چای سبز از جوانه و گلبرگ‌های تازه چای به دست می‌آید؛ در فرآیند تولید این چای اکسایش بسیار کم صورت می‌گیرد؛ چای سبز انواع مختلفی همچون چینی و ژاپنی دارد.
به گزارش همشهری، در این مطلب برخی از خواص این گیاه را بیان می‌کنیم.
پلی فنول‌های چای سبز فعالیت آمیلاز موجود در بزاق (آنزیم تجزیه کننده قندها) را مهار می‌کند بنابراین این چای نقش موثری در کاهش وزن دارد.
عصاره برگ چای سبز خواص ضد میکروبی دارد و از ایجاد پلاک و پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کند.
دانشمندان ماده‌ای شیمیایی را در چای سبز شناسایی کردند که در حفاظت از قلب در برابر آسیب‌های مختلف موثر است.
کارشناسان موسسه بهداشت کودکان انگلیس در مطالعه روی ترکیبات چای سبز موفق به شناسایی ماده‌ای شیمیایی به نام «اپی‌گالوکاتچین گالات» شدند که می‌تواند مرگ سلول‌ها را پس از حمله قلبی کاهش دهد؛ این ماده همچنین روند بهبود سلول‌های قلبی را سرعت می‌بخشد.
کاتچین موجود در چای سبز، فعالیت آنزیم لیپاز (آنزیم مسئول هضم چربی‌ها) در لوزالمعده را مهار می‌کند بنابراین شکستن چربی با سرعت بسیار کمی صورت می‌گیرد و چربی خون آهسته افزایش پیدا می‌کند.
مصرف نیم تا ۲ و نیم فنجان چای سبز در روز احتمال بروز پُرفشاری خون را تا ۴۶ درصد کاهش می‌دهد.
چای سبز از عوارض ناشی از دیابت مانند آب مروارید و بیماری‌های کلیوی نیز جلوگیری می‌کند.
چای سبز به علت داشتن کافئین، از جذب مواد معدنی به ویژه آهن جلوگیری می‌کند.
زنان باردار و شیرده، مبتلایان به ناراحتی اعصاب و افرادی که تپش قلب نامنظم دارند نباید در مصرف آن زیاده‌روی کنند.
مصرف این چای همچون چای سیاه به همراه غذا، جذب روی، آهن و کلسیم را کاهش می‌دهد.
افراط در مصرف چای سبز باعث دفع زیاد آب از بدن و یبوست می‌شود.
افرادی که فشار چشم بالا دارند نباید از چای سبز استفاده همچنین مبتلایان به میگرن نیز باید در مصرف آن احتیاط کنند.
استفاده از چای سبز در اشخاصی که از دارو‌های ضد انعقاد مانند وارفارین استفاده یا افرادی که آسپرین مصرف می‌کنند نیز ممنوع هست.