس می‌خواهد بگوید ما نیز مجبور نیستیم با یک تعریف از سینما زندگی کنیم. واکنش تماشاگرانی که اولین اکران آن فیلم در فستیوال کن را در روز پنجشنبه تماشا کردند، مثبت، منفی و همراه با سردرگمی بود، اما تقریبا ۱۰۰درصد آنها احساسی پرشور و هیجانی به فیلم داشتند.
مگالوپولیس به‌وضوح فیلمی است که یا آن را دوست خواهید داشت یا از آن متنفر خواهید شد. هرچند عشق به کاپولا سرشار بود و او مورد تشویق قرار گرفت، سپس درمورد اینکه چگونه اعضای بشریت یک خانواده هستند، سخنرانی عاطفی‌ای را انجام نداد. دانشجوی ۲۰ ساله تاریخ هنر از بلگراد که مگالوپولیس را تماشا کرده است، می‌گوید: «فکر می‌کنم باید یکبار دیگر فیلم را تماشا کنم. گاهی نمی‌توانم مطمئن باشم کاپولا واقعا از کجا آمده است. نمی‌دانم آیا این فیلم موردعلاقه من است یا خیر، اما بهترین تجربه سینمایی‌ای بود که تاکنون داشتم، قطعا جالب‌ترین تجربه بود». داشجوی دیگری در رشته سینما که نخواست نامش فاش شود، به «واشنگتن‌پست» می‌گوید: مطلقا حاضر نیست مگالوپولیس را دوباره تماشا کند. او می‌گوید: «از آن فیلم منزجرم. مزخرف محض بود. من اصلا متوجه نشدم چه می‌خواست بگوید».
«روزالی کولمار»، دوست آن دانشجو نیز می‌گوید، پس از تماشای فیلم «گیج» شده است، اما می‌گوید از آن فیلم متنفر نیست. زنی که در صنعت فیلم سوئد فعال است و فیلم را تماشا کرد، می‌گوید: «این بهترین فیلمی نبود که تاکنون تماشا کرده‌ام و تماشای آن را به شوهرم یا فرزندانم توصیه نمی‌کنم، اگر توصیه کنم، پس از تماشای فیلم من را خواهند کُشت»! «کامیل دلو» ۴۲ ساله، تهیه‌کننده فرانسوی می‌گوید: «مدت زیادی است به فستیوال کن می‌آیم و این فیلم تجربه فوق‌العاده‌ای بود. این فیلم بسیار تفرقه‌انگیز خواهد بود، عده‌ای آن را دوست نخواهند داشت، اما از دید من فوق‌العاده بود. اگر نقد‌های سینمایی را درباره مگالوپولیس بخوانید، تصور خواهید کرد بدترین فیلم جهان است. اما من می‌گویم باید این فیلم را تماشا کنید، باید خود را از زندگی‌تان خارج کنید تا فیلم را واقعا تجربه کنید».
درمورد هواداران کاپولا و فیلمش که بیش از ۱۲ ساعت صبر کرده بودند تا آن را تماشا کنند، وضعیت چگونه بود؟ «مورفی» مگالوپولیس را دوست داشت و می‌گوید: «اوه خدای من! دیوانه‌کننده بود. از نظر زیبایی‌شناختی فوق‌العاده فیلم جالبی بود».