معدل اجاره‌بهای ماهیانه در تهران و حومه به موجب بررسی‌هایی که از طرف اداره‌ی بررسی‌های اقتصادی بانک ملی ایران صورت گرفته است در اسفندماه ۱۳۳۷ مبلغ ۱۲۷۶ ریال بوده است این معدل برای مساکن یک‌اتاقی ماهی ۳۴۴ ریال، برای مساکن دواتاقی به طور متوسط ۹۲۹ ریال و سه و چهار اتاقی به طور متوسط ۲۷۱۲ ریال و برای منازل پنج‌اتاقی و بیش‌تر ۵۴۴۵ ریال بوده است.
به گزارش خبرآنلاین، در اسفند ۱۳۳۷ گروهی از متخصصان بانک ملی ایران برای تهیه‌ی شاخص تازه‌ی هزینه‌ی زندگی در ایران، تهران و ۳۱ شهر دیگر را مورد بررسی میدانی قرار دادند. یکی از شاخه‌های مورد مطالعه در این بررسی اجاره‌بهای مسکن بود که آمار جالبی را ارائه می‌داد. در ادامه قسمت‌هایی از گزارش‌های بررسی یادشده در مورد وضعیت مسکن در تهران را به نقل از روزنامه‌ی اطلاعات مورخ ۲۹ فروردین ۱۳۳۸ می‌خوانید:
معدل اجاره‌بهای ماهیانه در تهران و حومه به موجب بررسی‌هایی که از طرف اداره‌ی بررسی‌های اقتصادی بانک ملی ایران صورت گرفته است در اسفندماه ۱۳۳۷ مبلغ ۱۲۷۶ ریال بوده است این معدل برای مساکن یک‌اتاقی ماهی ۳۴۴ ریال، برای مساکن دواتاقی به طور متوسط ۹۲۹ ریال و سه و چهار اتاقی به طور متوسط ۲۷۱۲ ریال و برای منازل پنج‌اتاقی و بیش‌تر ۵۴۴۵ ریال بوده است. به موجب همین بررسی تقریبا نیمی از منازل (واحد‌های مسکونی) اجاری تهران و حومه را واحد‌های یک‌اتاقی تشکیل می‌دهند.
ارقام مربوط به حد متوسط اجاره‌بهای ماهیانه که در این گزارش ذکر گردیده مشتمل بر منازلی است که از حیث کیفیت و مساحت مختلف بوده و در نواحی مختلف حوزه‌ی تهران و حومه پراکنده می‌باشند. نرخ اجاره‌بها به طور کلی با وضع بنا از حیث ساختمان کهنه و نو بودن آن و مزایایی که در مجاورت آن وجود دارد متفاوت می‌باشد. مثلا واحد‌های یک‌اتاقی که دارای برق می‌باشد به طور متوسط در هر ماهی ۴۶۵ و بدون برق ۲۵۴ ریال اجاره داده می‌شده است؛ و به علاوه واحد‌های یک‌اتاقی که دارای آب جاری (لوله‌کشی) و برق بوده در هر ماهی ۵۵۱ و بدون آب و برق فقط ۲۴۸ ریال به اجاره می‌رفته است.
حد وسط ماهیانه‌ی اجاره‌بها برای کارگرانی که در صنایع خصوصی کار می‌کرده‌اند در هر ماهی ۹۲۱ ریال، برای مغازه‌داران و کسبه ۱۳۳۴ ریال و برای کارمندان دولت ۱۶۰۴ ریال بوده است.