اولین درشکه‌ای که به ایران آمد در زمان فتحعلی‌شاه بود که پادشاه انگلیس به وسیله ناپلئون بناپارت برای پادشاه وقت فرستاد.
به گزارش فرادید، همین‌که کالسکه یا درشکه اهدایی پادشاه با زحمت به وسیله باربران به میدان ارک رسید، فتحعلی‌شاه درون آن نشست و، چون اسب آموخته وجود نداشت، گروهی از باربران درشکه شاه را می‌کشیدند.
در میان قاجاریان، ناصرالدین‌شاه بیشتر از کالسکه استفاده می‌کرد. درشکه، چون حدود ٤ نفر گنجایش داشت و ۲ اسب آن را می‌کشید به‌مرور از کالسکه (وسیله خانوادگی و اشرافی بود) پیشی گرفت و شد وسیله حمل و جابه‌جایی بیشتر مردم.
بعد‌ها چیزی مثل واگن اسبی آمد که «جعفر شهری» در کتاب تهران قدیم به آن اشاره می‌کند. این وسیله با ۲ اسب روی ریل راه‌آهن حرکت می‌کرد.
همین واگن اسبی، آمد و شد را در چندین خیابان تهران به هم وصل می‌کرد و مردم برای رفت‌وآمد درون شهری از آن استفاده می‌کردند. به نظر می‌رسد واگن اسبی به نوعی از اجداد مترو امروزی محسوب می‌شود.