شکست دیوید تیلور قطعاً یکی از مهم‌ترین اتفاقات کشتی جهان است که در روز‌های آینده بسیار به آن پرداخته خواهد شد. برای اتحادیه جهانی که در این سال‌ها از رقابت تیلور - یزدانی بسیار سود و از هر فرصتی برای مقابل هم قرار دادن این دو قهرمان بزرگ آمریکایی و ایرانی بهره برده است، این شاید اتفاقی غیرمنتظره بود که حالا مطمئناً «جادوگر» را ندارد و همه منتظرند که آیا «پادشاه» خواهد رسید یا نه؟
حسن یزدانی بعد از کسب نشان نقره جهانی ۲۰۲۳ و طلای بازی‌های آسیایی کتفش را جراحی کرد. علیرضا دبیر در این باره گفته بود که در ایران جراحی‌های کتف فرجام خوبی نداشته و ابراز امیدواری کرد یزدانی اولین کشتی‌گیری باشد که بعد از جراحی کتف می‌تواند آماده و سرحال به تشک برگردد.
در ماه‌های گذشته بار‌ها و بار‌ها از سوی مربیان مازندران و نزدیکان به یزدانی، عنوان شده بود که او از اول اردیبهشت به تشک برمی‌گردد تا تمرینات کشتی‌اش را بعد از جراحی کتف استارت بزند.
جالب اینکه شبی که تیلور اولین باختش را در انتخابی تیم ملی آمریکا تجربه کرد، اول اردیبهشت بود، روزی که حسن یزدانی طبق وعده باید به تشک برمی‌گشت.
تیلور دومین باختش را هم بامداد دوم اردیبهشت مقابل آرون بروکس تجربه کرد، در حالی که حسن یزدانی هنوز بازگشتی به چرخه انتخابی تیم ملی نداشته و پیش روی خود کامران قاسم‌پور قهرمان وزن ۹۲ کیلوگرم جهان و همچنین هادی وفایی‌پور نفر اول چرخه ۲۰۲۴ را می‌بیند و قطعاً ابتدا باید با حضور در مسابقه ثابت کند کتفش برای بازگشت او به کشتی و حضور در میدان سنگینی، چون المپیک آماده است.
سؤال، اما این است که چرا «جادوگر» در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی آمریکا تن به شکست داد؟ شاید اولین موضوع مربوط به سن تیلور باشد، ۳۳ سالگی در دنیای قهرمانی و ورزش سنگینی، چون کشتی، قطعاً سنی نیست که بدن کاملاً سر سازگاری با انگیزه‌ها داشته باشد.
از آن گذشته، تیلور در سال‌های اخیر افتخاری نبوده که کسب نکرده باشد، از قهرمانی المپیک تا طلا‌های پیاپی جهانی، آن هم با شکست کشتی‌گیری، چون حسن یزدانی.
تعداد برد‌های او مقابل حریف ایرانی اش حالا به عدد ۵ رسیده، در حالی که فقط یک بار در مسابقات جهانیِ بعد از المپیک توکیو، تن به شکست داده است؛ بنابراین انگیزه بزرگی برای آماده ماندن تیلور وجود نداشت، از آن گذشته او که چند ماه پیش از حضور در مسابقات جهانی ۲۰۲۳، در اینستاگرامش فیلم‌های مربوط به مزرعه‌اش را بارگذاری می‌کرد، بعد از کسب طلای جهانی در بلگراد، بخش اعظم زندگی‌اش را پرورش حیوانات و وقت گذراندن در کنار دخترانش تشکیل می‌داد.
تیلور قبلاً هم گفته بود بعد از طلای المپیک قصد خداحافظی با دنیای قهرمانی را داشته، اما همسرش از او خواسته که ادامه دهد. این هم می‌تواند یکی از دلایل ناکامی او مقابل حریف جوانترش آرون بروکس باشد.
باروکس سال گذشته هم تیلور را در کشتی دومش در فاینال‌ایکس به چالش کشیده بود و مشخصاً با کشتی‌هایی که در مرحله مقدماتی امسال گرفت و شکستی که به زاهید والنسیا در نیمه‌نهایی تحمیل کرد، با آمادگی جسمی و روانی به مصاف تیلور رفت.
بروکس سال گذشته بعد از آنکه کشتی اول را ۶-صفر به تیلور باخت، در مبارزه دوم ۵-۴ شکست خورد و از همان زمان مشخص بود او می‌تواند در آینده حریفی کاملاً جدی برای تیلور باشد که همین اتفاق هم افتاد.
ضمن اینکه تیلور بعد از جهانی ۲۰۲۳ در هیچ میدانی روی تشک نرفته بود و در فینال مرحله نهایی انتخابی تیم ملی مقابل بروکسی قرار گرفت که پیش از فینال، بدنش با حضور در مرحله مقدماتی و نیمه‌نهایی خوب راه افتاده بود.
به هر شکل تیلور باخت و این سؤال مطرح است که آیا این شکست به معنای خداحافظی او از دنیای قهرمانی است؟ آیا در شرایطی که تیلور به عنوان تنها مانع این سال‌های حسن یزدانی برای رسیدن به مدال طلای ۸۶ کیلوگرم، در پاریس حضور ندارد، پادشاه می‌تواند از سد رقبای داخلی‌اش عبور کرده و خودش را به المپیک برساند؟
باید کمی صبر کرد، حسن یزدانی باید مهیای مسابقه شود. او همچنان نزدیک‌ترین قهرمان به تحقق رویای گوش شکسته‌ها برای دو طلایی شدن کشتی در المپیک است. مردی که سال ۲۰۱۶ صاحب نشان طلای المپیک شد و بعد از آن در توکیو فینال را به تیلور واگذار کرد تا دستش از طلا کوتاه بماند.