ناوگان ششم نیروی دریایی ایالات متحده در ۳۰ مارس ۲۰۲۴ اعلام کرد که بزرگترین پهپاد نیروی دریایی و یکی از توانمندترین دارایی‌های گشت دریایی آن – پهپاد MQ-۴C Triton – برای اولین بار در اروپا مستقر شده است.
به گزارش روزیاتو، به عنوان بخشی از اسکادران گشتی بدون سرنشین (VUP-۱۹) و با نام مستعار “قرمز بزرگ”، چندین پهپاد تریتون اکنون در ایستگاه هوایی نیروی دریایی (NAS) سیگونلا در سیسیل، ایتالیا مستقر هستند. این استقرار به فرماندهان آمریکایی این امکان را می‌دهد تا نقاط حساس اروپا و آفریقا مانند دریای مدیترانه، دریای سیاه، و با برد ۱۵،۱۸۶ کیلومتر، حتی بخشی از آفریقا تا خاورمیانه را به دقت زیر نظر داشته باشند.
با وجود قابلیت‌های چشمگیر، نیروی دریایی در استقرار MQ-۴C در سطح بین المللی نسبتاً محتاط عمل کرده است. به غیر از سیگونلا، مرکز اصلی استقرار دیگر تریتون‌ها در گوام است، جایی که تجهیزات پیشرفته اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی (ISR) پهپادی برای نظارت بر پهنه اقیانوس آرام و رقبای اصلی آمریکا در منطقه مانند چین استفاده می‌شود. بنابراین، چه چیزی تریتون را از سایر هواپیما‌های بدون سرنشین در زرادخانه ارتش ایالات متحده متمایز می‌کند؟
MQ-۴C Triton به خودی خود یک طراحی “اورجینال” نیست. در عوض، این یک گونه از پهپاد RQ-۴ Global Hawk است که طراحی و هدف کلی مشابهی به عنوان برترین پلتفرم شناسایی بدون سرنشین در ارتفاع بالا و با دوام پروازی طولانی دارد. با این حال، تریتون به‌گونه‌ای از تجهیزات مجهز شده است که نیروی دریایی آن را «دارایی اطلاعات، نظارت، گشت دریایی شناسایی» می‌نامد. تریتون با توانایی پرواز بیش از ۳۰ ساعت در ارتفاعات تا ۵۵،۰۰۰ پا، برای این نقش عالی است.
مرکز قابلیت‌های تریتون، حسگر اصلی آن، رادار سنسور فعال چند منظوره AN/ZPY-۳ (MFAS) است. این سیستم راداری پیشرفته با آرایه اسکن الکترونیکی فعال (AESA)، تریتون را قادر می‌سازد تا گستره وسیعی از زمین و خطوط ساحلی را که میلیون‌ها مایل مربع را پوشش می‌دهد، بدون توجه به شرایط آب و هوایی تحت نظارت داشته باشد. این قابلیت استثنایی نظارتی مورد توجه متحدان ایالات متحده قرار گرفته است، به ویژه استرالیا که ناوگانی متشکل از هفت تریتون را برای نظارت بر آب‌های سرزمینی خود خریداری کرده است.
در حالی که تریتون طراحی کلی مشابهی با گلوبال هاوک دارد، چندین تغییر کلیدی آن را متمایز می‌کند. تریتون دارای یک بدنه تقویت شده است که برای مقاومت در برابر چالش‌های عملیات در ارتفاعات پایین‌تر مانند تگرگ، برخورد پرندگان و صاعقه طراحی شده است. این پایداری افزایش یافته به تریتون اجازه می‌دهد تا به ارتفاعات کمتر از ۱۰،۰۰۰ پایین بیاید و با استفاده از حسگر الکترواپتیکی/مادون قرمز چند طیفی خود، اهداف را به دقت بررسی کند. در مقابل، گلوبال هاوک محدود به فعالیت در ارتفاعات ۵۰،۰۰۰ پا یا بالاتر است.
نقش MQ-۴C تریتون به عنوان یک “بال همراه” برای هواپیمای P-۸A Poseidon نیروی دریایی یک جنبه حیاتی از سهم آن در میدان جنگ است. دوام پرسه زنی بالای تریتون تا ۳۰ ساعت امکان نظارت تقریباً ثابت بر مناطق مورد نظر را فراهم می‌کند و P-۸A را برای پاسخ به تهدیدات شناسایی شده آزاد می‌کند یا کشتی‌های سطحی نیروی دریایی مانند ناوشکن‌ها را موظف می‌کند تا تحقیقات بیشتری را انجام دهند.
تریتون‌های اروپایی احتمالاً مجهز به سیستم چندگانه (Multi-Int) خواهند بود که به آن توانایی‌های اطلاعات الکترونیکی و سیگنالی (ELINT/SIGINT) بیشتری می‌دهد. به اصطلاح می‌تواند امواج رادیویی را بو بکشد، و چت‌های ارتباطی را که قرار است در پایگاه اصلی تجزیه و تحلیل و تجزیه و تحلیل شوند، را کاملاً شناسایی و جدا می‌کند. این قابلیت به ویژه در منطقه دریای سیاه، جایی که دارایی‌های ایالات متحده مانند گلوبال هاوک از زمان تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ به طور مداوم نظارت می‌کند، ارزشمند است. آخرین و نه کم اهمیت‌ترین موضوع این است که MQ-۴C به عنوان یک گره رله، برای دریافت و انتقال داده‌ها از منابع مختلف در سراسر میدان جنگ عمل می‌کند.